مشورتی به آقای کرزی
جناب، شما هشت سال تمام میشود که به " برادران تان، طالبای کرام " دست برادری، صلح و آشتی دراز میکنید و برای اوشان مصونیت، پول و امتیازات وعده میدهید اما در مقابل آنها شمشیر بروی شما میکشندو با آشتی نا پذیری برای سرنگونی حکومت شما شعار میدهند و می جنگند و حتی گاه گاهی تا دروازه های ارگ ریاست جمهوری بسراغ شما میآیند.
خوب، قابل درک است اینکه شاید دل جناب شان برای دیدن و در آغوش کشیدن ملا محمد عمر آخند رهبر تحریک اسلامی طالبان تنگ شده باشد و یا جای " برادران تان " را در کنار خویش خالی می بینید و طاووس وار فراق می گویید که مسلماً این هر دو مسئله میتواند عامل اصلی اختلال فکری جناب شان نیز باشد.
اما، بهر حال از جناب شما خواهشمندم با آنکه با مسئولیت پذیری سیاست آشتی و صلح با گروه طالبان را از چارچوب یک میکانیزم و برنامه مدون ملی تا سطح یک تلاش فردی و گروپی پائین آورده اید و آنرا پشت دروازه های بسته و بدور از ذهن و چشم ملت دنبال می کنید، اینبار لطفاً و لطفاً حین دیدار و ملاقات بعدی با " برادران تان، طالبای کرام " پرسش های آتی را حتی برای یکبار هم که شده در میان گذارید و ما را ممنون حرف شنوی خویش سازید:
پرسش ها:
آیا قانون اساسی و سایر قوانین نافذه کشور را میپذیرید؟
آیا حقوق و آزادی های مدنی مردم را رعایت خواهید کرد؟
آیا به آزادی بیان و مطبوعات باور دارید؟
آیا به اولاد وطن اجازه رفتن بمکاتب و موسسات تحصیلات عالی و مسلکی میدهید؟
آیا به دختران و زنان در کشور اجازه تحصیل و کار میدهید؟
آیا به زنان و دختران بدون داشتن محرم شرعی اجازه بیرون آمدن از منزل و حضور در اجتماع خواهید داد؟
آیا از شلاق زدن و لت و کوب زنان در روی جاده ها دست خواهید کشید؟
آیا به تلویزیون ها اجازه فعالیت نشراتی میدهید؟
آیا گرفتن عکس در کشور آزاد خواهد بود؟
آیا به هنرمندان عرصه موسیقی، نمایش، رسامی، نقاشی و . . . اجازهٔ فعالیت میدهید؟
آیا از اعدام نوار ها و کست های صوتی و تصویری انصراف خواهید کرد؟
آیا به اندازه گیری ریش های مردم توسط شیشه های لمپه و اریکین در روی جاده ها پایان خواهید داد؟
آیا از جبری کردن گذاشتن ریش های دراز، بسر کردن دستار ها و به تن کردن پیراهن تنبان ها برای اتباع ذکور کشور صرف نظر خواهد شد؟
آیا از گرفتن امتحان امور دینی و پرسیدن ( لوی الحمد ) در گذر ها و جاده ها اجتناب خواهید کرد؟
آیا از تحمیل به پا کردن نعلین چوبی، کشیدن سرمه به چشم ها و استعمال مسواک بالای مردم خود داری خواهد شد؟
آیا از سیاست سرازیر کردن ملا های پاکستانی در کشور برای " دادن تعلیمات اسلامی " بمردم افغانستان عقب نشینی خواهید کرد؟
آیا تقویم هجری-شمسی را بعوض تقویم هجری-قمری حفظ میدارید؟
آیا کشتار ها، اعدام ها و تیر باران کردن ها در استدیوم های ورزشی متوقف خواهد شد؟
آیا از گرفتن حاضری جبری در مساجد در اوقات نماز های پنجگانه منصرف میشوید؟
آیا بمردم اختیار آوردن اقارب و مهمانان به منازل شخصی شان و یا اجازه مسافرت آزادانه داده خواهد شد؟
آیا سیاست " مسلمان سازی یا قتل عام " تشیع افغانستان را مردود و نا درست اعلان خواهید کرد؟
آیا برای سایر قومیت ها، حقوق و جایگاهی در جامعه و نظام قایل میشوید؟
آیا در برابر سایر قومیت ها، دست از سیاست زمین سوخته و انهدام منابع آبی و زراعتی شان برداشته خواهد شد؟
آیا سیاست های تصفیهٔ قومی و کوچ های اجباری را در افغانستان توقف خواهید داد؟
جناب آقای حامد کرزی رئیس جمهور منتخب افغانستان!
حالا اگر شما مسئولانه همهٔ سوالات فوق را از " برادران تان، طالبای کرام " پرسیدید و پاسخ های او شان یکسره فقط نی بود، پس لطفاً جناب شما برای تحمیل مجدد اوشان بالای جامعهٔ اسلامی، مدنی و فرهنگی افغانستان بیش از این خود را زحمت ندهید زیرا مردم افغانستان دیگر به هیچ صورت تحمل آن سیاه اندیشی، تحجر و خود محوری را ندارند و برای جناب شان بهتر آن خواهد بود که شخصاً با چپن سبز بر تن و کلاه سیاه قره قلی به سر به اوشان، به جمع " برادران تان، طالبای کرام " بی پیوندید، بر مصداق این بیت شعر شاعر:
کـبوتر با کـبوتر زاغ با زاغ
کند هم جنس با هم جنس پرواز
بالا
بازگشت