مولانا
عبدالکبیر(فرخاری)
کانادا، ونکوور
سخنی با خدا
خدا روز یکه کیــــــــهان آفریدی عیان صد راز پنهـــــان آفریدی
صدف را گـــــوهر شبتاب دادی ز نیسان در غلطـــــــان آفریدی
به طـــــفل زاده از مام هنر ور خورد تا شیــــرپستان آفریدی
نهــــــــــــادی تاج عزت بر سر ما خلف بر خویآآش انسان آفریدی
رود آدم به قصــــــر ماه و گردون تو روشن چرخ و کیوان آفریدی
کنم تا نرم ، سخـــت افزار خوردن دهـــــــان را پر زدندان آفریدی
بدانندت خــــدای لایزالی بسنگ صـــــخره ایمان آفریدی
بگویم هر چـــــــه داری در توانت جهان را زیر فــــــرمان آفریدی
گهی جنبد زمین چــون موج بیتاب در آن جنبــــــنده قربان آفریدی
به مرگم صبـــــــح پیری شد نشانه به گل چــــــاک گریبان آفریدی
از این قدرت به قانــــــــون عدالت چرا مردم نه یکســـــان آفریدی
به کس دادی تو صـــد الوان نعمت کسانی سیــــــــــنه بریان آفریدی
یکی بردی به کنــــج و قعر زندان به دیگر قصرو ایوان آفـــــریدی
ندارد امتیـــــــاز هر دو در آغاز زمادر هر دو یکســــــان آفریدی
به دونان از غریــــبان چشم پوشی رۀ لطفت بدو نان آفـــــــریدی
خـــــدایا زین معما پرده بردار ز چه آخـــــــــند نادان آفریدی
بدست طالبان کـــــــوته اندیش یتیمان بی لــــب نان آفریدی
نه بستی دست وپا زین دیو وحشی دو چشم بیـــــــوه گریان آفریدی
کنم وا تا گره از بنــــــــد تنبان به ره افریط و شیـــطان آفریدی
به زلفان ســــــــــــــیه دوزم نگاها به شاخی مار پــــــیچان آفریدی
به مشکل میـرود دل در رۀ راست به پایش سنـــگ عصیان آفریدی
چرا دادی به کــــــرزی ملک ما را که گرگ گشــــنه چوپان آفریدی
بگوید حرف حق فرخاری بر تو
گنه کارت مسلمان آفریدی
++++++++++++++++++++++
لاله
دربهارآیین زرتشتی عیــــان آیـــــد بــــرون لاله چون چشم شفق آتش فشان آیــد بــــرون
ازشگفتن بس که لبریزاست صحن روزگــار فرش رنگین زمین از کهکشان آیــد بـــرون
کودک گل شیرمیخواهد زشبنــم صـــــــبحدم تابه پاس خاطربلـــــبل جوان آیــــد بـــرون
خسروگل چون نشیند برسریـــری خســروی همچوسوسن باربد با صدزبان آیــــد بـــرون
برمشامم بوی مشک آید زدامــــــان نســــــیم دربساط باغ اگردامنکشـــــــان آیــــد بــرون
گرچه ابراست مکمن آتش به اقلیــــم حیـــات آذرخش ازآستین ارغـــــوان آیــــد بـــــرون
دربهارمیهنم ازجنــگ و بــــاروت و تفنــگ دردرختان جای گل برگ خزان آیـــد بــرون
جنگ سالاریکه ازغارت به قارون شد رفیق هست وبودش فارغ از شرح و بیان آید برون
کلبۀ بیچارۀ دیـــــگرتــــــهی از آب و نــــان ازکنار روزنش آه وفـغـــــان آیـــــد بـــــرون
ناامیدی دروطن باشد چـــــو دود تیـــــره دل از درون سینۀ افــــتادگــــان آیــــــد بــــرون
ازتزروشاخ سرو آهنگ حسرت برملاســـت داغ ننگ ازدفتر وقت و زمان آیـــــد بــرون
سرنوشت ما اگرافــــتد بدســــــت دیـــــگران گرگ خون آشام وحشی پاسبان آیـــد بـــرون
لقمه یی نان گردهد اربــــاب زورواقـــــــتدار بی جویدن لقمه از کنج دهان آیـــــد بــــرون
ضعف ما (فرخاری) دارد ریشه دربند نفاق
موج بحر ازقطره های بیکران آیــد بـــرون
بالا
بازگشت