هفته ء قبل در یک محفل عروسی چانس یاری کرد تا از ساعت هشت شب الی چهار صبح صدای روحنواز و با استعداد جوانی را بنام احمد پرویز ، بشنویم  یقیناً که شنید ن یک آواز خوان از ساعت هشت شب الی چهار صبح باید آنقدر سحر انگیز ، دلنشین و روحنواز باشد که  کسالت و خستگی را مجال حضور در ذهن آدم نباشد . به واقعیت هم چنین بود . مطرب شد ن یعنی نبض مجلس را احساس کردن و به همان روحیه نواختن و سرودن ، شادی و سرور را به ارمغان آوردن و چی بهتر که برای هر ذوق سرودن و جالب تر از همه اینکه پای  پیر و جوان ، زن و مرد ، را به پای کوبی کشاندن ناشی از درک و احساس هنر مند از ظرافت های ویژه ئی هنر والای موسیقی می گردد . احمد پرویز ، با همین درک از روحیه مجلس وصل و صال (عروسی) نخست با آ هنگ های آرام و بعداً به اساس فرمایش جوانان به اجرای آهنگهای مست پرداخت . جالبتراینکه او با کیبورد و به کمک یکی از همکارانش که ضرب می نواخت در شور آفرینی و گرمی محفل کار یک آرکستر مجهز را انجام می داد . صدای ساز و آوازش بر عکس سایر هنرمندان  صاف  ، رسا و گوشنواز بود . ادای درست اشعار ، و اجرای صحیح و مناسب کمپوز های از آهنگهای افغانی ، یکی دیگر از برتری های بود که دلبستگی شنونده را به صدای این جوان با استعداد پیوست می ساخت  . برخورد بدون تکلف وتشریفات او در پذیرش هر فرمایش از شنوند اش نتنها خاطرئی فراموش ناپذیری شده در ذهن تک ، تک از حاضرین مجلس بلکه در محبوبیت صدا د لنشینش بی تاثیر نماند . در حالیکه او مجال رسسید ن به پله های بالائی موسیقی را دارد ، آرزو دارم تا او را بار دیگر به عنوان یک شخصیت مطرح در شا مخترین قله ئی از هنر موسیقی کشور عزیزم افغانستان ، ببینم و بشنوم .

فضل الرحیم رحیم

شهر هسن -  المان

22.08.09

عکاسها گرفته شده توسط احمد صمیم رحیم