خدا! یا
خداوند!؟
ثــبات ملک سراسر بدسـت تر فـند اسـت
به کاسه های طمع، دست لیس پبوند است
وار تـجـاع مـحـل بــهــر انــتــخا بـاتـــش
برغم رغبت سادیست وه چه خر سند است
هــلاک مــرد م، وبــر بـادی و زوال وطن
بــدست مــردم نـا اهــل تاکــی وچـنـد است
ز انـقـلاب تـخـلف که لاف خـود خواهیست
شمـارش رای آرا بـه ژالـه مـا نـنــد اســـت
حـقـایــق ار چـه زوال اسـت در مـحـبت ها
کـجا بـه مـنـفـعــت مـلــک رای پا بـند است
هــزار حــیــف وهــزاران فسوس ای مردم
کـه شـاهــراه حـقـایــق زهـرطرف بند است
حــد و حـدود نـشـنـاسـنـد بـه تــطمیع وتهدید
برای رای دهـی چاره ها چـه خــرسند است
بـه مـذهــبـی کــه جـنـون اسـت وانفعال جهاد
عـبــودیت زمـسـلـمان نــمـا بـه پـسـونـد است
حــلایــل اسـت بــه شــربـت ز زهـر تـبلیغات
زنـوش ونـیـش عـجب نیست تا عسل قند است
کــجــاست درک بــتــاریـــخ بـا وقــار وطــن
اصـالــت از قــلــم بـاهــنـر بــه لـبـخـند است
شــکــوه شــعــر ونــوشـتـن نه چارهء ازلیست
کـلـیـد قـفـل رسـالــت بــه مــوم مــانـنـد اسـت
بــروی دوش حــقــیــقــت که بار سنگین است
پــل صــراط شــکــســتــن چو خیبرم پـند است
خـدا خـوش اســت به ونــدش اگـر خورد یکدم
وگــر نــه بـاز خــدایــی بــدان خــداونــد است
ظريفی
بالا
بازگشت