بیت الله محسود کلید پایان جنگ را به امریکا می دهد

ما علاقه حضور دراز مدت در افغانستان نداریم ؛زیرا تاریخ این کشور نشان داده است كه افغان ها نسبت به حرکت های اشغالگرانه حساس هستند. این آخرین اظهارات بارک اوباما رییس جمهور امریکا است که در یک مصاحبه اختصاصی با شبکه تلویزیونی (پی بی اس ) انجام داده است.

ریيس جمهور آمريكا از سياست گذاران آنکشور خواسته است تا این نکته را در استراتیژی های آینده خود در نظر گیرند ،اوباما درحالیکه جدول زماني مشخصی را برای خروج نیرو های امریکایی وناتو  از کشور ارائه نکرد، گفت:" تا زماني كه استراتژي روشني نداشته باشيم، تصميمي براي خروج نیز نداريم."

 اینکه چه رمز و معمای در اظهارات اخیر رییس جمهور امریکا نهفته است، تلاش های اخیر مقامات امریکایی در رابطه به وضعیت افغانستان ،دید و ادید های مقامات بلند پایه ی ناتو، ملل متحد و برخی از کشور های غربی از افغانستان و همچنان سفر های برخی از چهره  های شناخته شده سیاسی کشور به امریکا ،تا حدی می تواند به آن پاسخ گوید.

 احتمالأ مقامات قصر سفید برای دریافت سر نخی به منظور کنترول وضعیت در کشور و بالاتر از آن برای اعتبار ناتو ، تلاش های تازه را روی دست گرفته است، قسمی که "استیفن" هارپر نخست وزیر کانادا  در گفتگو با روزنامه وال استریت ژورنال گفت که  ناتو باید در ماموریت خود پیروز شود، در غیر آن  آینده ای مجهولی  را در پیشرو  خواهد داشت.
"هارپر" اخیرأ از تصمیم باراك اوباما، برای اعزام 17 هزار نیروی تازه نفس به کشور استقبال نموده گفت که 26 كشور عضو ناتو، باید همكاری قابل ملاحظه  با هم داشته باشند، در غیر این صورت ، ناتو نخواهد توانست ،ماموریت های این دست را در آینده بر عهده گیرد.
 از جانب دیگر، یک تن از مقامات بلند پایه وزارت دفاع امریکا اخیرأ اظهار داشت که،  آمريكا در تلاش توسعه همكاري‌ با چين در خصوص افغانستان و دیگر مسایل بین المللی است ، این اولين مذاكرات دفاعي چين و آ‌مريكا پس از روي كار آمدن دولت بارك اوباماست. که بدون شک امریکا در منطقه و به خصوص در افغانستان به همكاري چین نیاز دارد.

بدیهی است که چین در بخش نظامی مایل به همکاری با امریکا  نباشد ؛ولی کمک های چین دردیگر بخش های عمرانی و بازسازی (صحت، معارف، تجارت)از مواردی است که امریکا در شرایط موجود به آن نیاز دارد. شاید از لحاظ مادی کمک چین به امریکا و متحدان اش اهمیتی نداشته باشد؛ ولی در هر صورت کمک و مساعدت چین  به افغانستان ولو در هر بخش و به هر پیمانه ی باشد نماینده گی از حسن نیت و تعهد چین در مساله افغانستان دارد که این برای امریکا و متحدانش اهمیت ویژه ی خواهد داشت.

برنامه های هسته یی ایران که از دیر زمانی، مناسبات این کشور با امریکا را سرد ساخته است، اکنون کمک ایران شاید به پیمانه تعهد پاکستان در مساله افغانستان، برای امریکا و متحدانش اهمیت داشته باشد؛ زیرا اخیرأ تلاش های از جانب متحدان امریکا  برای جلب حمایت ایران در مساله افغانستان  راه اندازی گردیده است.

به اساس اظهارات وزیر خارجه ایتالیا، امریکا از روم خواسته است درمورد افغانستان با ايران صحبت كند ، وزير امور خارجه ايتاليا پيش از ديداربا وزیر خارجه امریکا نیز گفته بود که ايتاليا وامريكا مشاركت ايران را دربرقراری اوضاع در افغانستان و پاكستان موضوعي مهم و مثبت تلقي مي كنند.
قبلأ نیز مقامات امریکایی تماس های را با کرملین بر قرار نموده و توافقاتی نیز حاصل شده است ،توافق روسیه مبنی  بر عبور قطار های اکمالاتی  قوت های ایساف و ناتو  از مسیر آنکشور  برخی  از این توافقات است ولی این توافق با جانب روسیه تحت چه شرایطی صورت گرفته است، گذشت زمان به آن پاسخ خواهد گفت ،از یک نگاه وضعیت دشوار اقتصادی روسیه می تواند یک از عواملی توافق آن کشور به این در خواست امریکا بوده باشد. در غیر آن حسن نیت روسیه با امریکا که زمانی در اثر حمایت امریکا از مجاهدین مجبور به عقب نشینی از افغانستان شد، بعید به نظر می رسد.

همزمان با دیپلوماسی های اخیر امریکا در رابطه به وضعیت افغانستان، حملات هواپیماهای امریکایی در مناطق مرزی پاکستان، بالای مواضع شورشیان و تند روان، با وجود مخالفت های شدید مقامات دولت پاکستان و اعلام ادامه حملات دراین مناطق ازجانب مقامات دولت امریکا ، از  جمله تلاش های دیگر ایالات متحده می باشد که بدون شک بیشتر از همه بر حیثیت و اعتبار ماموریت ناتو در کشور متمرکز است.تا وضعیت  افغانستان.

نیویارک تایمز نشریه ی امریکایی که تا کنون این مورد را به نحو محافظه کارانه ی انعکاس می داد.  برای اولین بار در مورد برخورد دوپهلوی پاکستان با طالبان نوشته است، نیو یارک تایمز  از زبان ، استاد مطالعات امنیتی دانشگاه جورج تاون آمریکا می نویسد، از سال ۲۰۰۴ میلادی تاکنون، سرنخ شش حمله بزرگ تروریستی علیه آمریکا و اروپا ( از جمله حملات انتحاری به شبکه حمل و نقل لندن در ماه جنوری ۲۰۰۵) به پاکستان میرسد.

به تعبیر روزنامه، نظامیان حاکم و دولت غیرنظامی کنونی پاکستان، بازی دوگانه ای را در پیش گرفته اند. آنها با زنده نگه داشتن گروه طالبان، کاری می کنندکه پولهای سرشار و کمک های تسلیحاتی غرب به پاکستان همچنان ادامه داشته باشد و از سوی دیگر، هر از گاهی، حملاتی به مناطق قبایلی انجام می دهند تا آمریکا را خشنود کنند.

اما در چنین وضعیتی حملات  هوایی قوت های ناتو  به مناطق سرحدی پاکستان بجا و  موثریتی در پی خواهد داشت، بدون شک با توجه به سیاست بازی های دولت پاکستان در قضیه افغانستان و آتش بس طالبان پاکستان با دولت آن کشور همزمان با اعلام جهاد آنها با قوت های خارجی در خاک  افغانستان، به ساده گی می رساند تا زمانیکه طالبان پاکستانی که شورشیان در داخل کشور را حمایت می نمایند در خانه و سنگر های خود شان تهدید نشوند، به هیج صورت از مخالفت  با دولت افغانستان و قوت های خارجی مستقر در کشور دست نخواهند کشید.

 قسمی که بیت الله محسود، از فرماندهان بلند پایه طالبان پاکستانی ، درکنفرانسی به خبر نگاران گفته است که آتش بس نیروهای تحت فرمانش با دولت اسلام آباد همچنان پا برجاست. زیرا  جنگ بین طالبان و پاکستان و اسلام و پاکستان ضربه می زند؛  اما از آنجائیکه اسلام و جهاد مرز نمی شناسد، ما به جهاد خود در برابر نیروهای خارجی در افغانستان ادامه می دهیم .

 این اظهارات بیت الله محسود به ساده گی سر نخ حل مشکلات در افغانستان و منطقه را به دست امریکا می دهد به این معنی ،تا زمانیکه  القاعده و طالبان  در مناطق مرزی پاکستان  موقعیت گرفته و به خاطر آرام  زنده گی نمایند هر گونه توافق و کنار آمدن با آنها غیر منطقی به نظر میرسد.

 از یک طرف آنها نبرد شان با نیرو های خارجی مستقر در افغانستان را ادامه می دهند ،حتا در صورت هر گونه توافق با دولت پاکستان و از جانب دیگر حضور آنها بدون شک برای شورشیان در داخل کشور روحیه داده و پناهگاهی برای آنها  تلقی می شود که در صورت  فشار  نیرو های خارجی و قوت های نظامی کشور آنها  به مناطق مرزی پاکستان پناه برده و بعد از برنامه ریزی مجدد، دوباره وارد خاک افغانستان می شوند .

 از طرف دیگر دولت پاکستان که در سی دهه اخیر  سیاست دو پهلو  را در قضیه  افغانستان بکار گرفته ، هدف آن صرف امتیاز طلبی از غرب و  ایجاد یک دولت ضعیف در افغانستان است در این صورت امریکا و متحدان اش به هر طریق ممکن بر پاکستان فشار وارد نموده و یا امتیازی به دولت آن کشور در رابطه به تامین  امنیت در کشور قایل شود .

  با آنکه این موارد بار ها از جانب حلقات سیاسی در داخل و خارج کشور عنوان شده است ولی امریکا و حامیان غربی اش هیچگاه سیاست دو پهلوی پاکستان در مساله افغانستان  را جدی نگرفته  است. باآنهم اگر این بار امریکا پاکستان را به همکاری صادقانه در قضیه افغانستان تشویق و ترغیب نماید،  بدون شک که ناتو و امریکا نیاز به دیپلوماسی های دیگر نخواهد داشت. آنهم در صورتیکه پاکستان امتیازی را که از مدرک تقویت طالبان و جنگ دوامدار در کشور نصیب می شود ، بدست آرد   .