قیوم بشیر
ترانهء عشق
گهی گهی به سرم میزند هوای تو یار
هوای چشم خمار و نگاه نگای تو یار
دلم به یاد تو در سینه می طپد گل من
منم شیفتهء آن قامت رسای تو یار
کجاست وادی مهر و محبت ای نفسم
که نقش بسته بدل قصهء وفای تو یار
گل همیشه بهارم تو بوده ای صنما
منم اسیر دو چشم سیاه سیای تو یار
فرشته گفتمت ای یار فرشتهء دل من
کنم به نام محبت سرم فدای تو یار
تو آسمانی و من در زمین نظاره گرت
شوم فدای صفای ستاره های تو یار
تو نقش مهرووفا یی به گوشهء دل من
دلم اسیر تو و نقش دلربای تو یار
چه قصه ایست بخدا قصهء ترانه ی عشق
خوشا دلی که بود همچو آشنای تو یار
« بشیر» با همه افسرده گی امید دارد
که عمری خود بکشد انتظار برای تو یار
ملبورن – آسترالیا
18 دسامبر 2009
بالا
بازگشت