دکتور نورالحق نسیمی
مردم افغانستان فقط به یک تلویزیون که 8 تا 10 ساعت پخش گردد ضرورت دارند.
(نظری به تاثیرات منفی برنامه های تلویزیون های مزخرف افغانستان)
برنامه های تلویزیون های افغانستان که به مصارف بسیار گزاف از بودجه افغانستان تمام میشود و از کابل و امریکا پخش میگردد به هیچ وجه قابل قبول ، ستایش ، پذیریش و پسند مردم ما نه بوده و ایجاد این تلویزیون ها حتی از دیگاه امریکاییان و اروپایی ها و مردمان صاحب نظر نیز یک امر ضروری و حیاتی برای مردم افغانستان در حالت کنونی نمی باشد و درد مردم افغانستان را به هیچ وجه نمی تواند تدوای کند و بر عکس سطح فرهنگ فروشی و وطن فروشی را افزایش میبخشد.
در کشوری مانند افغانستان که هنوز در مرحله قرون وسطی قرار دارد نخست باید متوجه فراهم نمودن آموزش ابتدایی و سواد آموزی، تامین صلح و ثبات ، کاهش فقر و بیسوادی و مساعد ساختن زمینه های کاریابی تلاش لازم صورت گیرد تا حد اقل مشکلات مردم کمتر گردد.
داشتن ده ها شبکه تلویزیون 24 ساعته برای فقیر ترین کشوردنیا مانند افغانستان سیاست مغرضانه دشمنان در روند گمراه ساختن مردم و ایجاد معضله های زبانی ، قومی و مذهبی میباشد و این نه تنها درد مردم را تداوی نمی کند بلکه فرهنگ خشونت، بی اعتمادی، بیسوادی ، بیگانه پرستی و بی احساسی را در جامعه بیش از پیش افزایش میبخشد.
افغانستان بعد از محرومیت های طولانی در زمینه های سواد ، آموزش و پیشرفت فکری نخست به رهبری سالم ضرورت دارد تا مشکلات که دامن گیر جامعه گر دیده کاهش یابد تا فرهنگ بیسوادی ، بیکاری و جنگ محو گردد و سطح سواد ، دانش ، شعور اجتماعی و آگاهی مردم از طریق برنامه های آموزشی بالا برده شود و بعدآ در فکر احداث کانالها وبرنامه های تلویزیونی آنهم در چارچوب رشد و حفاظت از ارزش های معنوی و فرهنگی کشور که اثرات مثبت در تربیت سالم نسل جوان داشته باشد اقدام صورت گیرد. ما مشاهده کردیم در هفت سالی اخیر پیامد های تلویزیون ها تا چه اندازه درد آور و شرم آور میباشد.
در این تلویزیون ها از مشکلات اساسی مردم از فقر و بیسوادی، از فاجعه انسانی ، از ظلم و استبداد خاندان آل یحیی بربادی کشور توسط نادرخان ، ظاهر شاه و طالبان، از انسان های که خودشان گور خود را توسط دست شان میکندند بحث صورت نمیگیرد، از روز های تاریخی و افتخارات تمدن آریانای کبیر، از قهرمانی های حبیب الله کلکانی ، مجید کلکانی ، طاهر بدخشی، از دانشمندان و پژوهشگران و شخصیت های تاریخی مانند کیومرث بزرگ اولین پادشاه جهان، از حضرت مولانا جلال الدین بلخی ، جامی ، نظامی ، حضرت عمر خیام ، فردوسی بزرگ ، سعدی شیرازی ، حافظ شیرازی، ابن سینای بلخی ، عبدالله رودکی پدر زبان فارسی ، ناصر خسرو بلخی ، رابعه بلخی ، عبدالقادر بیدل و غیره و غیره خردمندان ، شاعران و دانشمندان یادی نمیشود. از زندگی روزمره مردم ، از وضیعت آموزشی ، بی برقی ، حالت معلولین و معیوبین، از زندگی یتیمان و بیوه زنان، از سیر حوادث تلخ تاریخی در دوصد و هفتاد سال اخیر، از فقر و بیکاری ، از عوامل عقب مانی ها یادی نمیشود فقط چیزی که بیشتر پخش میگردد آنهم موسیقی ، موسیقی و بازهم موسیقی ، تبصره های هوایی به نفع بیگانه ها ، و مضاد برآن اعلانات تجارتی ، برنامه های مضر و بی مفهوم و سریال های هندی.
بطور مثال ، شما شهروندان تاریخ ساز دیروز و بیچاره گان امروز قضاوت نمایید که آیا برنامه راز تصویر که به معرفی هنرمندان هندی ، معرفی اپارتمان های بیرونی ، معرفی ورزشمندان امریکایی و اروپایی ، دامن زدن فیصدی اقوام وغیره مسایل دیگر به طرح سوالات بی مورد میپردازد و به همین طور اعلان خرید خانه و سرمایه گذاری به دوبی اعمارات عربی ، برنامه های شکیب علومی ، محسن امیری ، سجیه یوسفی ، نبیل میسکینیار وغیره برنامه های مضر که میخواهند فرهنگ پاکستانی و عربی را در سرزمین کیومرث بزرگ این شهزاده دنیا که اولین پادشاه جهان و آریانا بود تحمیل نمایند و بطور متداوم معضله قومی را دامن میزنند و یک گروه را نسبت به دیگران ترجیح میدهند و نفاق را افزایش میبخشند ، همین طور پخش فلم های خونین و وحشت بر انگیز و برنامه های موسیقی که از طریق این تلویزیون ها به نشر میرسد . سوال میگردد آیا ضرور است که به این مصارف گزاف برنامه های شان را پخش نمایند در حالیکه این مصارف گزاف که برای پخش برنامه ها به مصرف میرسد میتواند 35 تا 40 فیصد بیسوادی ، فقر ، گرسنگی و بی خانگی در کشور فقیر ، کوچک و 15 ملیون نفری کاهش بخشیده شود.
به یقین در کشوری مانند افغانستان که بیشتر از 270 سال در عرصه آموزش و پرورش و فعالیت های علمی کاری صورت نگرفته است و نظریات و تحلیل ها نه به اساس استقلالیت و اتکا به دانش بلکه به اساس نقل قول از دیگران صورت میگیرد راه را در تامین منافع خارجیان و ایجاد ارج و مرج در کشور و دشمنی با همسایگان مساعد میسازد.
بطور مثال کشور چین دارای 1 ملیارد و 4 صد ملیون نفوس است که در نزدیکی ها به ابرقدرت اقتصادی جهان تبدیل خواهد شد و کشور اسلامی هم نیست ولی همواره از طرف دولتمردان و رهبران آن کشور در برگزاری روز های ملی و تاریخی توصیه میگردد که مردمان چین از مصارف گزاف در برنامه های جشنواره شان صرفه جویی و خود داری نمایند تا برای مساکین و ناتوانان هم یک لقمه نان برسد اما ای هموطن و شهروند گرامی چرا در کشور من و تو که قدامت تاریخی اش از چین به مراتب بیشر است و مسلمان هم هستیم چنین فرهنگ وجود ندارد که هزار بار افسوس و باز هم افسوس .
روی همین منظور است که مردم ما دیگر به این دولت و تلویزیون ها ی مزخرف اعتماد ندارند و دانشمندان ، پژوهشگران ، نویسنده گان ، علما و قلم بدستان در داخل و خارج کشور جهت جلوگیری از ضایعه وقت و گمراهی کودکان و نونهالان شان کوشش مینمایند تا بیشتر وقت شان را مصروف مطالعه ی کتاب ها و ویبسایت های انترنیتی بطور مثال مانند سایت های آریایی ، خاوران ، کاتب هزاره ، کابل پرس ، اصالت ، پیمان ملی ، پندار ، سایت فوزیه کوفی ، وبلاگ داکتر فاریابی ، سایت فراتر از مرز ها ، حماسه زن ، سرنوشت، آریانا نت ، جاویدان وغیره سایت ها نمایند تا از حقایق روز و رویداد های تاریخی آگاهی حاصل نمایند. امروز مردم ما با استفاده از فرصت نظریات و انتقادات شان را نسبت روند جریانات سیاسی ، اقتصادی و امنیتی در کشوراز طریق ویبسایت ها و برنامه های دیدگاه و حقیقت تبلورمیدهند. امروز اکثر قلم بدستان و دانشمندان جامعه ما نا خوشنودی و نا رضایتی شان را از روند ادامه نظام تک قومی و تعین سرنوشت آینده افغانستان این سرزمین رستاخیز بلخی ها که تمدن بیشتر از 10000 هزار ساله دارند از طریق برگزاری تظاهرات ، نشست ها و تدویر سمینار ها و کنفرانس ها به گوش جهانیان میرسانند و ایمان دارند که تنها فرهنگ راستی و صداقت ، دلسوزی و ترحم به دیگران و دفاع از منافع ملی و ارزش های انسانی میتوان آینده درخشان را به وجود آورد و از ادامه دروغ بافی ، فریب دادن ، معامله های پشت پرده و پذیرفتن رنج های بی پایان ، بازی های بی رحمانه بالای سرنوشت شان و پخش کردن برنامه های که خلاف فرهنگ و رسوم و آداب آن سرزمین باشد نفرت شان را ابراز میدارند.
تلویزیون ها باید زیر بار خواست بیگانه ها نروند بلکه برعکس کوشش نمایند تا از طریق پخش برنامه های شان از منافع ملی کشور دفاع نمایند.
امروزمردم افغانستان ازسیر حوادث تلخ تاریخی و چشم پوشی از واقیعات و حوادث دردناک نظام های مستبد تک قومی آگاهی کامل حاصل کردند و خواهان داشتن یک نظام دموکراتیک و قانونمند که به اساس معیار های حقوقی و عدالت اجتماعی استوار باشد میباشند و به این باور اند که ادامه و تکرار جنایات و اشتباهات نا بخشودنی کشور را به تجزیه خواهد کشاند و نفرت و انزجار مردم در سراسر جهان افزایش خواهد یافت.
تلویزیون ها باید کوشش نمایند تا فرهنگ هزاران ساله که از نیاکان دور اندیش ما باقی مانده است حفظ نمایند و در تربیت خانواده ها برنامه های سودمند را آماده سازند تا برنامه های شان مثمر و موثرتمام شود و تلاش نمایند تا اخلاق کودکان را از طریق پخش فلم ها و سریال های هندی ، موسیقی های دوامدار و برنامه های مزخرف فاسد نسازند و جوانان را به بیراهه نکشانند.
به عقیده اکثر روشنفکران به عوض داشتن ده ها شبکه تلویزیونی باید کوشش شود تا زمینه رفاه و آسایش را برای مردم فراهم ساخت و از تکرار فاجعه انسانی که تنها در سال 1386 در اثر بم های انتحاری و اثرات زمستان سرد هزاران انسان جان های شرین شان را از دست دادند دست ها و پا های شان قطع گردید جلوگیری گردد. مصارف این تلویزیون ها که هم در داخل و هم در خارج افغانستان پخش میگردد رقم سرسام آوری است تنها پخش برنامه های خارجی هر یک از این تلویزیون ها که از طریق ستلایت هادر نقاط مختلف جهان پخش میشود روزانه 20 تا 30 هزار دالر امریکانی مصرف دارد.
سوال این است که این پول ها چرا بی جا مصرف گردد و این کانالهای تلویزیونی برای چی و برای کیست؟ اگر برای ملت افغانستان است آنها تا حال چندین بار نفرت و انزجار شان را در سراسر جهان نسبت به این شبکه های تلویزیونی ابراز داشتند و به عوض خواهان ایجاد شرایط آموزشی و سواد آموزی و داشتن نان هستند و بار ها تاکید داشتند که از داشتن ده ها کانال تلویزیونی که به نفع خارجی ها تمام میشود خود داری گردد و فقط یک کانال که روزانه 8 تا 10 ساعت برنامه داشته باشد کافی میباشد.
بیبینید شهروندان عزیز آیا ازین برنامه ها دختران و پسران ما چیزی را خواهند آموخت؟ جواب واضح است که چنین برنامه ها جوانان ما را از فرا گیری علم ودانش ، احساس وطنپرستی و مردم دوستی دور ساخته و آنهارا به گمراهی ابدی میکشاند و آینده خوب را برای آنان نمیتوان انتظار داشت.
پیشنهاد میگردد یا در برنامه های نشرات تلویزیونی اصلاحات به وجود آید و یا فقط به یک شبکه تلویزیونی که 8 تا 10 ساعت پخش گردد اتکا شود و یا از پخش نمودن برنامه های مزخرف ، تباه کن و بیهوده که فاجعه ی جبران ناپذیر را برای نسل آینده ما ببار خواهد آورد خود داری صورت گیرد و یا کوشش نمایند تا:
از فعالیت های پژوهشی و علمی ، از روش امتحانات مکاتب و دانشگاه ها ، از تعداد مکاتب موجود و رقابت بین مکاتب ، از تعداد شاگردان و دانشجویان و رقابت های ذهنی و علمی بین شان ، از نحو تدریس در مکاتب و دانشگاه ها، از تعداد فارغ تحصیلان دانشگاه ها در رشته های گوناگون و اثرات شان در انکشاف جامعه ، از ساعات کاری کتاب خانه ها و کتاب فروشی ها و تعداد کتاب خانه ها در کشور، از دانشمندان ، نویسندگان و شاعران کشور و اثار علمی آنها، از ارزش های معنوی و انسانی، از تعداد موزیم ها و جا های دیدنی و تاریخی ، از مزایای حقوق انسانی و اعلامیه جهانی حقوق بشر، از وضع زنان و کودکان، از تعداد مراکز صحی و بیمارستان ها و امکانات معالجه در بیمارستان ها، از حالت مریضان که امکان خرید دارو را ندارند چه رسد به پرداخت پول تداوی و عملیات ، از حالت زندگی یتیمان و بیوه زنان که در سیاه ترین وضیعت بسر میبرند، از بیکاری مردم ، اعتراف از تحولات و حقایق تاریخی و ظلم های نامردانه قوم منگل بالای مردم شمال، از قتل عام مردم بامیان و بهسود توسط طالبان ، از فاجعه انسانی روزمره ، از ظلم و استبداد خاندان آل یحیی و بربادی کشور توسط نادرخان، ظاهر شاه و طالبان و غیره شرکای آنها، از انسان های که در زمان نادر خان خودشان گور خود را توسط دست های شان میکندند که هنوز در هیچ نظام دیکتاتوری جهان تجربه نشده است، از زراعت و آبیاری و ابزار زراعت و تعداد جنگل ها، از نبود آب آشامیدنی و صحی در کشور آنهم در شرایط معاصر ، از تولیدات داخلی، از واردات و صادرات کالا و غذا، از معادن و ذخایر زیرزمینی، از داشتن یورانیم ، گازطبیعی ، مس و سنگ های قیمت بها، از صادرات و واردات میوه خشک و تازه، از نبود عدالت اجتماعی ، از ظلم و بی رحمی بالای مردم پلخمری و جبل السراج سمنتی را که خداوند برای شان بخشیده است قادر به استفاده آن نیستند و توسط مافیای اداره کرزی انحصار گردیده است و به سرحدات پاکستان و مناطق جنوب انتقال داده میشود، از ضعف دولت مرکزی و ناقضین حقوق بشر، از فساد بی سابقه اداری در سطوح پایینی و بالایی، از خاک زدن به چشم مردم و فریب دادن آنها تحت شعار وحدت ملی ، از چشم پوشی عاملین حادثه مرگبار بغلان و جوزجان و بهسود و غیره نقاط دیگر کشور، چشم پوشی از توطئه های متعدد ریس دادستان کل افغانستان در جهت بی ثبات ساختن اوضاع نسبی امنیتی کشور بالای شخصیت های ملی و مردمی ، از محدود ساختن مردم از استفاده وآژه های زبان فارسی که قدامت هزاران ساله دارد و حیثیت ناموس را دارا میباشد و غیره موضوعات دیگر باید برنامه ها تهیه گردد و بلاخره اگر به از ها و از ها ادامه دهیم به صد ها و هزار ها از ها خواهد رسید و متوجه میشویم که در کشور ما کسانی حاکمیت را بدست دارند به عوض دفاع از ارزش های انسانی و تاریخی ، در نظر گرفتن منافع سیاسی و اقتصادی و رشد استعداد های فکری و تامین سعادت فردی برای هر فرد جامعه در فکر خوش ساختن بیگانه ها برنامه های شان را تهیه مینمایند و بی خبراند روزی خواهد رسید که مردمان بومی این سرزمین حتمآ و حتمآ از زیر سلطه ظالمان و مستبدین نجات خواهند یافت و جایگاه تاریخی شان را دوباره بدست خواهد آوردند و آنانیکه فاجعه بی پایان را در عرصه های گوناگون در جامعه ما به میان آوردند افشاه خواهند شد و واضح خواهد شد که عوامل این بدبختی ها و رنج های بی پایان در سرزمین کیومرث بزرگ کی ها بودند.
با احترام
منتظر ارزیابی و تغیر هر چه عاجل در برنامه های تلویزیون های افغانستان از هر جاییکه پخش میشود تا به سود کشور، مردم و نونهالان جامعه تمام شود میباشم و سپاس بیکران از آنهای که در جنبش سراسری در تمام نقاط جهان سهم انسانی و اسلامی شان را در جهت دفاع و نجات ارزش های معنوی و فرهنگی سرزمین خراسان ادا مینمایند و در این شرایط دشوار در برابر تحمیل کردن قصدی فرهنگ پاکستانی و عربی دلیرانه میرزمند و عاقلانه مقاومت مینمایند.
درود بر شما
پیروز و موفق باشید
Tel: 02073588200 – 07727243263, nooralhaqnasimi@btinternet.com
دکتور نورالحق نسیمی
بالا
بازگشت