کرزی وعبدالله دو روی یک سکه اند!

 

 

نگاهی به "انتخابات" 1388  ونتایج آن

 

 

درآغاز این هفته کرزی برای بار دوم بحیث ریسس جمهوربه اجرای حلف وفاداری پرداخت. این برای بسیاری از مردم ما یک امر غیرمترقبه نبود. قبل از انتخابات ریاست جمهوری افغانستان وچه در جریان انتخابات افغانستان، تعدادی از تحلیل گران سیاسی و مردم افغانستان با مطالعه وضع کشورچنین نتیجه میگرفتند که اقای حامد کرزی باز هم برای بار دوم چپن ریاست جمهوری را بر دوش خواهد کشید وعبدالله بحیث رهبر اوپوزیسیون سرکاری برمردم ما تحمیل خواهدشد.  مبرهن است که انتخابات که ایندوفرد مولود آنند شدیدأ نا مشروع بود واین پروسه نامشروع نمیتواند مادرالقاب مشروع باشد.

 ترکیب کمسیون انتخابات وعقب نشینی های پیهم کا آیده رییس یوناما در برابرترفندهای قرون وسطایی کرزی ازنخستین روزها بیانگراین حقیقت بود که پروسه ای که قراربود بنام انتخابات بررخ مردم ما کشیده شود، نمایش مضحکی بیش نخواهد بود. بعضی از تحلیل گران سطحی نگر موضوع را چنین به بحث میگرفتند که موجودیت امکانات نظارت بین المللی وسیله ائیست که برگزاری شفاف انتخابات را تضمین میکند ، اما همانطوریکه فدراسیون سازمانهای پناهندگان افغان در اروپا مانند مردم اگاه ما پیش بینی نموده بود که ، برگزاری انتخابات شفاف درسیستم کنونی ممکن نیست ولی جامعه جهانی، بخاطراشتراک درمسوولیت ایجاد وضع فعلی، انتخابات قلابی را شفاف اعلان خواهد کرد. گذشت زمان به این حقیقت صحه گذاشت.

 هویداست که دستگاه دولتی کنونی سرتا پا فاسد و مافیائی بوده، بامردم افغانستان پیوندی ندارد ودها رشته وابستگی آنرا به هر طرفی کشانده است. از چنین دولتی هیچگاه انتظار برگزاری انتخابات شفاف نمیرود. فارو تحریم چنین انتخاباتی  را در همان آغاز از مردم افغاستان طی اعلامیه ای بتاریخ 18 جون 2009 قبل از برگزاری این نمایش زیر عنوان ( رسانه ها باید به سکوت در مقابل کمسیون گوش به فرمان کرزی خاتمه دهند!) خواسته بود تا رسانه ها در مقابل اعمال کمسیون انتخابات سکوت نکنند و مردم دراین انتخابات که ازآغازبا اغماض خواسته های مردم همراه بودشتراک نکنند.

ما همچنین در زمینه پیش بینی نموده بودیم  که سرانجام این نمایش چه خواهد شد و هم از مردم افغانستان خواسته شد تا برای اعتراض بر این نمایش در رای گیری شرکت نکنند ، وبه انانیکه بخواهند از حق رای خود حتمأ استفاده کنند، مشوره داده شده بود که رای اعتراضی برای کسانی بدهند که حد اقل دستشان به خون مـردم الوده نباشد ویا جزوه دسته های مافیائی و جنایتکار نباشند. ناگفته نباید گذاشت که ما دراعلامیه های خود به مسایلی ازقبیل عملیات نظامی که تحت نام "فراهم ساختن امنیت انتخابات"  انجام میشدنیز اشاراتی داشته وادعا نموده بودیم که بهانه قراردادن انتخابات برای اجرای این عملیات وفروریختن بم های برزگ فقط میتواند به بدنامی مفاهیمی از قبیل انتخابات ودموکراسی بیانجامد.

فدراسیون سازمانهای پناهندگان افغان در اروپا انتخابات ورویداد های ذیربط آنرا از چند زاویه برسی نموده و خدمت هموطنان گرامی تقدیم میدارد.

1- آمار و نفوس

  اگر در یک مقایسه آماری به انتخابات سال 1383 و 1388 نظر بیاندازیم بخوبی نشان خواهد داد ، که این مدعیان دموکراسی حد اقل کار مقدماتی را برای برگزاری یک انتخابات بهتردر این پنج سالی که گذشت انجام نداده اند. در ضمیمه 3 توافق نامه 2001 بن از سازمان ملل متحد تقاضا شده بود که در اسرع وقت طرح و برنامه یک سر شماری نفوس در افغانستان را راه اندازی نماید ، و بنا به قول اقای احمد علی وطنیار رئیس احصائیه مرکزی وقت (1) با سازمان ملل به توافق 20 میلیون دلاری برای انجام این سرشماری نیز رسیده بودند. متعاقبأ در سال 2007 بودجه سرشماری به مبلغ 60 میلیون دالربالا برده شد ولی با آنهم  سرشماری که قققرررار بود درسال 2008 توسط اداره احصائیه مرکزی عملی گردد به انجام نرسید. این مثالیست ازصدها ثبوت ناتوانی حکومت کرزی و اطرافیانش. افغانستان تا اکنون فاقد یک سرسماری دقیق نفوس میباشد(2).  بعید بنظرمیرسدکه دوره دوم کرزی نیز سرشماری عملی گردد.

سرشماری پیش شرط طرح برنامه استراتژی انکشافی تقاضا شده توسط کنفرانس 2005لندن از دولت افغانستان بود. این ستراتیژی بدون برگزاری سرشماری به کنفرانس پاریس ارائه کرد. قرارمعلوم ارقام بکاربرده شده در سند موصوف از منابع اماری تخیلی سود برده است. بنابرین میتوان گفت که تقلب محدود به انتخابات نبوده وجزؤ شیوه کارحکام کنونی است.

2- انتخابات دوره اول و دوم ریاست جمهوری:

 اگر ما به همان آمار ارائه شده احصائیه مرکزی افغانستان در سالهای 1380 و 1383 که نفوس کشور را معادل نزدیک به 24 میلیون نفر گزارش داده بودند اتکا کنیم ، ارقام ارائه شده توسط خود نظام چه چیزی را نشان میدهد ؟ (3)

در انتخابات سال 1383 جمع ارای ثبت شده توسط دولت و دست اندرکاران بین المللی برای 13 نفر شرکت کننده درنامزدی انتخابات ریاست جمهوری آندوره به چنین اماری بر میخوریم.

 

 مجموع ارا حساب شده                                        8 024 536    نفر

    اراء باطل شده                                         104 404        نفر

                                                                                      

            جمح کل اراء                                8 128 940                    نفر

 

          شرکت مردم با در نظر نگرفتن میزان تقلب های انجام شده به حساب نیامده است ،اگر واجدین شرایط شرکت کنندگان را 60 فیصد نفوس ممکت را در نظر بگیریم از نزدیک به 14.4 میلیون نفر 33.43 فیصد شرکت نموده بودند .

در سال 1388 باز هم رقم مشخصی از نفوس افغانستان دیده نمیشود ، اینکه این مسئله اختلاف و چانه زنیهای را بین مسولین حکومت کرزی و سازمان ملل متحد در کابل نیز در پی داشته که هیچ کدام ، حرف طرف مقابل را نه باور دارند و نه به آن توجه  میکنند!.

  چنانچه وقتی ملل متحد جمعیت افغانستان را در سال  2008 سی و دو میلیون نفر اعلام میکند بدون اینکه احصائیه مرکزی خود به عنوان اداره پاسخگو به این مسئله ، آماری از جمعیت افغانستان ارائه دهد فقط مخالفت خود را با رقم اعلام شدهء  سازمان ملل اعلام میکند و بس ،و از ان سازمان منبع  رقم اعلام شده سازمان ملل را مطالبه میکند ! (4)

پس در این حالت چه ما آمار سازمان ملل را بپـذیریم ویا نه ؟ ما میتوانیم رقمی راکه سازمان ملل متحد نظر داده است در محاسبه بگذاریم و اینکه دولت افغانستان رقم بیشتری را در نظر داشته باشد فعلا میگذاریم.

مجموع اراء  حساب شده                     4 597 727    نفر

  اراء باطل شده                               156 725       نفر

 اراء باطل شده انصرافیها                        68 638        نفر   

                                                                                      

            جمح کل اراء                                 4 823 090               نفر

3- سهمگیری مردم در انتحابات:

گرچه هنوز هم به آمار و ارقام ارائه شده توسط کمسیون انتخابات هیچ کس اعتماد ندارد ، چنانچه در طول دوره انتخابات هر روز در سایت این کمسیون ارقام گوناگونی را هموطنان ما از نظر میگزرانیدند.(5)

  حالت شناوری آرای مردم افغانستان وسیله سرگرمی برای مسولین کمسیون انتخابات گردیده بود هر روز برای هر یکی از نامزدان رقمهای مختلفی را میدیدیم، انچه مهم است سهم گیری اساسی مردم است ، که بدون ترس و وحشت از تهدید جنگسالاران باید انجام میشد که نشد ، ونیز دیده شد مدعیانی که خود را مستحق کرسی ریاست جمهوری میدانستند چگونه ، دفاتر همدیگر را یا به آتش میکشیدند و یا با چاقو وقمه و تهدید نا ارامی که توان  بهم زدن ثبات و امنیت را در خود میدیدند همیشه از تهدید و ارعاب کار گرفتند ،چون بارها این کار را تجربه کرده اند ،و در این کارها هم خود خبره اند و هم دستیاران شان که از تجربه ها و رهنمودهای گذشته شان  نیز میتوانند یاری بگیرند. وباز پهلوان پنبه بازی نوئئ  را در صحنه تیاتر افغانستان به نمایش بگذارند و...و رقص خیمه شب بازیهای جدیدی را که به اینها  سپرده شده است دوباره به نمایش در آورند.

کمسیون انتخابات با چاپ رسمی 18 میلیون کارت شرکت در انتخابات به رقم %60 سی میلیونی جمعیت بسنده کرده ، و اگر 60 فیصد رقم 32 میلیونی را به حساب آوریم باید در حدود 19.2 میلیون کارت به چاپ میرسید ، چون حکومت باور داشت که همه مردم شرکت نمیکنند و در بعضی از مناطق نیز قادر به تامین امنیت نیستند، به چاپ 18 میلیون کارت بسنده میکند.

 قرار گزارشات مختلف، تعدادزیادی ازین کارتها وارد بازار سیاه شده است و نامزدان پول دار و واسطه گران شان آنرا خریداری کرده اند، ولی انرا در این آمار نمی گنجانیم.

اگـر درصد شرکت کنندکان در انتخابات را محاسبه کنیم واین واقعیت را در نظربگیزیم که در این انتخابات برای افغانهای پناهنده ، پناهجو،وافغانهای مقیم خارج افغانستان هیچ سهمی داده نشده ،سهم شرکت مردم در انتخابات دوره دوم برمبنای امار حکومتی فوق  %15.32 است. در صورتیکه همین ارقام را با درصد تقلبهای انجام شده در نظر گیریم سهمگیری مردم کمتر از10 فیصد خواهد شد.

اگر همان رقم تخمینی نفوس اعلام شده توسط سازمان ملل متحد (حدود 32 میلیون نفر) را در نظر بگیریم سهم گیری مردم در این انتخابات به رقمی در حد % 14.36  میرسد ، اگر تعداد افغانهای خارج از کشورکه در حدود 3.5 تا 4 میلیون نفر میگردد به رقم بالا علاوه گردد، سهمگیری مردم افغانستان را در این انتخابات معادل % 12.77 میگرددو این رقم بعد از محاسبه کسر درصد های گسترده تقلب انجام شده در انتخابات بخوبی نشان میدهد که تعداد آرا داده شده درانتخابات اخیرزیر رقم 10 فیصد تعدادواجدین حق رای درجمعیت کشوراست. اگر سهم شخص کرزی راکه معادل ٢,٢٨٣,٩٠٧ رای است حساب کنیم به رقمی برابر با 6.3 فیصد میرسید. آرا داده شده به عبدالله و39 کاندید دیگرمجموعأ کمتراز3.7 فیصدمیباشد.

این است انچه بنام دمکراسی به خورد مردم ما میدهند و بعضی ها انرا ارایش داده و حکومت انتخابی مینامند.

 

 

تبلیغ انتخاباتی در سرک کمربندی کابل بسوی میدان هوائی

آنچه برای کمسیون انتخابات اهمیت نداشت اراء و سهم مردم بود.  خوشبختانه این نمایش به برگزارکنندگان "انتخابات"  نشان داد که مردم افغانستان، نه بخاطر ترس از تهدید ها وتوحش طالبان، بلکه بنا به بلوغ سیاسی و شناخت ازمدعیان دروغین دموکراسی، درین نمایش اشتراک نکردند. اکثریت مردم درین پروسه نشان دادند که آرا خود را در برابر پول نمیفروشند.

4- انتخابات و مصارف گران انتخاباتی:

انتخابات افغانستان بدون شک یکی از گران ترین نرخ انتخاباتی در جهان به شمار میاید ، بودجه انتخابات این دوره گرچه در اول مبلغ 380 میلیون دالر پیشبینی و توسط کمسیون انتخابات مطرح گریده بود (6) اما تا جائیکه معلوم گردیده بودجه رسمی اختصاص یافته مرحله اول مبلغ 223 میلیون دالر از محل کمکهای جهانی در حالی  تخصیص داده شده است که با نظارت حدود 259-300 ناظر بین المللی و 203 هزار ناظر داخلی با پشتیبانی (300 هزارقوای امنیتی ؟) دایر گردید. اما حاصلش چه بوده است سوالی است که باید جوابش را جستجوکرد ؟

با وجوداین همه مصارف ولشکرناظرین 1.5 میلیون رای تقلبی به صندوقهای کرزی و بیش از 300هزار رای تقلبی به صندوقهای عبدالله (عبدالله ) سرازیر میگردد.

اگر از دید مخارج خالص پروسه انتخاباتی نرخ مالی را بدون سهم نامزدان در نظر بگیریم و مجموعه اراء  نشر شده توسط همین کمسیون انتخابات را درست قبول کنیم خرج سرانه هر رای معادل  48.5$ یا 2425 افغانی یا معادل معاش ماهانه یک مامور یا  کارگر  گردیده است. اگر سرمایه گزاری نقدی حامیان داخلی وخارجی کرزی وعبدالله رابه مبلغ 223میلیون دالری بودجه اعلام شده علاوه کنیم مسلما قیمت تمام شد هر رای به مرزصد دالر خواهد رسید! . سفرهای مسلسل عبدالله به هندوستان درروزهای قبل ازانصرافش از دور دوم ودیدارهایش در آنجا با مقامات روسیه وهند، بطور غیر مستقیم ازمنابع مصارف بی حساب انتخاباتیش پرده بر میدارد. 

 

5- انتخابات و نامزدها :

اگـر نگاهی به لیست اعلام شده 41 نفری قبول شده توسط کمسیون انتخابات انداخته شود دیده میشود که تعداد محدودی از افراد مستقل و نامزدانی دیده میشود که از نام نیک در بین جامعه برخُـردارند ،و دستهای الوده به خیانت و جنایت ندارند.

 اما در این طومار بسیارند کسانی که مرتکبـیـن اصلی خیانت به ملت، ناقصین حقوق بشر در افغانستان و مردمکشی اند و عاملین اصلی جرایم تا حد جنایت و تجاوز به حقوق مردم و ارتکاب خیانت ملی میباشند.

 در این لیست نام افرادی دیده میشود که تا سرحد ارتکاب به نسل کشی ، دیروز بر خود بالیده اند ، اینکه چگونه کمسیون انتخابات بر صحت صلاحیت انها مهر قبولی زده است سوالی است که همیشه از نظر مردم افغانسان تا حال بی پاسخ مانده است!

 و کمسیون انتخابات با این صحه گزاری عملا منشور به اصطلاح عفوه  را که شورا دردسمبر سال2006 برای برائت بخشی به مترکبین و مظنونین جنایات جنگی و ناقصین حقوق بشری به تصویب رساند و راه را برای سهیم ساختن بیشتر آنها در اموردولتی هموار ساخته بود ، کمسیون انتخابات آنرا به مرحله اجرا گذاشت این کار کمسیون انتخابات دقیقا برنامه ریزی شده از طرف قدرتهای در گیر جنایات انجام شده و وابستگان انها بوده نه چیز دیگری.

اگر از دید دیگری به لیست نامزدان انتخابات نگاه کنیم انچه علاوه بر موارد ذکر شده به آن بر میخوریم ، میشود نامزدان را به چهار دسته تقسیم کرد.

1-5- کرزی وجنگسالاران همدست اش:

دراین دسته با پشتیبانی بخشی از تنظیمیها که درساختار نظام و سیستم مافیائی و شرکتهای سود اور کنونی نقش اساسی داشته اند سهیم بوده ودر مجموع برای حفظ منافع مشترکشان  برای کرزی کمپاین کردند  و بخشی از مخارج انتخاباتی او را برای خرید رای تامین مینمودند. برخی ازی نامزدان که بدستورکرزی خود را کاندید نموده بودند، بعد از ایفای نقش کاندیدمصنوعی، به نفع او کنار رفتند. بنا به اقرار تعدادی از متنفذینی که به نفع آقای کرزی کمپاین تبلیغاتی میکردند میتوان حکم کردکه اقای کرزی وعده تقرردرپستهای وزارت، ولایت و ریاستهای حکومتی  را از قبل به انها داده بود. گویا اداره حکومتی نمد ایست که هر که به نفع او تبلیغ کند مستحق کلاه  ساختن از این نمد است. گفتنیست که بعضی از انها باری از کابینه کرزی اخراج نیزگردیده بودند. یک نظر کوتاه به لیست طرفداران کرزی (فهیم، خلیلی، محقق، حاجی دین محمد، گل اغا، شیرمحمدآخندزاده، جان محمدخان، احمدولی کرزی وغیره)  کافیست که به ماهیت حکومت کرزی بار دوم پی ببریم.

2-5- عبدالله عبدالله:

تیم عبدالله نیز مانند کرزی متشکل از دسته های تنظیمی وابسته بوده با همکاری تعدادی از والی ها (در راس عطامحمد) و مسوولین  دولتی (یونس قانونی، داود"داود"، امرالله وغیره) ودسته های تنظیمی که خواهان سهم بیشتردرچپاول ملت میباشند به میدان انتخابات آورده شدند. این دسته با وصف اینکه مانند حکومت کرزی در پیشگاه مردم افغانستان امتحان ناکامی و نا کارامدی خود را تا سرحد نسل کشی و ارتکاب جنایات گوناگون داده است ،اما با پولهای باد آورده و ایجاد مناسبات سمتی، قومی و زبانی نیز در این مرحله مانند گذشته ها خواستند دوباره خود را بر مرکب ریاست جمهوری رسانند،و از خوان گسترده شده توسط کشورهای ثروتنمند جهان سودبیشتر ببرند.

با وجودیکه بعضی از نامزدان برنده شدن در انتخابات را از راه نیویورک و واشنگتن ویا کشورهای دیگرجستجو میکردند و زحمت سفرهای طولانی و اقامت  چندین ماهه را در آن کشور برخود هموار کردند، اما این بازی نیز چندان تاثیری نداشت چون سناریو از قبل تهیه شده بود، نکته ای که نباید فراموش شود اگر کشورهای ذیدخل در مسائل افغانستان فکر میکنند که در نمک خواباندن عبدالله ممکن است راه حل فشار و یا معامه باشد در اشتباه اند.تلاش عده ای از کشورها وکشورهای همسایه در به قدرت سهیم ساختن عبدالله باز هم اشتیاه بزرگی است که افغانستان را بیشتر به سوی اشوب و نابسامانی خواهد بُرد نه ایجاد ثبات در افغانستان.

3-5- افراد سالم:

 که متاسفانه تعداد شان در لیست نامزدان  خیلی اندک بود ، که دارای گذشته سالم کاری و خدمتی بودند و در روند انتخابات  از کمترین امکان کمپاین برخُـوردار بودند  ،حتی گاهی نیز در کارهای کمپاین انها عمدا و عملا کارشکنی میگردید.

نامزدی که برویت ارقام تا اندازه زیاد از طرف مردم و علی الخصوص تحصیل کرده های کشور بصورت عمومی پشتیبانی گردید آقای داکتر رمضان بشر دوست بود که بدون نقش پول و پشتیبانی کشور خارجی توانست رای خوبی کسب نماید. در بسیاری از شهرهای کشور محصلین قبل از رسیدن بشردوست به محل ، به ابتکارخود، خیمه هائی برای او بناه کردند تا کمپاین انتخاباتی او را پیش ببرند و حتی کارتهای انتخاباتی او را برای مردم بر عکس کسانی که برای کسب رای پول میدادند کارتهای تبلغاتی او را به مبلغ از 5 تا 50 افغانی میخریدند تا به کمپاین او کمک کنند. از خصوصیت دیگر کمپاین او رفتن و به راه انداختن تبلیغ نامزدی او در نا امن ترین مناظق کشوراست ، مانند کـُنر، نورستان،لغمان ،اندر،سروبی، کاپیسا، هلمندو نقاط دیگر،با این اقدام او برعکس نامزدان دیگر خواست نشان دهد که او تا حدودی توانسته است در بین مردم راه خود را باز نماید.

افراد توانمند دیگری که توانستند برنامه و منشورهای خوبی ارایه نمایند نیز نتوانستند در روند انتخابات تعدادقابل ملاحظه آرا رابدست آورند ، چون اکثریت  مردم باور شان را  به نظام از دست داده اند .

 

4-5- ته مانده هائی از احزاب خلق وپرچم:

این گروه میخواستند ، باز هم به شیوه معامله گری ویا امتحان چانس!  چانس شانرا  به سنگ محک زنند، دیده شد که سخت نا امید شدند ، با وجودیکه انها شاید میدانستند که با آانهمه جنایات و خیانتهای ملی که انجام داده اند ، هیچ چانسی ندارند ، ولی باز تلاش نمودند تا وارد میدانی شوند که هیچ نتیجه ای برای شان ندارد چون مردم ما باور دارند که آزموده را آزمودن خطاست. اشتراک این گروه (شهنوازتنی، حبیب مهمند، اکبراوریا ...) واین حقیقت که آرا داده شده به همۀ انها حتی یکفیصد را هم پوره نمیکند، برافسانۀ که توسط همین ته مانده ها تبلیغ میشد، خط بطلان کشید. افسانه اینبود که گویا "وحشت ودهشت تنظیمها روی ته مانده های حزب دموکراتیک خلق را پاک کرده است واگراکنون حزب مذکوروارد میدان انتخایات شود، برنده خواهد بود." نتایج انتخابات هویدا ساخت که مردم هنوزهم جنایات انجام شده بدستور حزب دموکراتیک خلق را بیاد دارند. کشف هر گور دسته جمعی کافیست که وجئان آنانی را تکان بدهد که میکوشند بنا ملحوظات فامیلی، قومی وغیره برگند جنایات حزب ودولت "دموکراتیک خلق" خاک بپاشند.

بمیدان آمدن ته مانده های حزب دموکراتیک خلق، حزب اسلامی وطالبان ممکن است از طرف پشتیبانان بین المللی دیروزی انها سازماندهی شده باشد تا در این برهه از زمان وضعیت عمال شان را ، برای خود به سنگ محک زنند وبدانند  که برای آینده چه استراتژی ای  در قبال افغانستان و مردم آن در پیش گیرند.  خوشبختانه مردم ما توانستند نشان دهند که دیگر به خاطرکسانی که امتحان شان را داده اند به پای صنوق رای و دست رد به سینه همه ای انها خواهند زد که مانند دولت فاسد کرزی فقط آرزوی به قدرت رسیدن را دارند .

++++++++++++

6- فارو و انتخابات :

مواضع فارو در قبال مسائل اساسی کشور قضاوت عجولانه نمیکند. فارو میکوشد دولت افغانستان وکشورهای درگیر در افغانستان را به اتکا به ادعا ها ووعده های که به مردم ما کرده اند، مورد با خواست قرار دهد. ازین طریق فارو از دورویی جامعه جهانی نیز پرده برمیدارد. در رابطه با انتخابات فارو چند اعلامیه صادر نمود وضمنأ بدو اقدام عملی ذیل پررداخت:

-         در ماه مارچ سال گذشته زمانیکه برطرح قانون انتخابات ئر ولسی جرگه بحث جریان داشت، فدراسیون سازمانهای پناهندگان افغان در ازوپا طی نامه ای از کا آیده خواست تا با استفاده از نفوذ خویش زمینه برگزاری انتخابات در کشورهای اروپایی، امریک واسترالیا را مهیا نموده به صد ها هزار افغان مقیم این کشور ها زمینه اشتراک درتصمیم گیری بر سرنوشت کشورخودشان را مهیا سازد. دفتر نمایندۀ سرمنشی طی پیامی اطلاع داد که نامه فارو به آقای آیده تسلیم داده شده است. به این نامه هیچگاه جواب داده نشد. نامۀ متعاقب نیزسودی نداشت. سخنگوی فارو طی مصاحبه ای در ماه اگست با روزنامه مردم چادپ هالند   بهمین جهت دفتر یوناما را به همکاری در حفظ انحصارقدرت در دست اشرافیت تنظیمی متهم کرد.

-          

فارو بارها اعلام داشته تا مردم ما این انتخابات را یا تحریم کنند و یا با رای اعتراضی اعتراض شان را با آن اعلام دارند ، چون ما باور داریم در شرایطی که همه چیز حتی به قول اولین مسئول کشور از قبل  انشاء و بعد تطبیق میگردد چگونه میشود از دموکراسی و آرای آزاد صحبت به میان آید، گرچه مواضع فارو مشخص بوده و در هر مرحله از بروز حوادث مهم در افغانستان ، فارو در زمینه اعلام مواضع مشخص نموده است.

  

هموطنان بیاد دارند که کمسیون شکایات انتخابات اعلان نمود که حاضر به بررسی اعتراضات شهروندان به کانید ها است. برای به اثبات رساندن وضعیت عدم استقلال رای کمسیون انتخابات وبه محک گذاشتن رسمی این نهاد، فارو عملا و رسما علیه معاونین کرزی، عبدالله عبدالله، شهنواز تنی وحبیب منگل اعتراض مستدل ومستند نمودیم. میدانستیم که این اعتراضات نمیتواند در بهشت جنایتکاران شنونده ای باشد ولی با آنهم خواستیم به رییس امریکایی کمسیون واضح سازیم که افغانها راجع به عناصریکه آنها بالای هرکام شان یک میلیون ئالر مصرف مینمایند، چه فکر میکنند. کمسیون هیچ جواب رسمی نداد. پاسخهائی که این کمسیون در سایت کمسیون خود ارائه نموده است ، فقط بدرد ذهنیت از قبل آماده شده خودشان  خواهد خورد نه چیز دیگری!

اینست واقعیت چگونگی انتخابات برگزار شد. انتخاباتی که طی آن اکثریت مردم در خانه نشستندو دلقکان رژیمهای جبارخلقی-پرچمی-تنظیمی-طالبی که مردم وتاریخ طرد شان نموده است، به نمایندگی از احزاب نامنهاد وارد میدان گردیده خیلی پر مدعا وبا ژستهای مدنی وسروصداهای دموکرات منشانه ای  را براه انداختند. بلی وقتی انتخابات به سرکس مبدل گردد، هر دلقکی میتواند به آن راه یابد. خوشبختانه همان فیصدی کم مردم که رای دادند، به این دلقک ها فهماندند که تاریخ استعمال شان سپری شده است.

 

7

 

فدراسیون سازمانهای پناهندگان

افغان در اروپا ( فارو)

 

____________________________________________________________

FAROE, Post Box 707,   2300 AS,   Leiden,   www.afghandiaspora.org,     faroe_af@hotmail.com

 

(1):  http://www.goshayesh-m.com/goshayesh/goshayesh11/JAMEEYAT.htm#_ednref6

(2):  http://www.bbc.co.uk/persian/afghanistan/story/2008/02/080204_k-a-afghan-census.shtml

(3):  http://www.goshayesh-m.com/goshayesh/goshayesh11/JAMEEYAT.htm#_ednref6

(4):  http://www.bbc.co.uk/persian/afghanistan/story/2008/08/080806_ram-afghan-population.shtml

(5): http://www.afghandiaspora.org/کارنامه حکومت کرزی درساحۀ عدالت انتقالی

(6):  http://www.irna.ir/View/FullStory/?NewsId=754598

(7):  http://www.ecc.org.af/images/stories/pdf/3010205.pdf

(8):  http://www.ecc.org.af/images/stories/pdf/6350379.pdf

 

 


  مــــــطــــــالــــــب بـــيـــشـــتر


بالا
 
بازگشت