بدون شّک جریانات افغانستان درس دهنده وعبرت آموز است. اگرگوش شنوا ، چشم بینا و دل آگاهی وجود داشته باشد.

       اینکه آقای "مون "سرمنشی سازمان ملل متحّد به عنوان  معتبر ترین شخصیّت حقوقی در عرصه بین المللی اذعان میدارد ؛ " ما ازانتخابات افغانستان درس های تلخی آموختیم" جای تأمل است. از ینرو لازم میدانم تا مرور کوتاهی براین جریانات " آموزنده " داشته باشیم.

        انتخابات29 اسد1388 ریاست جمهوری افغانستان، ازآغاز نوعی شوخی و بازی با سرنوشت مردم بود. که اگر مرجع صالحی بمفهوم واقعی کلمه وجود میداشت، از همان آغاز باید به آن رسیدگی و جلو بازی گرفته میشد. ازابقای عجولانه وجانب دارانه آقای کرزی پس از اتمام دوره قانونی ایشان در اوّل جوزا،تا نامزدی 41 کاندید پست ریاست جمهوری. کاندیدانیکه به استثنای" سه چهارنفر " آنها، بقیه علاوه برنداشتن صلاحیت های لازم برای احراز پست نامبرده ،  حتیّ توهین به مردم افغانستان بود!

    نا گفته پیداست که چنین وضعیّـتی صرفاً میتواند دریک شرائط بسیارآشفـــته و بحرانی ویا  دقیـقتر"بحران قانونی" شکل بگیرد. واگر نه ابقای آنچنانی آقای کرزی ازمجرای به اصطلاح "ستره محکمهِ خودش "  توأم با اعتراضات و عدم پذیرش مردم ، بخودی خود بزرگترین تقّلب و تخلّف از قانون بود.زیرا زمینه های استفاده از موقعیّت موجود را  در انتخابات  برای کرزی فراهم کرد واو را که طبیعتاً انسان سنتیّ  و کلان کار است، بیشتر از پیش دست ودل بازساخت.

    نمونه های بارز آن قبل ازهمه  گزینش تیم انتخاباتی او بود، که بدون توجه به حساّسیت های جامعه جهانی و روان مردم، افراد واشخاص مسئله دار و باسوء سابقه را در کنار خود گرفت. فراتر ازآن بهر یکی ازآنها وعده های  بالا تراز صلاحیت یک رئیس جمهور را داد. حتیّ نوید های برائت از جرایم جنگی و قتل ها ی دسته جمعی را که در صلا حیت خدا هم نیست.

      متقابلاً اعضای تیم نیزازهیچ عنایتی دریغ نورزیدند. از مدّح وثنای عا لمانه وعامیانه تا ریختن آراء دربست پیروان ، به نفع آقای کرزی!  

     نتیجه منطقی این روند ، قطع نظرازمنفعت های شخصی و مقطعی، نفی مردمی  میباشد که فرد فردآنان باید حقّ رأی وانتخاب آزاد را داشته باشند ولی عملاً این آزادی سلب وآراء آنان مورد معامله قرارگرفت.

       دریک فرض غیر محال اگراز این اقایان سئوال شود که گیرم کرزی برنده انتخابات نشد، آنوقت پاسخ شما ، چه خواهد بود؟ مسلماً جواب قانع کننده ای وجود نخواهد داشت.

          بهر صورت این رفتارو کج رفتاری های دیگری ازین قبیل، منجر به بدنامی انتخابات ، سلب اعتماد مردم و رســوائی هائی شد که سرانجام آن رسوائی ها عـــنوان " درس های تلخ انتخابات"را بخود گرفت. همانطوریکه  آقای بان کی مون گفت: "ما از انتخابات افغا نستان درس هائی تلخی آموختیم". پیشتر ازآن آقای کرزی هم گفته بود:" انتخابات افغانستان بد نام شد".

   اینک که انتخابات به دور دوّم رفته است، امید واریم که  دیگر آن" درس های تلخ" و آن بدنامی ها تکرارنشود.خوب است که خود ما هم ازآن درس های تلخ  و آموزنده کمی بیاموزیم . بگذاریم  تا مردم  بدور از توطئه ،تفتین و تهدید ، بپای صند وق های رأی بروند و آزادانه رأی بدهند. آزادی هدیه ای الهی و حق طبیعی آنهاست. یقیناً مردم تصمیم مناسب خواهند گرفت.

                                                                                                      والسلام