داکترنصیرندا

 

 

نوسان جنون

 

گذشت از عمر ما سا لی که پر ابرو ز تو فان بود

ببارید سنگ و آتـش را به آن خا نه که ویران بود

به سیل و باد تو فا نش گــــــــرفت جان ضعیفان را

نمود ما تم سرا بر خلق به آنجا ئیـکه سا مان بود

تگر گ مرگ بارید وشکســـــت برگی گل وشاخی

نمود اشکی غمـــــی جاری جنون او به نو سانبود

بجـــــــــــــنگ نور ظلمت ها زرعد برق بی با کش

گــــــــره خوردی نفس بر تن هیو لای زدوران بود

برای سود سر ما یه گـــــــــــــرو گان کرد عا لم را

نبو دش سود بسیاری که خـــــــرچ او فرا وان بود

سیا وقا عده با هم ز سر کـــــــــــــــــــــردند بازیها

چنان کردند چنا یا تی کزو دنیــــــــــــا به افغان بود

صبو ح خویش پر کردند ز خـــــــــــون ما وعراقی

یمن را پا وسر بستند به آن دامــــــــیکه پنهان بود

جنون کردند بهر رنگی که دارند فتـــــــــنه ها بر پا

چو گیرند زان میان نفغی مگر آنجــــــا حریفان بود

بکردند زیر پای خود غرور فـــــــــــــــخر انسان را

زدودند رسم و ائین که میراث نیا کـــــــــــــــان بود

رواج این جهان کردند ترور وحــــــــــــشت و بیداد

گناه از دگران خواند ند مگر عمـــــــالی نا دان بود

به معتا دان بیفزودند بشد لشکر کشـــــــــــی بیشتر

فضا آلوده‌تر گشت ضرر ها یش به انـــــــــسان بود

هر آنچه در ز بان گفتــــــــــــــــــند فریب خلقها بوده

خلاء فش در عمل کردندبه آن قســــمیکه پیمان بود

همین بوده رواج دهر که گفتیـــــــــمش بسی کو تاه

زان شمع روان ما به ا تشها چـــــــــه سو زان بود

همین بود انتظار ماکه بینـــــــــیم این جهان با صلح

نه بستند رخت ذلت هابه سانی که ار ما ن بــــــودد

 

دسمبر 2009

 

 

 

 

بازی باد

 

بازی بادست به آن پهنای دشت

شرشر ریگ وخس است آنجا بگشت

سوخته برگ گیاه و گل بهم

زیر پای خار شد فرزند غم

جنگ سر خی با حیات سبز باد

با فریبی در سرابش مر گ داد

پای امیدی بسو خت آن ریگذار

نقش خون کرده بروی آن دیار

سیل آتش روح سو خته در نهاد

عا ملا نش سر کم ودم زیاد

نغمه اش با شد بما بانگ ددان

وزوزوخش خش برد دلرا زجان

کوه‌های غم در آنجا خفته است

کی زبانی حرفها یش گفته است

آن غبار تیره گشته پر ده دار

خاک کرده بی رمق آن روز کار

زو تگرگ آتش است باران ما

سر زمین سو خته ماندند بجا

وحشت وبیداد زانجا در گذر

کور سا خته عقل و رأی حق نگر

کی شود آب و هوا یش خوش گوار

غم زداید زان دیار سو گوار

بار دگر سبز گر دد آن حیات

توده ای از فا جعه یا بد نجات

 

نصيرندا

اکتوبر 2009

 

 

 

 

---

بالا
 
بازگشت