سید همایون شاه (عالمی)
کشتی ِ امید
مستم نیابم آن گذر و راه ِ خانه هیچ
جز نقش ِ کوی ِ یار نیاید نشانه هیچ
تکرار گشته قصه ی عشاق بار بار
بنگر که زال چرخ نشد بی فسانه هیچ
دانی که راه ِ غیر نیابی به عمق ِ دل
غیر از نوای بلبل ِ عشق آشیانه هیچ
پُر شد دلم ز جام ِ جم ِ نقش عارضش
قلب ِ صفا نماند اگر در زمانه هیچ
غافل مشو ز درد ِ محبت که زندگیست
مرگ است زندگی که نشد عاشقانه هیچ
جز حرف ِ آن نگار سخن ناگوار شد
مگشا دهن مفاهمه ی ناصحانه هیچ
ما را امید زیست فقط عشق بوده عشق
دیگر در این حباب ندارم بهانه هیچ
گر کشتی ِ امید ِ پُر از صبر تو نبود
ما را ز موج ِ بحر سفر در کرانه هیچ
بی یاد ِ آن نگاه پُر از معنی ِ خموش
معنی ِ بیت های غزل در ترانه هیچ
استاره های چرخ بسی نا(همایون) است
بی چلچراغ ذکر ِ مهش در شبانه هیچ
سید همایون شاه عالمی
18 اکتوبر 2009 م
وزیر اکبر خان مینه
کابل - افغانستان
++++++++++++++++++++++++++++
نفاق افکن
در آتش ِ نفاق چرا؟ باد میزنی
بیداد خود کنی و گپ ِ داد میزنی
پیوند ِ قوم های وطن نا گسستنی ست
با تیغ ِ جهل خویش چه فریاد میزنی
بنیاد این وطن شده اقوام ِ مختلف
با تیشه ی چو تیغ به بنیاد میزنی
این باغ ِ پُر ز گل شده الوان رنگها
ای فتنه کار طعنه به شمشاد میزنی
این میهن است مادر ِ پُر مهر قومها
تا جنگ افکنی به میان ناد میزنی
یک تخم چشم پشتو و تخم ِ دگر دری
مادر نه یی که مشت به ِ اولاد میزنی
انواع ِ بلبل است زبانهای ملک ِ من
زخم ِ زبان به مردم نا شاد میزنی
شرمت هزار بار که با آتش ِ نفاق
آن مشت موم جهل به فولاد میزنی
افغان زمین که جای اصیلان آریاست
بیجا سخن به مردم ِ بهزاد میزنی
عقل ِ سلیم هیچ نه توهین کس کند
دشنام ِ بی اصول به افراد میزنی
بهر ِ خدا بس است پراکندگی ِ ما
آتش به جمع ِ مردم ِ آزاد میزنی
پیش خدا که بهتری تقوا شمردن ست
حرف ِ نفاق خویش ز الحاد میزنی
خاک وطن بدیده کشم از سواد عشق
آتش بجان ِ ملک ِ خدا داد میزنی؟
بهر ِ مدد اگر شنوی حرف آشتی
تیزاب را به دیده ی ِ امداد میزنی
بین ِ حلال زاده نشد حرف از نفاق
حرف خودت چو آدم کمزاد میزنی
اینجا مکان سلطنت علم و عشق بود
حالا سخن ز طعنه و ایراد میزنی؟
اینجا ببین که ملک سنائی ومولویست
آن آبروی ِ خویش چه بر باد میزنی
خاک ِ ره ِ تفکر ِ سید جمال شو
هر گه گلوی ِ نادی ِ فوّاد میزنی
در دامن عروس وطن لکه می نهی
بالا نشسته حرف چو داماد میزنی
هر قوم عضوی از بدن این وطن شمر
نادان! تبر به هیکل ِ آباد میزنی
افغان نه یی که تفرقه اندازی میکنی
هر کس زبان به نفع تو نگشاد میزنی
ترک وهزاره، تاجک وپشتون برادریم
گر قوم های ما به هم افتاد میزنی
این میهن ِ عزیز چو استاد مکتبست
شاگرد ِ بی بصر شده استاد میزنی
از چند هزار سال بدین سو برادریم
خنجر به مشت ِ متّفق ایجاد میزنی
کمزن به فرق خویش ازآن تیشهء نفاق
کی تیشه را زعشق چو فرهاد میزنی؟
نی های میهنم به نیستان(همایون)است
دل نغمه های عشق که سرداد میزنی
سید همایون شاه (عالمی)
13 اکتوبر 2009م
وزیر اکبر خان مینه
کابل - افغانستان
بالا
بازگشت