داکترنصیرندا

باد بهاری

بــگو باد بهــــار از ما سلامــی

به آن میهن بده، از ما پیـــامــــــی

برو بر گو، به آن کهسار زیبــا

به پیر و نوجوانی، خـــلق آریا

به هر شهر و به هر وادی به هرکوی

به دامان و به هر باغ و به هر جوی

به آن لاله به آن نسرین به گلزار

به بید و سرو، کاج و سبز کهسار

بکن مکثی، ببین آنجا چی کاراست

هـــــزاران را ، چی صوتی از بهار است

به هرشهرش تو شامی را صبا کن

ز وضع خوب و بد، ترسیم ما کن

بـــرو طرف مــزار و نو بهارش

ببین رقص گلان و لالـــــــه زارش

درود ما رسان با پیر و بــــرنا

کـــه روییدند ز خون خویش گلهـــا

بکـــن تعظیم به بلخ روح پرور

که دارد او جهانی، پُر ز اختــــــر

به خلــق با صفای صلح خواهش

به نوروز و به آن آب و هــوایش

گذر از رای، به آن فصل جوانش

ببین باغ و گل و سرو راوان اش

به جامی، واعظ و خواجۀ انصار

به شاهـــانی، که داشتند فضل بسیار

بکن سجده، به آن رسم ارادت

به آن فضل و بزرگی ، شان و شوکت

بـگو نوروز تان باشد همه روز

تویی جنت نشان ای ملکِ پیروز

به طرف قندهــار آن شهر زیبا

بزن سر تا ببینی رمز عـــدا

به دست اهریمن افتاده بد کار

دیگر کارش نباشد جز، ز کشتار

ز خون دامان او، رنگین نمودند

کجایند هموطن، اهـل جهــــودند

رواج ملک کردند، انتحـــاری

گـــــــروه بی خــــرد، دایم خماری

به مظلومان رسان از ما پیامی

به ضــد ظالمــــــان، باید قیامـــی

به صلح و دوستی خواهیم نوروز

شوید روزی به آن جهال پیروز

ســـر تعظیم فرو کن، تو به کابل

به کهسار و همان باغهای پُر گل

ببوسـم قُله های سر بلند اش

به آن فخر و غـــرور بی گزند اش

به قلبِ پُر ز داغ اش نه، تو مرهم

نشاط اش ده، به جای درد و ماتم

بزن تیری به چشمان حسودان

که خود گردند گرفتار مغیلان

بخــوان بر او سرود عشق ما را

پیام دل به آن شهـــــر دلارا

امید ما بود گلهـــا شگفتن

نوای زندگــــــــــی رونق گرفتن

به تو گردد همین نوروز جاوید

تو باشی شاد و سر سبز، پُر ز امید

به هر منظر، در آن میهن نگاه کن

به نظـــاره تو شـامی را صبا کن

بگــو تا خلق او مأمن بسازند

به کوه و دشت و باغـــی او بنازند

بپاشنــد تخم دوستی را بــه دلهـــا

غبار کینــه را روبند ز سر ها

داکترنصیرندا، شهـــر ایسن- آلمــان

ماه مارچ سال 2009 میلادی

بالا

بازگشت