خوشه چين
خطاب به فرهنگیان کشور
کتاب خانه عامه کابل فریاد میکشد
همه میدانند که شهر کابل زادگاه واقامتگاه کاکه ها«عیاران» وخُرآباتیان کابل است. کلمه عیاررا ساده گرفتن منتهی بی خردی است. درپهلوی هزاران عیار دختر این سر زمین هزاران عیار مردی خوابیده است. ازهزاران رستم این سرزمین ملیون ها سهراب زاده شده است. گل وبرگ هردوخاک میشوند تا بار دیگر از درون خاک به استقبال بهاران جلوه گاه رنگ وسبزرا نقاشی کنند. چنان که بلبل و پروانه را به نواختن ساز وسرودن نوا رقص وترانه بکشانند.
ظرف پرازآب با لای آتش به جوش می آید
زنگ خطر است
خبر مرگ از شکارگاه کله گوش می آید
اگرنادرزورآورکُشت
چوب خدا صدا ندارد
خالق عاجز انتقام گرفت
دستبرد وبی توجُهی مقامات به(( استقلا ل کشور)) ملکیت های شهریان کابل عاقبت قیام را ازعمق به سطح میکشد.
کاکل اجنبی ها در کشورما نذری است
قابل توجه وزارت عدلیه، قوه قضائیه دولت جمهوری اسلامی افغا نستان!
رئیس جمهوریک کشورامرمیدهد ولی توجه دارد که قوانین کشوری نقض نگردد این مربوط میشود به قدمه های پائینی که چگونه از امرمقام سوء استفاده مینمایند. اگرناف عزیزی بانگ به ناف کشورهای اروپائی گره خورده باشد مطلب دیگری است که بایدغورشودچرا؟ بخاطریکه کاکل اجنبی ها در کشورما نذری است.
طبعیت درنبود آب مرده است.منابع که ازان آب به جریان می افتد عبارت اند از، ریزش قطرات باران، وبرف از آسمان است که به امرخدا وند متعال درکوها ذخیره وآب میشوند وازطریق چشمه ها دره ووادیها سیلان نموده وباعث جوی جویچه دریاوبحرمیگردد.آگاهی وخردمندی درنبود کتاب رنگ وبوی خودرا ازدست میدهد.کتاب خانه به منزله ذخیره گاه اندیشه های دانشمندان علوم«سماوی»عقیدتی وعلوم عصری است که ازذهن،خبرگان، فیلسوفان،دانشمندان،محققان،ازهزاران سال بدینسوتراوش نموده جایگاه خویش را به همت والای علم دوستان وفرهنگیان کشوردرکتاب خانه ها یافته اند.بهترخواهد بود که همه شیوه دشمنی با فرهنگ را بدانند این بی فرهنگی وعدم آگاهی ازفرهنگ وعلم وعلم ودانش بودکه درطول تاریخ کشورما دست به دست درخدمت اجانب وارزشهای مادی ومعنوی کشورما درخدمت سرمایه داران وقاتلان فرهنگ جامعه قرارگرفته است.
ارزش کتاب وکتاب خانه را دانشمندان شعراونویسنده گان کشور،استادان و معلمین کشورمیدانند.بیتفاوتی درموردملکیت کتاب خانه عامه کابل بیحرمتی درمقابل علم ودانش است.کم نظری درمورد کتاب خانه عامه کابل،بی احترامی درمقابل پنج ملیون باشنده شهرکابل،محصلان وآموزگاران مؤسسات تعلیمی وتربیتی کشوربوده است.بدین مناسبت تقاضای وجودارد که همه باهم به همرای قلم وکاغذ برای نجات کتاب خانه عامه کابل بشتا بیم، ونگذاریم عزیزی بانگ سرمایه اصلی آن که ازیکی کشورهای متجاوزخارجی درکشورما است. کتاب خانه عامه کابل را غیرقانونی تصاحب نماید.
وخود مالک عزیزی بانگ باید بداند که دولت موجود کابل روز تاروز ماهیت غیر قانونی خودرا دقیقاً ازهمان کنفرانس بن این طرف به اثبات میرساند. این بانگ اگرآبادهم شوددرآینده ازطریق مجرای قانونی قابل برگشت به کتاب خانه عامه میباشد ویکی ازاسترا تیژی احزاب مترقی، شخصیتهای دلسوز ومهربان به علم وفرهنگ خواهد بود که چنین دست بردهارا مورد غورومطالعه دقیق قراربدهند. ازینکه کتاب خانه عامه به مردم تعلق دارد. یکی از صاحب نظران گفت که اگرمن بجای رئیس صاحب کتاب خانه عامه کابل میبودم مشکل(( کتاب خانه عامه)) فرهنگیان کشوررا منحیث وظیفه دارازطریق اداره قضایای دولت افغا نستان درمیان میگذاشتم،همه وکلای مدافع محترم کشور،وزارت امورداخله،امنیت ملی،پارلمان کشور،اداره سارنوالی،هیأت رهبری معارف وتحصیلات عالی،اکادمی علوم ومحاکم عدلی کشوررا ازطریق وسایل اطلاعات جمعی قبلاً درجریان قرار میدادم .
کتاب خانه عامه کابل فریاد میکشد
ذیلاً بخوانید.
افغانستان | 15.01.2010
فروش مالکيت کتابخانهي عامه؛ خدمت حکومت به فرهنگ؟
کتابخانهي عامه شهر کابل، که روزگاري بزرگترين منبع معلوماتي و تحقيقاتي کشور بود، نهتنها از توجه مسوولان به دور مانده، بلکه بخشي از ساحهي آن را شرکت خصوصي عزيز بانک، براي خودش تعمير ميسازد. براساس فرمان رييس جمهور، قسمت عقبي کتابخانهي عامه تا ساختمان وزارت خارجه، به شرکت عزيزي بانک فروخته شده است. به گفتهي مسوولان کتابخانهي عامه، هرچند آنها با مراجعه به مراجع مسوول خواستار توقف کار شرکت عزيزي بانک شده اند، اما مراجع مسوول در اين رابطه اقدامي نکرده اند. شهرداري کابل تاييد کرده است که براساس ماسترپلان شهر کابل، اين فضا براي يک کتابخانهي مجهز درنظر گرفته شده است.
عبدالحمید نبی زاده، رییس کتابخانه ی عامه
عبدالحميد نبي زاده، رييس کتابخانهي عامه ميگويد: "شاروالي(شهرداري) در جواب استعلام ما نوشته کرد که در ماستر پلان سال 1365 اين يک کتابخانهي بزرگ و مدرني که بتوانند روزانه از آن اکثريت مردم استفاده کنند، با اينترنت و کمپيوتر و [سيستم] ديجيتالي مجهز باشد و يک کتابخانهاي که بتواند همسري با کتابخانههاي جهان داشته باشد، در اين جا ساخته و اعمار شود".
با اين وجود، وزارت شهرسازي در جواب استعلام کتابخانهي عامه، ساحهي يادشده را ساحهي سفيد خوانده است.
در اثر کندنکاري اين شرکت تجارتي، بخشي از ديوار عقبي کتابخانهي عامه فرو لغزيده و قسمتي از اتاقي که در آن برخي کتابهاي اضافي انبار شده بود، نيز همراه با يک مقدار کتاب، فروريخته است.
رييس کتابخانهي عامه ميافزايد: "چند بوجي کتاب ما در آن اتاق بوده، در اتاق جابهجا بوده و اين بوجيهاي کتاب با اتاق يکجاي چپه ميشود. بدون اين که همان جنسي که از کتابخانه به طرف آنها (ساختمان عزيزي بانک) خطا ميخورد (فرو ميريزد) و کتابي که همراي خاک يکجاي ميشيند، آنها (کارمندان شرکت عزيزي بانک) همراي خاک کتاب را در موتر بار کرده کدام جايي بردند، انتقالاش دادند؛ که اصلاً يک اعتنايي نکردند، اقلاً احساس نکردند که همين ملکيت عامه است".
وزارت داخله، شهرداري کابل و وزارت شهرسازي، تاهنوز پاسخ روشني به مسوولان کتابخانهي عامه نداده اند و کار شرکت عزيزي بانک، همچنان جريان دارد.
بازسازي و فضاي محدود
فضاي کتابخانهي عامه محدود است. تعمير کتابخانه در سه منزل، ظرفيت يک کتابخانهاي با معيارها و امکانات امروزي را ندارد. به گفتهي رييس اين کتابخانه، کتابخانهي عامه در عين وقت ظرفيت حدود دو صد مراجعه کننده را در هفت سالون دارا ميباشد.
فضاي بيروني کتابخانه، از دو طرف به سرک( خيابان) اصلي همجوار است که فضايي مناسب براي کتابخانه نيست.
مسوولان کتابخانهي عامه نيز نبود جاي کافي را، يکي از مشکلات کتابخانه عنوان ميکنند. به جز سالون عمومي مطالعه، ديگر سالونها کوچک اند که در صورت افزايش مراجعين، زمينهي مطالعه محدود ميشود.
به جز ساختن يکي دو اتاق به عنوان آشپزخانه، و بازسازي صوري خرابيهايي که در اثر جنگ و اصابت مرمي به وجود آمده بود، ديگر کاري نشده است.
امکانات کتابخانهي عامه
کتابخانهي عامه، شصت و چهار زير مجموعه در ولايتهاي کشور دارد. شعبه مرجع، جرايد و مجلات، اطفال و جوانات، توزيع، افغانستان شناسي و ادبيات، بخشهايي کتابخانهي عامه ميباشد.
بخش وسيعي از منابع کتابخانه در زمان جنگها، يا تخريب شدند و يا به يغما رفتند.
عبدالحميد نبي زاده ميگويد: "بعد از حکومت موقت که شروع به کار کرديم، ما در حدود تقريبا هشتاد و يک هزار کتاب متون سابقه که اکثريتاش کتابهاي انگلسي بود، کتابهاي فرانسوي بود، کتابهايي که به درد بخور نبود، در اينجا باقي مانده بودند. حالا احصاييهي کتابهاي ما در حدود دو صد هزار جلد کتاب شده و ما هنوز هم کمبودي احساس ميکنيم". اين درحالي است که قبل از جنگها، اين کتابخانه در حدود پنجصد هزار جلد کتاب داشته است.
اکثريت مطلق کتابهاي اين کتابخانه، به جز کتابهاي انگلسي که جديد اهدا شده، از گذشتهها مانده است. منابع مورد نياز روز در اين کتابخانه بسيار محدود است.
کتابخانهي عامه، بودجهاي براي خريد کتاب ندارد. رييس اين کتابخانه ميگويد: "کتابخانهي عامه اين طور بودجهاي در اختيار ندارد و هميش منتظر اين است که اگر وزارت ماليه يک بودجهاي را براي وزارت اطلاعات و فرهنگ براي خريداري کتاب يک مليون افغاني در نظر گرفته است که بسيار ناچيز است. شما فکر کنيد که يک کتابخانهاي که شصتوچهار نمايندگي داشته باشد، يک ميليون افغاني خريداري کتاب بسيار ناچيز است".
بيست هزار جلد کتاب را کتابخانهي ملي ايران و هشت هزار جلد ديگر را بخش فرهنگي سفارت اين کشور کمک کرده است. در حدود شانزده هزار جلد کتاب، موسسهي "جيتيزيد" آلمان اهدا کرده است. يونيسکو، يوناما و برخي ديگر موسسات، به اين کتابخانه کتاب اهدا کرده اند.
در اين کتابخانه، برعلاوهي زبانهاي دري و پشتو، کتابهايي به زبانهاي انگلسي، فرانسوي، آلماني و اردو نيز يافت ميشوند.
تکنولوژي معلوماتي؛ صفر
در کتابخانهي عامه کمپيوتري را نميتوان ديد، چه رسد که به انترنت وصل باشد. سه سال قبل، يونسکو، دفتر آموزشي و فرهنگي ملل متحد، يک کلوپ انترنتي با ده پايه کمپيوتر را راه اندازي کرد که مراجعين با پرداخت چهل افغاني در ساعت، ميتوانستند از آن استفاده کنند. بعد از مدت زماني که يونسکو اين مرکز را تمويل ميکرد، کتابخانهي نتوانست هزينهي ماهوار آن را بپردازد. مدتي، اين مرکز انترنتي براساس قرارداري، به يک شخص داده شد و زماني که وي نيز نتوانست هزينهي آن را پوره نمايد، از فعاليت باز ماند.
مراجعين
مراجعه کنندگان هم بيشتر کساني اند که در مورد مسايل تاريخي تحقيق ميکنند.
عبدالمقيم، يکي از دانشجويان دانشگاه کابل، براي تکميل پاياننامهي خود سراغ کتابهاي تاريخي را در اين کتابخانه گرفته است.
مقيم ميگويد: "چيزهايي که کار ما بود و آن را در کتابخانهي دانشگاه پيدا نتوانستيم، توانستيم آن را در اينجا پيدا نماييم".
با آن که در اين کتابخانه منابع به روزشده کمتر يافت ميشود، اما هستند منابع معتبر تاريخي که از زير گرد و خاک، به مشکلي ميشود عنوان آن را خواند. در کشوري که مطالعات تحقيقي در حد بسيار نازلي قرار دارد، کسي قدر اين منابع تاريخي تحقيقي را هم نميداند.
با اين وجود، مراجعين از برخورد کتابداران راضي اند. هرچند حرفهي کتابداري در افغانستان ناشناخته است، رييس اين کتابخانه ميگويد کتابداراناش برعلاوهي تجارب طولاني، دورههاي آموزشي را نيز از سوي آموزگاران آلماني و ايراني فرا گرفته اند.
تعداد مراجعين اين کتابخانه نيز محدود است. در يک ساعت، در تمام سالونها ميتوان تا حدود پانزده تا بيست نفر مراجعهکننده را شاهد بود. دليل آن هم آشکار است؛ از يک طرف فرهنگ کتابخواني در سطح پاييني قرار دارد، از سوي ديگر، مردم به سادگي ميتوانند منابع به روز شده را در بازار بيابند.
عبدالحميد نبيزاده ميگويد به صورت عمومي، روزانه از دوصد تا سه صد مراجعه کننده دارند.
مراجعين ميتوانند با ارايهي معرفي نامه از يک نهاد، تا پانزده روز، برخي کتابها را به امانت ببرند: "آنها (مراجعه کنندگان) ميتوانند کتاب را براي پانزده روز همراي خود خانه ببرند، اگر احيانا در طول پانزده روز کتاب را خلاص کرده نتوانستند، دوباره پس ميآورند، دوباره تجديد تاريخ ميکنند. يک کتاب را براي يک ماه ميتوانند با خود در خانه داشته باشند". اما خدمات کاپيبرداري وجود ندارد و مراجعه کنندگان، در صورت نياز، فقط ميتوانند يادداشت برداري کنند.
عارف فرهمند، کابل
ویراستار: یاسر
بالا
بازگشت