نویسنده : حشمت الله آروین
در عقب حمله ای مهاجمین انتحاری 28 جدی 1388 کی قرار داشت؟
کشور های خارجی؟
کرسی نشینان حکومت کرزی؟
یا گروه طالبان با سردمداری آی اس ای پاکستان ؟
تهاجمات انتحاری که بروز دوشنبه مورخ 28 جدی 1388 مطابق 18.1.2010 ساعت 8.45 دقیقه ای قبل از ظهربوقت افغانستان درحوالی ساعت ایکه مامورین ، مستخدمین و کارگران ملکی و نظامی بطرف وظایف شان درحال حرکت بودند ، درساحه ای چهار راهی پشتونستان کمتر ازسه صد متری نزدیک به مقرارگ ریاست جمهوری افغانستان بالای فروشگاه بزرگ افغان ، وزارت عدلیه ، هوتل سینا ، سینمای آریانا و درعین زمان در چندین محلات دیگرشهرکابل صورت و بوقوع پیوست . طبق گزارش دولت افغانستان دراثر این حملات بیشرمانه و المناک تعداد کشته شدگان را پینج نفرو زخمی ها را به هفتاد و یک نفر قلمداد نمودند. آنچه ایکه برای شخص خودم قابل توجه قرار داشت . گزارش عبدالقدیر میرزایی بود، که تصویر را از ساحه ای درگیری بین مهاجمین ونیرو های دولتی بطور زنده ومستقیم پخش و گزارش میداد. بساعت 9.30 دقیقه اضطراب ونگرانی فزاینده حالت میرزایی را درهم برهم نمود. اما با آنهم با آواز رسا و بلند تکراربا همکاران خود میگفت ، کمرۀ تلویزیون را خاموش نکنید. با ادامه میگفت بیننده گان محترم جنگ شدید بین مهاجمان و نیروهای اردو وپولیس ملی ادامه دارد. اما نیرو های دولت وضع امنیتی را درکنترول خود دارند. میرزایی ناگهان وغیرمترقبه از بینندگان تلویزیون خدا حافظی کرد. بعد ازوقفه ای کوتاه نطاق تلویزیون آریانا گزارش داد . اقای عبدالقدیر میرزایی ازطرف نیروهای امنیت ملی گرفتار وفعلآ دربازداشت آنها قراردارد . همچنان نطاق مذکوراضافه کرد، درصورت گزارشات واصله از ساحه ای درگیری بین مهاجمین ونیروهای دولت بیننده گان را درجریان میگذارند، تا آن دم بیننده گان تلویزیون را به برنامه های عادی تلویزیون دعوت کرد. با این ترتیب درگزارش تلویزیون آریانا یک نوع حساس برودت واضطراب بمشاهده رسید . گزارشات زنده و مستقیم آن کم رنگ وبصورت پراگنده و وقفوی درمورد درگیری مهاجمین ونیروهای دولت گزارش مختصر را پخش می نمود . اما از سرنوشت عبدالقدیرمیرزایی الی روز پینچشنبه مورخ 21.1.2010 که مصروف تحریرمقاله ای هذا میباشم کوچکترین اطلاعی در دست نشر سپرده نشد. همچنان اتحادیه ژونالیستان نیزمهرسکوت وخاموشی را دراین مورد برلب زده ، ازخود کدام واکنش نشان ندادند.
بحران اوضاع سیاسی پراختناق مبین آن است که ثبات سیاسی و امنیت کشور از کنترول دولت خارج و حکومت کرزی درحال فروپاشیدن است . زیرا ازشواهد وقرائن اوضاع سیاسی متزلزل حکومت کرزی استنباط و استدلال میشود، که گروه طالبان درکنارو مقابل چشم دولت نشسته قدرت را درکنترول دارند. ممکن امروز ویا فردا اوضاع موجود درافغانستان به بن بست برسد. سوالاتی درذهن انسان خلق میشود . بعد ازحادثه ای 11 سبتمبر2001 وقبل ازآن سازمان ملل متحد و جامعه ای جهانی گروه طالبان را بعنوان یک گروه تروریست و دشمن عالم بشریت قلمداد نمودند. بنا به همین استدلال مبارزه مشترک و هماهنگ کننده نظامی را علیه آنها براه انداختند. درآغاز کار ، قوای ناتو با رهبری امریکا توانستند ، گروه طالبان یا تروریستها را از صحنه ای سیاسی ونظامی بسرعت عقب و مواضع شانرا کاملآ ازبین ببرند. اما با گذشت مرورروز، هفته، ماه و سال گروه ازهم پاشیدۀ طالبان متواری چطور توانستند دوباره بدون حمایت و پشتیبانی کشورها احیای مجدد کنند؟
آیا عقل سلیم دربدن سالم چنین امری را می پذیرد؟ طالبان یا تروریستها که تا امروز محل بود وباش رهبر آنها معین ومشخص نشد ، بتوانند ثبات و امنیت حکومت کرزی را که 42 کشور بشمول قوای ناتودرآن حضوردارند به آتش بکشاند؟
هیچ جای شک و گمان زنی وجود ندارد، که طالبان بدون حمایت و پشتیبانی کشورهای خارج وخود کرسی نشینان دولت به تنهایی قادربه اجرای حملات گستردۀ تروریستی درداخل کابل نزدک مقر ارگ ریاست جمهوری کشور شوند. تهاجم وحملات تروریستی روز دوشنبه هفته گذشته درکابل تاثیرات خود را روی کنفرانس لندن که بتاریخ 28 جدی روی اوضاع سیاسی و امنیتی افغانستان دایر میشود، می داشته باشد. ممکن کنفرانس لندن بازهم با ادامه ای گفتارهای همیشگی شان تاکید ورزند.
بالا
بازگشت