غبار

مر ترا  دیگر نبا شد هیچ ثا نی ای  غبار

ای که ما نند عقا ب  آ سما نی ای غبار

ما در گیتی نزا ید چو نتو فر زند دگر

 مرد مید ا ن و د لیر و پهلو ا نی ای غبا ر

همچو مر دا نی که در شهنا مه ها  آ ور ده اند

تک سوار  و جنگجو ی و  قهر ما نی ای غبا ر

دانشی مرد دلاور جنگجو ی بی امان

بر تر  از اندیشه و وهم و  گما نی ای غبار

آ فتا بی  و ندا ر ی هیچ آ هنگ غروب

تا قیا مت رو شن و پر تو فشا نی ای غبار

در حضو رت عا جز آ مد دست تا را ج  ز ما ن

از گز ند رو ز گا را ن  در ا ما نی ای غبا ر  

  عمر دنیا را  بقا یی  نیست دید ی غنچه  را

لیک تو پا ینده  یی و جا  و دا نی  ا ی غبار

نیست شا ها ن جها نرا در حضو رت  حر متی

تو مگر خو د پا د شا ه این  جها نی ای غبا ر

من  کی  با شم تا بگو یم وصف آ ن عا لیجنا ب

من کف خا کم مگر تو کهکشا نی  ای غبار 

بر ده گفتا ر ترا با ل خرد تا آ سمان

تو سن اندیشه  بر افلا ک را نی ای غبار

نیم قر ن ظلم و استبد ا د را کر دی رقم

کر ده یی  تا ریخ ما را با یگا نی ای غبا ر

میگذا رم بعد  از ین سر در خط فر ما ن تو

تا  نه افتا دم زپا  از ناتوانی  ای غبار                   

                             

                     2

نیز گو یم در ره مشرو طه او ل منز لست

داد ن ما ل و سرو این نقد جا نی ای غبا ر

نیست ما نند تو مر دی در فرا خ رو ز گار

از خط مر دم نمو د ی پا  سبا نی  ای غبا ر

از فرا ز و از نشیب  جنبش آ زا د گا ن

مینما  یی تا قیا مت  دیده با نی  ای غبار

را ه آ ز ا دی در او ل بود پر خو ف و خطر

را ه آ زا دی کنو ن شد پر نیا نی  ای  غبار

جنبش آ را میشو د بار د گر حز ب   وطن

میر سد شو ر و نشا ط و شا د ما نی ای غبا ر

میر سد با ر دگر هنگا مه یی جو ش و خر و ش

میشو د گلگو ن لقا یی  ز عفرا نی ای غبا ر

حیف با شد گر نیا  بد سا ز ما ن حز ب و طن

حیف با شد گر نبا شم  سا ز ما نی ای غبا ر

تو  نمر د ی تا بگو یم با د رو حت  شا د ما ن

تو جو ا ن و زنده و روح  و روا نی  ای غبار

ریشه کن کر دی بد ی  ر ا  خو ب گفتی  خو ب را

میکنی  د ر با غ  میهن با غبا نی ای غبا ر

یا  د کر  دی از مین آ ن  ا و ستا د نا ز نین

یا د کر دی از مین آ ن  یا ر جا نی  ای غبا ر

یا د کر دی از مین آ ن آ  فتا  ب  معر فت

کز فر  ا قش میکنم   جا مه  د را نی  ا ی  غبا ر

یا د کر دی از مین آ ن آ یت مهر و  و فا 

کز غم او پیر گشتم در جو ا نی  ای غبار

                        3

یا د کر دی  از مین  آ ن قبله یی  صد ق  و صفا

کر ده پیکان  غمش  ما را نشا نی  ای غبا ر

یا د کر دی  از فقیر خا کسار در د مند 

خار غم را د ر دل من  میخلا نی  ای غبا ر       

یا د کر د ی از مین  آ ن  مر شد  عا لیمقا م

تا ج فخر م را به گر  د و ن میر سا نی ای غبار

یا د ایا می  که  حا  ضر میشد م  در  محضر ت   

مینمو د ی لطف و مهر و مهر با نی ای  غبار

بو د  فر  زند نجیبت  حشمت  وا لا گهر 

پیرو تو آ  شکارا و  نها نی ای غبا ر 

بود فرزند تو در عشق و طن مانند تو

ما همه بو دیم چو ن یاران جا نی ای غبار

ما ند ا نستیم قدر گو هر ت  را حسر تا

تا که ر فتی از بر ما نا گها نی ای غبار 

از فرا قت میر و د خو ن از د ل و از دید ه ا م

حا ل  ا ین  بیچا ر ه  را  د ا نم  ندا نی  ای غبار

کا ش یک رو ز ی بمانم  بر سر را ه تو  سر

کز  مرو ت بر سر من  پا بما نی ای غبار

هیچ  میدا نی  که در کشور چه  آ  شو  بی   بر فت

وه  چه آ شو بی  چو تا را ج خزا نی ای غبار

نو کرا ن  اجنبی و خا ینین  مملکت

شد سیه رو   و  خجا لت  جا ودانی   ای غبا ر

هم نما  ند تا  ابد در کشو  ر افغا نستا ن

هر ج و مر ج چند روز  طا لبا نی  ای غبا ر

 

                       4

خا نه  یی  اقوا م با شد کشو ر ا فغا  نستا ن                             

گر چه با شد خو ستی  یا تا لقا نی ای غبا ر

گر چه با شد از شما ل و یا که از سمت جنو ب

گر چه با شد  هروی  یا با میا نی  ای غبا  ر

با ید این مر دم بیا مو زند از دو ر ز ما  ن

رفته  دور خر خر ی  و خر دوا نی  ای غبا ر           

ملت و مر دم نبا شد مثل  گا و گو سفند

پا د شا هی  نیست ما نند شبا نی ای غبا ر

من  نمیدا نم شنید ی از اد  یبا  ن ز مان

شعر چو ن  آ  ب روا ن  ا ند ر  رو ا نی  ای  غبا ر

هست گفتا ر م به هنجا ر سخن  آ را سته

هم به  تر تیب  کلا م  و هم  معا نی ای  غبا ر

باد نا مت  جا ودان و با د رو حت شا د مان ا

ای که چو ن عطر  نسیم  بو ستا  نی  ای غبا ر  

 

 

رشا د وسا    

 

این شعر در اپریل  سال 2000

در هفته  نا مه  امید نشر شده بود

 

 

 

---

بالا
 
بازگشت