عزیزه عنایت
عـرس حضـرت ابوالمعانی بیدل در کشور ها لنـــد
بیدل رامیستایم آن عارف سخنور و بی بد یل را. میسزد اگردرهوای لطا فت بلندش فکـــــرهارا در عالم بالا بفرستند . زیرا کلام دلنشینش از پرتو مضامین روشن چون اشعه زرین آفتاب , گلستان ادب فارسی را رنگین ساخته است و جهان اد بیات فارسی امروز بنامش می با لد . حضرت ابوالمعانی میرزا عبدالقادر بیدل پسر عبدالخالق در 1054 هجری قمری در اعظیم آباد پتنـه که جزوایالات بیهار ,هندوستان است چشم به جهان گشوده,اجداد او از قوم برلاس یاارلاس افغانستا ن است و در 1133 – ق جهان فانی را وداع گفته است . وی آثار گرانبهای را از خود بجا گذاشته است که نذیر آن در جهان تاکنون دیده نشده . در مورد حضرت بیدل دانشمندان نوشته های زیادی کـرده اند که تحریربیشتری را در این صفحه لازم نمی بینم و بطور مختصر با ید خدمت خوانند ه گـان عـــزیـز و گرامی بعرض برسانم که :
بتاریخ 30 جنوری سال روان میلادی اراد تمندان و شاگردان جناب قندی آغا بیــد ل شــنا س معروف کشور بمناسبت سا لروز وفا ت سخن ســـالار بـــزرگ حضرت ابوالمعانی میرزاعبدالقـا د ر بیدل در یکی از شهـرهای کشـــــورها لند بنام ( ایسل مودن )ازعرس آن حضرت تجلیل بعمل آوردند. در این محفل که شاعران , نویسنده گان و فرهنگیان کشور حضور بهم رسانیده بودند محفل ســا عــت 6 شام به گــوینده گــی محتــرم عــاطف ابــراهیمی آغــاز گردید که بعــدازخوانــدن غــزل زیـــبــا ی حضرت ابوالمعانی بیدل توسط گوینده محترم, از محتر م حاجی محمد کبیر رازقی صوفی و ارستــــه ومرد عرفانی دعوت بعمل آمد تا با سخنان ارزشمند شان حاضرین مجلس را مستفید سازند که فشرده ی از سخنان ایشان را در ج این صفحه مینمایم.
( هر گاه ما به حکم عقل سلیم به مطالعه ء دقیق و منصفانه ی افکار حضرت بیدل بپردازیم بایــن نتیجه میرسیم که ابوالمعانی بر علاوه ی که با بینش عالی و کلام الهامی وبلیغ در برگیــرنده ء هـــرآن چیزیکه در این جهان هستی میبینم ویا چیزیکه در آن عالم نیستی در موردش میدانیم یا شنیده ایم مـــی با شد و با خود همراه دارد از این حقیقت مبرهن نیز چشم نباید بپوشیم که حضرت بیدل بیشتر از همــه یک مفسرکلام الهی,احادیث پیغمبر اکرم و اقوال واحوال اولیای کرام بوده بدون شک و تردید حضرت وی پیروشریعت محمدی ویک عارف بالله میبا شندکه با چنین ارزیابی عاقلانه و عاشقانه با افکـــــار استدلالیون که وی را به دایره ء روشنفکران مخنث میکشانندو افکار مبتدیان راهش را مغشوش مــی گردانند به یقین کامل مخالفت میورزم ). که سخنرانی شان مورد استقبال حاضرین قرار گرفته و بعداً محترم غلام حیدر مدد شاعر و یکی از پیروان افکار بیدل مخمسی را که بمناسبت همین روز تهیــــــه کرده بودند بخوانش گرفتند که نیز مورد استقبال قرار گرفت شاعران و سخنرانان یکی پی دیگراشعار و مقالات شانرا قرائت کردند در اخیر محترم عبدالواهاب فایز شاعر و نویسند و از جمله ارادت مندان و شاگردان جناب قندی آغا در ابتدا مخمسی را بر غزل حضرت ابوالمعانی سروده بودند که فقط مطلـع آن غزل را (نیست در بند هوس حکم و زمام دل ما— مکرو تــز ویر وریا جمــله غلام دل ما ) خدمت خواننده گان عزیزتقدیم کردم و بعداز قرائت غزل در مورد آثار و گنجینه های حضرت بیدل صحبــت نمودند .که بعد از ختم بخش اول و صرف غذای آماده شده برای مهمـان, آواز خــــوان جــوان و بـــا استعداد کشور محترم داود الحان تا ختم محفل آنشب به رنگینی محفل بیشتر افزودند. بااحترام
عزیزه عنایت
مخمس بر غزل حضرت ابوالمعانی بید ل
از عزیزه عنایت
جلـــوه گــاه
عاشقـانت را هــوای دیگری در کار نیسـت
مرغ دلرا سـوی تو بال وپری درکارنیسـت
جلوه گاه منظـرت را منظری درکارنیسـت
مست عرفانرا شــراب دیگری درکــارنیست
جزطواف خویش دورســاغری درکارنیسـت
حلم وعرفان چون چراغ راه ماامیال ماسـت
رهنمون هایش دراین ره شامل احوال ماست
شمع عطــرباغ عــرفان واد ب آمال ماســـت
ســوختن چون شمع اوج پــایه ی اقبال ماست
داغ منظــور اسـت اینجا اخــتری درکارنیست
آتــش امــید وصل یـار در قلب و تــن اســت
چشمها هردم زنور جلوه گاهش روشن اسـت
از شمیم عطرمهرش هرنفس با لیـدن اســـت
سعی پروازت چوبوی گل گرازخودرفتن است
تا شکســت رنگ باشد شهپـری درکار نیســـت
کاروان عمر داغ صـد حــوادث دیــده اســت
خار ها تا منـــزل مقصود از پا چیــده اســت
زنــد گی را, راه هرجا پرخم و پیچیده اســت
شعله هـادر پـرده ء سعی جهــان خوابیده اســت
گر نفس سوزد کسی ,آتش گری در کار نیســـت
نیست در غربت گهی ما رنگی نامی از مقا م
منـت گیــتی زآســا یش نــدارم صبــح و شــام
گرچه گویندم که شــان و شو کتت با شد مــدام
عالم عجـز است اینجاه جاه کوه شو کت کـــدام؟
تا توانی ناله کــن کـرو فــری در کار نیســـت
از ازل آموخت حــق, هر حیه را, راز معـا ش
در تــپـش افــتــد از آنــرو دل ز آواز معـــا ش
زنـدگـی عمری (عزیزه) میکشــد نــاز معــاش
حرص قانع نیست (بیدل) ورنه ازساز معــاش
آنچه مـا در کار داریم اکثــری در کار نیســت
2010/1/19 –
هالند
مرد عــارف
شهابی پرفروغی جلوگــــرشـــد
تجلی دید و چون نور سحر شــد
یکی خوش طبع مرد علم و دانش
جهان معرفت را راه بـــــــرشــد
سخنور عـــارفی والا مقا مــــی
دبستان ادب را زیب و فــــرشد
لـقــب کردنـــــد اورا بوالمعــانی
کلامش تازه چون گلهای تر شـد
ببالــد هـر نفس گـیتی بنا مـــــش
که فرزندی بدینسان نا مور شــد
مقــام ارجمــند ش در فضلیـــت
فلک را نازد و عقدء قمر شـــــد
بسی محبوب شد بـــیـــد ل بد لهـا
که نور دیدۀ اهـــل نظــــــر شـــد
صفا بخشد کلامش هـــر دلی را
سرودش از گهر تا بنده تر شـــد
رهی بیدل رهی علم است وعرفان
زفیضش طالب او بهــره ور شــــد
( عزیزه) ازفیوض شعر بید ل
رهی مقصود جست و پرثمرشد
بالا
بازگشت