عزیزه عنایت
سروده های دل نشین ازعزیزه عنایت
** بوی محبــــت **
خبــر دوســـت که با بــاد صبا می آ یــــد
مشک افشان وپـــرازلطف وصفامی آیـــد
ایکه در عالم تنهائی وافسرده دلــــی
نامه ء دوست به دلدارئی مامی آیـــد
دل به تن میتپد از بــوی محبـــت اینجــــا
کز ســراپــرده ء اسرار و فا می آیــــــــد
بوی دلدار شنیدن نتوان انــــد یشـــد
حکمت عشق ببین این زکجامی آیـد؟
زسرودخوش و پیغام پـراز الفت دو سـت
دل افــسرده ء ما هــم بـــه نــــوا می ایــد
ذکر حق میشنوم هرسحرازمرغ چمن
که به دیدارگل و عشق خـــدا می آیــد
دیده بگشای (عزیزه) که بودوقت سجـود
که ملک با تو دراین دم به دعــــا می آیـد
** دخت غروب **
دل به هــوای تـــو تپیدن گرفت
در قفـس سینه شکستن گــرفت
پر زند از گوشه ی متروک تــن
باز کجا عـزم رســیدن گرفت ؟
میــبردم, دم بـــه دم ازخویــشتن
خانه کجــا دارد وبی من گرفت
پای دل از لحظه ی روز نخست
حلقه ی دامی توبه بستن گرفت
آهــوی امیــد وصــا لت زمــــن
دور شـــد و راه رمیدن گرفت
آی,نگــر مهــر جهــان تاب مــا
در پس کوه,عزم نشستن گرفت
چـــادر سرخیــن فلک را نگـــر
دخت غروبش به سروتن گرفت
ســـوی دیگر ابـــر, ببارد گهــر
گل به چمن دامن رستن گرفت
قوس وقزح یاکه کمان رستم است
زیــر نظــر عالم روشــن گرفت
صوت خوشی مرغ نشسته بشاخ
دست صبا رابه وزیدن گرفـت
گـوشه ی تنهایی ام و شـــور دل
بار دیگر ذوق سرودن گرفت
خامه ی خود بوس (عزیزه) که باز
در کف من میل نو شتـــن گرفــــت
9/6/2009 –
هنگام غروب
هالنـــد
بالا
بازگشت