نشُد
دیده از فرطِ فریبِ عشرتـــــــــی بیـــــــــــــنا نشد
مُهلتی انعام یلدا گــــــــــــــــــــــــــشت تا فردا نشد
پرده پوشِ عیش ترکیــــــــــــــبی ز انفاس دنیست
رعیتِ تزویر را مــــــــــــــــــکاره ها رسوا نشد
آنکه از لافِ مروت شــــــــــــــیر می غُرد خرش
در نبردِ خصم با بُزغــــــــــــــــــــاله ای مانا نشد
زُهد هم با صد توکل پای بوسِ حاجــــــــــت است
در دو عالم هیچ پیدا جنسِ اســـــــــــــــــــتغنا نشد
در دماغِ بی نیازیها چه ها گُل کــــــــــــرده بود؟
کآدمی در غایتِ پیدایشــــــــــــــــــش معــــنا نشد
عقده ای پُشتِ درِ بُغضِ گلو گـــــــــــــم کرده ره
سرفه کردم، گریه کردم، ناله کــــــــــردم وا نشد
تنگدستی ها زبالِ لاف میــــــــــــــــــــکاهد توان
هیبت فریاد هم از سیـــــــــــــــــــــــنه ام بالا نشد
پیری هم از روزنِ آییـــــــــــــــــــــنه تحقیرم کند
ضعف برمــا چیره گشت و خویش هم از ما نشد
چارهء تنهـــــــــــائی ام با خویشتن هم صحبتِست
مصرعــی سر شد، غزل شد، هرچه گقتم پا نشد
قاسمی
لیون ـ فرانسه، پنجم سپتامبر ۲۰۰۹ میلادی
بالا
بازگشت