یا د ی ا زروا نشا د نصرت پا رســـــــا
محمد ا صغر( عبا د ي )
ا ګرچه سا لی چند ا زوا قعه ی مرګ د لخرا ش روا نشا د نصرت ( پا رسا ) هنرمند خوش آ وا ز وموردقبول هموطنا ن د ا خل وخا رج وطن میګذ رد ، ا ما هموطنا ن شریف وهنرد وست ما همزما ن با تجلیل وګرا مید ا شت ا ز( روززن وروزما د ر) ا زهنر،آ وا زوکا رکرد ها ی د وهنرمند وآ وا زخوا ن پرآوا زه ، مورد پسند وعلا قه شا ن هریک نصرت پا رسا وا حمد ظا هر، نیزبا برپا ئی محا فل ، نوشتن مقا لات ،ا شعا ر، بیا ن خا طرا ت وغیره، قد رویا د ها نی کرد ه ومیکنند . چه روا نشا د نصرت پا رسا بروز۸ ما ه می ۲۰۰۵م مصا د ف به روز ( زن ) وروا نشا د ا حمد ظا هربروز۲۴جوزا ی ۱۳۵۸مصا د ف به روز( ماد ر) « د را فغا نستا ن روزما دربتاریخ ۲۴جوزا تجلیل میکرد ید » د را ثرحا د ثا ت جد ا ګا نه ،اولی د رونکور( کا نا دا ) ودومی د رد ره ی زیبا ی سا لنګ ( ا فغا نستا ن) شربت شها د ت نوشید ند .
قرا رمعلوم روا نشا د نصرت پا رسا۴۰ سا ل قبل ( فبروری۱۹۶۹)د رشهرزیبا ی کا بل د ید ه بجها ن ګشود ه،د رسن۷ سا لګی د رکنسرتی آ وا زخوا ند ه وبخت آ ن را د اشته تا با آ وا زخوا ن د وست داشتنی وموردعلاقه ا ش، ا حمد ظاهرهنرمند نسل هـا ا زنزد یک د رمنزلش ملا قا ت وآ وا زبخوا ند . بعد چند سا ل بسرزمین موسیقی (هند وستا ن) با فا میلش مها جروبرعلا وه ی د روس مکتب ، دروس موسیقی را هم ا زا ستا د ا ن بنا م ومشهورهند فرا مګیرد و به معلوما ت وا ند وخته ها یش د رزمینه نروموسیقی ا فزود مبګرد د .
با زی سرنوشت وروزګا ر، پای نصرت پا رسا ی جوا ن را به ( ا روپا ) کشا نید ، با زهم سعی وتلا ش کرد ا زدنیا ی موسیقی وهنر( آوا زخوا نی) د ورنما ند ه ، تا با شد ا زین را ه به هنر، مرد م ووطن ا ش خد متی ا نجا م د ا ده با شد . قرا ریکه میګویند : نصرت مرحوم را برا دربزرګش نجیب جا ن ( پا رسا ) د رین را ه زیا د کمک ورهنما ی کرد ه ا ست . « برا درا ن بزرګترروا نشا د نصرت هریک نجییب جا ن ا حسا ن جا ن وا سد جا ن متعلمین لیسه حبیبیه بود ند ،ا زجمله نجیب با ما هم د وره ویا یکدوره عقب بود وا حسا ن عقب تروا سد که د رتیم فتبا ل ( اُ لمپ ) عضویت د ا شت خورد تربود ، مګرروا نشا د نصرت پا رسا را فکرمیکنم ا زنزد یک ملا قا ت نه کرد ه با شم »
روا نشا د نصرت پا رسا د را روپا د ست به تهیه ی سی د ی وا جرا ی کنسرتها ی زد که ا زجمله میتوان ا ز کنسرت مرحومی با هنرمند محبوب خا نم ( هنګا مه ) ، یا د کرد . با د ریغ وا فسوس که ا ین هنرمند مستعد ، مبتکر، جوا ن وخوش آ وا ز، بعد ازا جرا ی کنسرتی بخا طر
بزرګد ا شت ازمقا م وا لا ی( زن ) بتا ریخ ۸ ماه می۲۰۰۵د رونکور( کا نا د ا) توسط هموطن خود ش به شها د ت رسید ، خدا وند بهشت برین نصیبش کنا د . آ مین
ا فغا نا ن مقیم کا نا دا د رسا ل ۲۰۰۵م قبل ا زشها دت نصرت پا رسا ، شا هد ازد ست د ا د ن ( مرګ ) جا نګدا ز۴جوا ن دګرهریک « روا نشا د سبا وون ( حلیمی ) روا نشا دا لیا س جا ن ا زهملتون روا نشا سحـــرجا ن ( روستا ئی ) ا زمیسسآ ګا وپهلوا ن محمد صد یق( ا یوب ) » بود ند که جا معه ا فغا نی را سخت متأ ثر، متأ لم وسوګوا رسا خت .
بخا طرا برا زتأ ثرد رمرګ جوا نا ن یا د شد ه ، نصرت پا رسا وبخا طرا رج ګذ ا ری به هنرش ، د رآ نزما ن سرود ه ی را زیرعنوا ن ( مرګ جوان) ا زطریق را د یو( سبا وؤن ) بخوا نش ګرفتم که بعد ا د رشما ره ما ه جون ۲۰۰۵ -ما هنا مه ی وزین ( نا یا ب ) زیرعنوا ن ( سوګوا ره ها ی شاعران عزیز ما د رمرګ نصرت پا رسا) یکجا با سرود ه ها ی ا زمحترم عزیزی (غزنوی) محترم ا میرجا ن ( صبوری) ومحترم سخی ( مسحور) ، به د سترس خوا نند ګا ن ماهنا مه قرارګرفت .ا ینک سرود ه ی یا د شده رابا تغیری چند ، خد مت شما عزیزخوا نند ه پیشکش مید ا رم .
مرګ جــوا ن
شنیــد م بــا زجـوا نی ګــشت ، بـربـا د د وعا لـــم را غـمش ګـویا که ، د ردا د
چـه ګویــم من : زا نـد و ه وغـــم خود زا فسـوس ود عــا ی زیــا د وکــم خود
صـوا ب با شـد ا ګرګوئیـــم یک ســر : به مـرګش د رګرفت وسوخـت ، ما د ر
بـه حــا ل آ ن سـیــه روز، د ل بسـوزد که روزوشـب به را هـش ، چشم بد وزد
کــه بـا زآ یـــد ، مګرفـ-رزنــد د ل بنـــد زرخسـا رش بګـیرد ، بوسـه ی چـــنـد
د ریـغ بـ-ا رد ګــرو فـرزنــ-د نــه آ یـــد ومـــا د ر، ګـــریـــه وشــیــون نمـــا یـد
بـه د ل ، د ا غ جـګرچـ-ـولا لـــه د ا رد ګـریبــا ن پــا ره کـرد ه ، نــا لـه د ا رد
کشـد سوزنـد ه آ ه ، هـــرد م زسیــنـه کـه نتـوا نــد ، بـــا زطفــلش را ببــینــه
زچشمش ا شک ،همچـوسیــل جــا ری به همرا هــش ، سـرشک خــیل جا ری *
زحــا ل آ نکـــه ا ورا هســـت بـــرا د ر چـه بنویسم ، چه بګویـــم : ا ي برا د ر ؟
بچند روز چند جوا ن ا زد ست ما رفت تا آ سمــا ن نا لــه وفـریا د مــا رفــــت
( سبا ؤون ) نا م جـوا ن بود خوش ګل زمـرګش مــا د رش صد د ا غ ، بـرد ل
( صد یق) پهلوا ن چــو، شا خ شمشا د زمــرګش مـا د رش را د ا د ، بـربــا د
( سحر) رفت ونیا مد، وا ه چه روزست زمرګش ما د رش را جا ن به سوزست
ا ګر( نصرت ) برفت ا زچشـم مـا یـا ن به مرګش مــا د رش را کرد ، بریــا ن
به مرګش هیچ نه مید ا نـم چه ګویــــم سرا غ ( سی دی ) ا ش هرجا بجویــم
خود ش رفت وصدا یش ما ند، یا دګا ر سی د ی ا ش میشنو ئیم با چشم نم با ر
ا لهی ! روح آ نـا ن شــا د ګــرد ا ن
به فضل خود ، بــلا ا زمــا بګرد ا ن
می ۲۰۰۵- میسسآ ګا ـ کا نا د ا
بالا
بازگشت