قیوم بشیر

 

راحت جان

آنکس که مرا ورد  زبان است  ، تو هستی

جانانهء   قلب   نگران   است   ، تو هستی

در  صبح  امیدم  همه   جا   نقش   تو بینم

هر جا که درو نقش جهان است  ، توهستی

زیبایی   عالم     همه    مدهوش    نگاهت

آنکس که عزیز دل و جان است ، تو هستی

چندیست   که از  دوری  تو  شکوه  نمایم

جانانه   ایکه سرو  روان است ، تو هستی

تا   کی    به   تمنای   وصال   تو   نشینم

چون ماهء پریچهره عیان  است ، تو هستی

در کلبه ی  دل  شور و نوا  از قدم  توست

آنجا که  پر از شور و نوا  است، تو هستی

ای سرو دل آرای « بشیر » نوردو چشمم

آنکس که مرا راحت جان است ، تو هستی

http://www.youtube.com/watch?v=4uNaNH_v_eY&feature=channel

 

ملبورن – آسترالیا

23 دسامبر 2009

 

 

---

بالا
 
بازگشت