پرواز خیال
رابعه را با حقیقت هست پیوند ضمیر
لیلی دشت خیالش کرده هشیاران اسیر
این همه افسانه از لیلی و مجنون عرب
میزند درگوش ما، از هیچ، بیجا او درب
خام تر گشتیم ما، زین همه افسانه هــا
اصل ما پوشیده شد، نا بجا مانده بجــا
روی تاریخ حقیقت ، قیــــــر شــــــــد
قصه واهی ازین غــــــم ، سیـــــر شد
ما به ساز نا بجـــــا ی دیگران
مسخره کردیم خود را در جهان
نسل ما تقلید گر، درپی افسانه هاست
فکر ما نشخوار گر ، درپی دیوانه هاست
زندگی را در فسانه، با خته ایــــــــم
کار خود را، در کـرانه سا خته ایــــم
مغز ما طومار تقلید است و بــــــــس
عیب مارا خود ندانیم هیــــــــچ کـــــس
هر زمان در فکر لولاکیم، لو لاک
گرندانیمش، ند اریم هیچ بـــــاک
هر دمی سازیمش زمــــرد لا جورد
چون نداریمش خبر از هیچ گـــرد
قصه ای لو لاکی ، لو لاک مــــا
لیلی مجنون صفت، سفـا ک مـا
میکند بر گوش مجنون ، این صـــدا
حبذا برفکر تو، قیس مجنو ن حبـذ ا
قصه حلاج و رازی رفته ازیاد همه
شعرحافظ یکسره شد، ســـر چپــه
آن رباعی های پر مغز خیـــــــــا م
همچو تیغ تیز مانده در نیـــــــــا م
درپـــــی افواه دایم رفتـــــه ایـــــم
گول هر نا بخردی را خورده ایم
بودن ما را دگر پیوند نیســـــــــت
هستی مــا را همیشه رنگ نیست
وای بــــرحال من و تو هم وطن
این وطن از کـار ما گشتـــه لجـــن
ضعف ما را کی پتانی بـــر دهـــد
چون پتـــا نی پنج آبی ســـر د هد
پنج آبی کــز پتا ن حیرا ن بودی
این زمانش دشنـــــه بران بـــــد ی
بس کن این دیوانگی ، هشیار شو
نعره پـــــو لاد را، همکار شـــــو
من بمیرم نعره میمانــــــد بجـــــــا
حیف خواهی کرد امـــا نا بجــــا
بالا
بازگشت