قیوم بشیر
وصلت گهء عشق
حسرت دیدن رخسار تو بیمارم کرد
دام گیسوی تو یکباره گرفتارم کرد
نازنینا دل شیدایی من افگار است
بی جهت نیست که عشق تودل آزارم کرد
از محبت سخن مهر و وفا سر گرفت
چشم جادوی تو در پردهء اسرارم کرد
کی توانم که ز دیدار تو من سیر شوم
لب گلگون تو چون گلشن و گلزارم کرد
مستی جام نگاهء تو تمنای من است
وا عجب هر نگهت غرقه به افکارم کرد
درسحرگاه ایکه بودیم به وصلت گهءعشق
صحبت مهر و وفای تو سبکبارم کرد
گفتنی ها بدلم با خط زرین حک شد
نقش تصویر تو چون آیینه دیدارم کرد
راه گم کرده بدنبال تو افتاده « بشیر»
چون شهابی که زخواب خوشی بیدارم کرد
ملبورن – آسترالیا
5 جنوری 2010
بالا
بازگشت