دستگیر نایل
درد دل رییس جمهور
به اجازه ی صوفی عشقری
« آقا» چرا به خا نه نشستی، بیا بیا این روز ها، به کابل پر ما جرا، بیا
پنهان زمخبران رییس « اوباما» بیا « بی گفتگو به کلبه ام، ای آشنا، بیا
بیگانه نیستی که بگویم: بیا بیا »
تا رفته ای تو، من بخدا بس مشوشم از غصه، گه به آب و زمانی به آتشم
بیتو هزار طعن حریفان، چو میکشم « این سالها نیا مدی روزی به پرسشم
مردم کنون به فاتحه بهر خدا، بیا »
« ناتو» و « اتحاد اروپا » ستم کنند با ظلم و با فساد، مرا متهم کنند
قاچاق را، به نام من محترم!! کنند « طلاب» را به عمد، زدوشم قلم کنند
این است روز گار من بینوا، بیا
هرچند من که، رهبر پر مدعا شدم حامی دزد و مختلس و ما فیا، شدم
شرمنده نزد ملت خود، ای خدا شدم بیچاره من،چه کار کنم،چون شما شدم!
این بار پشت خانه ی ما، بیصدا، بیا
بیتو کسی به مسند قدرت نمی رسد « صدام » زعرش ناز، به ذلت نمی رسد
«کرزای» هم به شان وبه شوکت نمیرسد یک مو زیان،به شوکت حسنت،نمیرسد
خواهی اگر دوباره به قدرت مرا، بیا
گر بشنوی ز دور،عزیزم صدای من فکری بکن که فاصله تنگست برای من
در« میدیا» توخوب ببین ماجرای من « گر از پدر اجازه نداری، به جای من
پیشش بهانه کن ز ره ی سینما بیا
هر چند انتخاب شما هست،نو به نو تا روز گار مردم دنیا شود خلو
بیچاره ما که نزد شما، مانده در گرو در جای غیر چند روی، سوختم مرو
امشب به سوی «عشقری» بینوا بیا
بالا
بازگشت