محمد ظاهر نیاز
پردۀ
ابهام
کاتب وحی به دیباچه تقـــــــدیر نوشت همه اندرطلب کعبـــــــــــــــــه توجویای کنشت
گفتم این رازنهان است مـــکن افشایش کــــــــــس نداند کی بدوزخ رود وکی به بهشت
همه درطلب یاربه هرســـــــــو نگران یا به دیروحـــــــــــــــــرم ویا به کلیسا و کنشت
همه درپردۀ ابهام نهانـــــــــیم و نهــان پشت این پرده ندانیم کی خوب است وکی زشت
آنچه درکعبه بجویندهمان دردیــراست کعبه ودیربنا یافته ازیک گل وخـــــــــــــــشت
اختیارمن وتو درکف یک معبود است آنکه از روز ازل این گــــــــــــل آدم به سرشت
پس بیا جام پرازباده کن وده به نیاز
تا بنوشم چوحافظ به تمنای بهشت
بالا
بازگشت