فضل الله زرکوب
ســـروده ای به پیشگاه "آموزگار" بافته از واژه های ناب زبان پارسی
بگذار ای سپیده ستایش کنم تورا
ای کــــــاروان چشــــــم تو سرشــــــار از امــید
هستـم به جان چشــــــم تو سرشــــــار از امــید
دیـــدم چومهــربانی چشــــم تورا شدم
درجــــا بســــان چشــــــم تو سرشـــــــار از امــید
دیــری کویر خشک لبم داغ بسـته بـود
بــرآهـــــــــوان چشــــــم تو سرشــــــــار از امــید
ازدشتــــهای دربــدری تشـنه می رسم
در آستـــــــــان چشــــــم تو سرشــــــــار از امــید
در پــــــیرهــن نگنـــجد؛ انــــدام آرزو
مـا و جهان چشــــــم تو؟ سرشــــــــار از امــید!!!
پروانــۀ نگــاه من اینک گشوده بــــــال
تـا آسمـــــــان چشــــــم تو سرشــــــــار از امــید
دارم سپاس دل که سرافــراز مـی رود
برنردبــــــــان چشـــــــم تو سرشــــــــار از امــید
دیدم به کاجــــــهای ستـــبر بلـــــند باغ
هرجـــــا نشان چشــــــم تو سرشــــــــار از امــید
شب، داستانســرای دل خویش گشـته ام
با داســــــــتان چشــــــم تو سرشــــــــار از امــید
درجویـــــبار هیچ نسیمــــی نیافــــــــتم
همرنــگ "آنِ" چشــــــم تو سرشــــــــار از امــید
هرگز به دودمـــان بــــزرگی ندیــده ام
چون خانــــدان چشــــــم تو سرشــــــــار از امــید
دارد سروده ای چو نگاهـت پراز بهـار
این باغــــــــبان چشــــــم تو سرشـــــــار از امــید
گلــــــواژه هــای پارســی ناب؛ چیده ام
بر پـــیشخـــوان چشــــــم تو سرشـــــــار از امــید
بگــذار ای سپیــــده ســتایــش کنم تو را
من با زبـــــــان چشــــــم تو سرشـــــــار از امــید
بر رود پرخروش تو باران انـوشــه باد
رنگین کمـــــان چشــــــم تو سرشــــــــار ازامــید
فضل الله زرکوب
کوپنهاگن: می 2009
خرداد ـ جوزای ـ 1388
بالا
بازگشت