طالبان کوچی نما با تهاجم درهزاره جا ت امنیت کشوررا تهدید میکند

کوچی گری  یک پدیده عقب مانده قرون وسطا ئی است که ازعمر آن چند قرن سپری میشود مگرمتاسفانه درقرن بیست یکم  هنوز هم این پدیده کهنه اجتما عی در افغنستان وپاکستان وجود دارد . کوچیگری از طرف حکومتها ی ستمگر گذشته  برای بهره برداری سیاسی علیه دیگراقوام کشورمورد استفاده قرار داده شده اما اکنون نیز حلقات منفعت طلب تلاش دارند که ازکوچیگری بحیث آله فشار سیاسی علیه اقوام دیگر کشور استفاده  نمایند . پدیده کوچی باید  تعریف شود که به کدام گروه ویا صنف اجتماعی گفته میشوند در افغنستان اقوام گوناگون کشور ما  اعم از پشتون – تاجک – هزاره – ازبک و دیگر گروه های  اتنیکی میهن ما کوچی و فامیل های بی زمین و بی خانه دارند و همچنان کوچی های اقوام پشتون در ایا لتهای پنجاب – سند – بلوچستان  و صوبه و سرحد در مناطق قبایل سرحدی پاکستان مصروف رمه داری و تربیه مواشی اند و برخی آنان  صاحب زندگی مرفه و سرمایه ها کلانی میباشند نیزبود وباش دارند که باید با کوچی های پشتون افغانستانی تفکیک گردد. اگر کوچی تنها به افراد  و فامیل های بی زمین  وخانه بدوش گفته شود بناء در زمان امیر عبدالرحمن  ده ها هزار فامیل های مردم  هزاره از سر زمین پدری شان از مناطق ارزگان – زابل – دای چوپان – هیلمند و قندهارتوسط این مستبد قرن بزوربه کوچ اجباری وادار ساخته شدند  زمین و کاشانه شان را ضبط کرده به اقوام کوچی پشتون دادند ولی وارثین این فامیل ها همه اکنون کوچی و فاقد زمین هستند . دولت باید کوچی های داخلی مربوط به اقوام گوناگون کشور را اسکان بدهد .در افغانستان تعدادی از مردمانی که به شیوهء کوچی گری زیست دارند، این گروه قومی در دو طرف خط دیورند رفت و آمد داشته . ودر تابستان به افغانستان می آیند و در زمستان به سوی مناطق جنوب و شرق کشور و بیشتر در مناطق قبایلی و پشتون نشین پاکستان زندگی میکنند.  آقای کرزی خود و تیم همکارش سالهای طولانی  زندگی نموده بخوبی میدانند که کوچی ها ی پاکستانی اکثرا ازاقوم قبایلی  پشتون سرحدی میباشند وسند تابعیت و پا سپورت پاکستانی داشته که در پاکستان آنان دارای  خانه- دکان –مغازه – موتربوده  و برخی ایشان به تجارت نیز مصروف اند  .اززمان امیرعبدالرحمن برمبنای سیاست استبدادی قومگرایانه ء او کوچی ها در نقاط مختلف  افغانستان وبه خصوص در مناطق هزاره جات مرکزی کشور که با زور، کشتار، ارعا ب و ستم , خانه و ملکیت باشندگان اصلی این سرزمین ها را ضبط و به کوچی ها توزیع نموده. است  عبدالرحمن خان که خود از شاخهء درانی قوم پشتون بود، وغلجائیها را به جان اقوام دیگر انداخت و آنها را تطمیع، تشویق و تسلیح کرد تا به چور و غارت دارایی و ملکیت اقوام هزاره جات مرکزی کشور بپردازند. حتی تاکنون نیز از طرف برخی از حلقات در داخل  دولت کنونی  و طالبان -غلجایی ها و کوچی ها  از سوی درانی ها به مثابهء پیشمرگان استفاده میگردند. اساسی ترین راه حل برای مسالهء کوچی های تمام اقوام کشور ، اسکان آنهاست به همان اندازه که دولت افغانستان در اسکان کوچیها و حل مسایل شان مسوولیت دارد دولت پاکستان نیز درین مسوولیت سهیم است. مسالهء کوچی ها باید در تفاهم با حکومت پاکستان حل و هرکشور سهم خود را در اسکان آنها به عهده بگیرد .  مردم افغانستان مسولیت ندارد که برای کوچی های پاکستانی در تابستان در هزاره جات  صفحات شمال و دیگر مناطق کشور  چرا گاه و زمین های زراعتی خود ها را دراختیار رمه ها  و مواشی آنان قرار دهند . بلکه این موضوع مکلفیت دولت پاکستان است که برای کوچیهای خویش اسکان پیدا نمایند. سر چشمه ء تمام معضله کوچی ها درپاکستان است  طوریکه  درسه سال اخیرپاکستان سعی نمود ه است تا  از کوچی ها ی پاکستانی برای تشدید اختلافات میان قومی در بین مردم افغانستان در مناطق هزاره جات – سمت شما ل و دیگر نقاط کشور بهره برداری سیاسی نماید و برای نا امن ساختن مناطق با امنیت افغانستان  ذریعه طالبان  تحت پوشیش کوچیهای  مسلح  ثبات را برهم بزند .

حکومت های گذشته  در افغانستان برای دست یابی به اهداف خود ، با استفاده از نیروی جمعی کوچیها آنان را در مقابل مردم محلی و بومی کشور ‏مورد استفاده سیاسی قرار داده است. برخی از حلقات در  دولت افغانستان برخلاف دنياي مدرن امروز تلاش دارند تا روند كوچي گري هم چنان ادامه پيدا كند زيرابسياري ازاين كوچي ها داراي خانه و مسكن در شهر ها و قریه جات و زمين هاي زراعتي اند و تعدادي ازآنان تاجرنیز هستند، اما به زندگي كوچي گري شان ادامه مي دهند. فقط تعداد كمي ازآنان زمين ندارند حدس و ګمان ها بر اینست که  - استخبارات نظامی  پاکستان و گروه  طالبان در تفاهم  پنهانی با هم دیگر برای تشدید اختلافات قومی درکشورما و استمرار دشمنی ملی در افغانستان طالبان را زیر نام  کوچی ها درمناطق هزاره جات اعزام می دارند که  روشهای حیله ګرانه محافل حاکمه  پاکستان و استفاده ابزاری از کوچی ها در قبال حل معضله کوچی ها جز تعمیق اختلافات ملی و دامن زدن به خصومت های قومی و دشمنی با مردم افغانستان نتیجه دیګری نمی تواند داشته باشد .حکومت های افغانستان به شمول حکومت موجوده از مشخص ساختن تعداد نفوس کوچی ها ابا میورزند. درگذشته ها شمار زیادی از مردم  غیر کوچی وحتی مردمان آن سوی سرحد تنها به خاطری که پشتون است، درنقاط مختلف کشور جابه جا شده اند. اما به جای جمعیت اصلی کوچی ها کسان دیگری روی مقاصد سیاسی درنقاط مختلف و به خصوص در شمال کشور جابه جا گردیده است .دراین مرحله عمق فاجعه عمیقتر ازآن است که ما تصور آنرا داریم و  امروزکوچی های پاکستانی  با تروریزم ادغام یافته اند و دیگر آنان فاقد تجربه و آمادگی های تئوریکی و عملی لازم دراین رابطه نیستند و اکنون با الهام از تروریزم بین المللی و القاعده وتجارب قبلی و گرفتن  احضارات همه جانبه در تبانی با متحدین شان در منطقه وارد صحنه گردیده و مصروف کارزار شیطانی خود است، که کوچکترین محاسبۀ غلط در رابطه با آن، اسارت و محرومیت مردم مارا اگر ابدی نسازد حد اقل ده ها سال دیگر طول عمر میبخشد، که این خود گناه نابخشودنی در قبال حقوق و آزادی های مردم تحت ستم و خون شهدای راه حق صلح و عدالت دراین استقامت برای همیشه خواهد بود مهاجمین مسلح کوچی ها ی طا لبی ، این تعقیب کنندگان پا لیسی های عبدالرحمان خانی، نادرخانی، هاشم خانی مطمئین ترین متحدین القاعده و طالبان و تکیه گاه مافیای تولید و قاچاق مواد مخدر امروزی درکشور و استخبارات نظامی پاکستان و دیگر منابع تروریستی و مافیائی درمنطقه و جهان هستند،  در اوایل ماه جوزای سال جاری کوچی های مسلح پاکستانی با حمله نمودن بالای زمین، خانه، و دیگر داشته های مردم بهسود  و دیگر نقاط هزاره جات، خون های مردم بیگناه را جاری، کشتزارها و مزارع آنانرا تخریب، علفچرهای ایشانرا تصرف که فضای وحشت و بی قانونی را به نمایش گذاشتند. و یکبار دیگر اقوام و ملیت های محکوم کشور را با نیات و آرزوهای شوم تروریزم قومی و مذهبی، ازنو آشنا نمود.  طبق اطلاع  منابع خبری  معاون ‏بن لادن الظواهری توسط  همین کوچیهای پاکستانی  از افغانستان به مرز پاکستان فرارداده شد". این فرهنگ کوچیها است، تا هرکسی که در حال فرار و یا تعقیب باشد، برایش پناه دهند. ‏ القاعده از کوچیها منحیث سپر استفاده میکنند، ‏و کوچیها آنان را پناه داده و مواد غذائی در مقابل پول برای شان تهیه میدارند.کوچیهای پاکستانی  نقش سیاسی بسیار کلانی در دوران ‏سلطه طالبان داشته اند،.‏ نعیم کوچی یکی از قوماندانان معروف طالبان که در سال 2003 توسط نیرو های آمریکایی ‏زندانی شده بود، در اواخر 2004 از زندان به پشنهاد  برخی از محافل طرفدارپاکستان و طالبان  درداخل حکومت  کنونی آزاد شد. به گفتهءاحمد رشید، خبرنگار پاکستانی بارنخست که طالبان به شمال رفتند به زودی با قیام مردم بومی روبرو شده وشکست سختی خوردند اماوقتی باردوم به منطقه یورش بردند از راه بلد ها کارگرفتند. این راه بلد هاهمان پشتون هایی بودند که برای غارت وقتل عام هموطن همسایهء خود راه بلد غارتگرانی شدند که همقوم شان می پنداشتند.  با این تجربهء خونین هرگونه تلاش برای اسکان بیشتر کوچی های مسلح پاکستانی در هزاره جات و شمال کشور با مقاومت مردم بومی روبرو شده و درنتیجه سبب تداوم نا آرامیها  درکشور خواهد شد.   گرچه فکر میشد که امسا ل مسئولین دولتی از تهاجم کوچی ها به مناطق بهسود تدابیری جدی تری روی دست میگیرند.اما سکوت عمدی، وبی تفاوتی ارگان های دولتی منجر به  تداوم برخوردهای خونین شده است درحالی که از اثر تهاجم مسلحانه کوچی ها ی طالبی برنقاط مختلف بهسود ولایت وردک درگیری و کشتار مردم بومی ادامه دارد، رئیس جمهور کرزی از حمله به پاکستان و سرکوب شبه نظامیان طالبان پاکستانی حرف میزند تا به زعم ایشان، هم خود و هم مردمان آن سوی مرز را نجات دهد! اما جالب این است که رئیس جمهور هیچ گاه با چنین خطابه های بلند پروازانه ، در باره ختم مخاصمت رو به افزایش میان کوچی ها ی مسلح طالبی  و مردم هزاره جات ، هشدار نداد و اقدامی که از درگیری و مخاصمت قومی جلوگیری کند،به عمل نیاورد همان طوری که پیش بینی می شد، سکوت وبی تفاوتی تعقیب سیاست دوگانه حکومت در برابر افزایش خطر تنش مسلحانه میان کوچی ها ی طا لبی و ساکنان بومی مناطق بهسود، اکنون کار را به جایی کشانده است که خطر یک جنگ تمام عیار قومی را محتمل  ترمیسازد . و این تحرکا  ت جنگی می تواند درتمامی کشور گسترش یابد که درآن صورت تاجران سیاسی و حامیان طالبان پاکستانی در داخل دولت  نیز داروندار خود را از دست خواهند داد.  مردم هزاره جات مردم صبور، قانع، بی ضرر و شریف اند. خشک سالی و انهدام مزارع دربسیاری جا های کشور بیداد می کند؛ اما مشاهده می شود که آتش جنگ میان مردم هزاره جات و کوچی ها  ی طالبی نه  تنها در بهسود بلکه در   مناطق غرب و جنوب  هزاره جات نیززبانه می کشد. رئیس جمهور کرزی باید به جای حمله به پاکستان به ایجاد وفاق و همزیستی میان مردمان داخل کشور توجه کند. اگر رئیس جمهور آشکارا اعلام می کند که به حساب طالبان آن سوی مرز ها خواهد رسید، مراقب این سوی مرز ها نیز باشد.تجربه نشان داده است که اگر در داخل خانه امن و ثبات نباشد، صاحب خانه هیچ کار سودمندی را در خارج از محیط خانه انجام داده نمی تواند. بدترین میراث این آشوب آفرینی ها این خواهد بود که فضای اعتماد و همزیستی میان اقوام مختلف ساکن درکشور بیش از پیش تیره وتار شود و آن گاه هیچ کسی ازین حوادث سود نخواهد برد . متاسفانه  آقای کرزی تنها در مسایل عمده سیاسی صرف شعار میدهد ولی رهبران  پاکستان  درین باره اقدامات عملی میکنند .

آقای کرزی با توظیف یک هیات دولتی  مانند سال قبل اقدام نموده است که عملکرد این هیات موظف مانند هیات سال گذشته بدون نتیجه خواهد بود . زیرا حلقاتی در داخل دولت پاکستان  در تفاهم با طالبان و القاعده میخواهند ازین حالت استفاده سیاسی نمایند و مناطق هزاره جات را نا امن سازند .که بی ثباتی وآشوب آفرینی را در هزاره جات  , شهر کابل و دیگر مناطق کشو ر که تا هنوز امن است توسعه بدهند. آقای رئیس جمهور! با ایجاد کمیسیون های تکراری و غیر موثیر نمی توان معضله مردم هزاره با  کوچی های طالبی را حل کرد شما باید با تصامیم غیر جانبدارانه و  بدون در نظر گرفتن  تمایلات وگرایشات حلقات نزدیک به پاکستان و طالبان با اسکان نمودن کوچیها میتوانید این زخم ناسور یک قرنه را برای ابد از دوش مردم وطن دوست و خیر خواه جامعه هزاره بردارید.  که نام شما بحیث رئیس جمهور دموکرات وبدون تعصب  , در کنا رنام  شاه امان الله که فرمان آزادی  مردم هزاره را از برده گی صادر نمود , بیاد  مردم هزاره جات همیشه باقی  خواهند ماند . ودر غیر آن  نام جناب شما در  فهرست , نام های عبدالرحمن , نادر شاه , ظاهر شاه , حفیظالله امین , ملا عمر و غیره درج و ثبت خواهند گردید. مردم هزاره جات نمی خواهند که اسم شما را در ردیف حاکمان ستم پیشه و جابر در اوراق تاریخ ثبت تاریخ کشور ببینند و امید است با درایت جناب عالی پریشانی تحمیلی تاریخی را از مردم هزاره جات بردارید و بیش از این بر این قوم  عذاب دیده، بی عدالتی تحمیل نگردد.سکوت و بی تفاوتی  معنی دار دولت افغانستان و جامعه جهانی و دیگر مراجع قدرت مدعیان حق و عدالت اجتماعی و دیموکراسی،  منابع اطلاع رسانی کشور و جهان، در قبال این قدرت نمائی وحشیانۀ طالبا ن کوچی نما  پاکستانی در گذشته و حال، که  با هیچ یک از معیارها و موازین حقوقی و قانونی جهان مطابقت ندارد، چون قتل و غارت و تجاوز به دارائی و ملکیت مردم، بدون هیچ ترس و واهمه ای، نه از خدا و نه هم از قانون و مقررات مملکت، انجام میدهند و هیچ مرجعی هم خواهان بازجوئی و پرسش ازایشان نیست چه رسد به مجازات، خود به معنی تأئید و پشتیبانی از اعمال و جنایات آنان است. وقوع این حوادث ننگین و خونین در کشور هیچگاهی منحصر به مناطق هزاره جات نبوده و دربرگیرندۀ کلیه مناطق مسکونی اقوام و ملیت های دیگردر سرتا سر قلمرو کشور میباشد که در صورت مواجه نه شدن با موانع جدی و مقاومت مردم، تا سرحد تحقق آرزوهای قلبی وهمیشگی محو و نابودی کامل اقوام زیر ستم در سرتاسر این سرزمین ادامه خواهد یافت.  محافل سیاسی کشور به این باورند که:- برخی از محافلی در داخل  حکومت ، بطور مستقيم ويا غير مستقيم ازين تهاجم حمايت ميکند . وکوچى هاى که از طرف پاکستان مى آيند، مسلح ميباشند؛ ولی مردم هزاره جات خود سلاح هاى خود را به بخاطر تامين امنيت به  برنامه هاى داياگ و ډى ډى آر تسليم نموده که چرا کوچى ها ازاين برنامه مستثنی وتابه حال مسلح اند . کوچی ها ی پاکستانی  هیچ گونه مجوز قانونی برای رفتن در مناطق به خصوص علفچر های هزاره جات ندارند و رفتن آن ها عمل غیر مشروع است. حکومت هميشه ادعا ميکند که حکومت مردمى است و بايد همينطور هم باشد ، ولى درعمل ديده ميشود که از يک حلقه خاص، کوچی های پاکستانی حمايت ميکند  اگر اين مشکل حل نگردد مردم  هزاره جات مجبور خواهند شد تا این بار به هر قیمتی اسلحه پیدا نمایند و بصورت جمعی در برابر هر گونه اقدام تجاوز کارانه بایستند. در آنصورت مسئول پیامد ها و عواقب آ ن شخص ایشان خواهد بود، ويک بار ديگر، در تمام نقاط افغانستان جنگ شعله ور خواهند شد. نقطهء  بارز حمایت برخی از حلقات در داخل  حکومت از کوچی ها ی پاکستانی  این است که آن ها از مرزهای بیرونی مسلح به کشور داخل می شوند؛اما هیچ ممانعت و محدودیتی علیه آنان وجود ندارد .  سازمان ملل متحد که ضامن اصلی صلح و ثبات در افغانستان است، نیز به گونه جدی به این مشکل تاهنوزمتاسفانه  نپرداخته است.کوچی ها ی طالبی  امسال عزم کرده اند که مانند سلف خود عبدالرحمن خان از شش محور که تقریباً شامل تمام ولایات هزاره نشین میگردد، هجوم بیاورند.  ، در واقع تمام موانع از سر راه کوچی ها برداشته شده و آنها با مورال قوی به سرزمین مردم بی دفاع و خلع سلاح شده هزاره جات ، حمله می کنند. چون می دانند که صدای این مردم فقیر به گوش کسی نمی رسد. طوریکه مناطق حصه اول و دوم بهسود ولایت وردک ولسوالی میرامور ولایت دایکندی – ولسوالی ناهور غزنی چندین  سال است که با فرا رسیدن گرما همواره مورد چپاول و تاراج کوچی ها  ی مسلح قرار می گیرد و مردان مسلح کوچی گله های ساکنین بومی را از چرا گاه های شان بیرون می کنند،  و به زور فروان روایی می کنند. مردم مناطقی که مورد هجوم قرار گرفته اند، برای دفاع از زمین های آبا واجدادی شان با بیل وکلنگ به دفاع بر خواسته اند . زیرا مردم هرگز حق دفاع از خود را و حق زیستن و ماندن در خانه خویش را به کسی نبخشیده اند و هیچ قدرتی نیز این حق را از انان نمی تواند سلب نماید.

 تیم کاری کمپاین انتخاباتی آقای کرزی به دلیل نزدیک بودن کمپاین انتخاباتی "خاطر نازک کوچی های پاکستانی طالبی " را نمی آزارد. چون کوچی ها یکی از کارت های برنده ء شان در انتخابات است. در بین کابینه ء  و مسولین محلی دولت افرادی وجود دارند که در عیان و نهان از کوچی ها حمایت می کنند و جاده صاف کن های تسخیر هزاره جات اند. بی تفاوتی دولت در قبال فاجعه کشتار و درگیری میان کوچی ها و باشندگان بومی بهسود، نشان می دهد که ناامنی و خشونت در گوشه و کنار کشور، در این روزها با سرعت فراگیر می شود. اگر حکومت در خصوص خل غائله کوچی ها در بهسود به طور عاجل اقدامی نکند، افغانستان دیگر روی آرامش را نخواهد دید سخن گفتن با زبان اسلحه میان اقوام بسیار خطرناک است و می تواند به نوعی استخوان شکنی قومی تبدیل شود. و به کمان غالب برخی از محافل داخل دولت برای کمپاین انتخابات بعدی، میخواهند , از این حربه به منظور جلب رضایت  اقوام پشتون  قبایلی پاکستانی سود جویند.میان "دفاع وجنگ" بسیار تفاوت عمده  وجود دارد.  مردم هزاره جات  در پکتیا، قندهار، کنر و پشاور هجوم نبرده اند، بلکه این کوچی ها ی مسلح طالبی اند که از طریق طالبان  پاکستانی به هزاره جات حمله ور شده اند. حال این مردم از لحاظ حقوق ملی و بین المللی، به عنوان ساکنان بومی افغانستان، آیا حق ندارند که از سرزمین آبائی خود دفاع کنند؟ آقای کرزی در آغاز دوره موقت ریاست جمهوری خود چنان از مردم هزاره جات  ستایش کرد که فکر می شد، هزاره جات از برکت این رئیس جمهور "دموکرات و فاقد تعصب" به گلستان تبدیل می شود. اما هزاره حات همچنان فراموش شده باقی ماند. آقای رئیس جمهور در بامیان در وصف این ولایت و مردم آن آنقدر "سخنان" زیبا فرمایش کردند که تصور می گردید، بامیان فردای آنروز به ولایت درجه اول ارتقا می کند و پلان شهری آن به سرعت جنبه عملی می گیرد و سرک  شاهراه آسیائی کابل-  هرات از طریق  هزاره جات پس از چهل سال کارش را با جدیت آغاز و اسفلت خواهد شد. اما بازهم امید ها به ناامیدی گرایید وفقط دوربین های عکاسی روی مغاره نشینان بامیان متمرکز شد. وقتیکه مردم هزاره جات  از تهاجم کوچی ها ی مسلح طالبی  نزد آقای رئیس جمهور شکایت بردند، وی بطور تلویحی افاده داد که "شما مردم در مرکزکشور قرار دارید و کدام سرحد با کشورهای همسایه ندارید، از این لحاظ دست شما همیشه بسته است". اگر ازآقای کرزی پرسیده شودکه درطی سه سال اخیر در زمان حکومت شما طالبان کوچی نما، بار دیگر به هزاره جات هجوم می آورند و با سلاح  پیشرفته دست داشته مردم هزاره جات  را می کشند، آواره می سازند و زمین های شان را پایمال و اموال شان راغارت می کنند. در حالیکه در طی سه دهه گذشته ، به استثنای دوره طالبان، پای کوچی ها ی مسلح طالب نما  به هزاره جات نرسیده بود. ماه حمل سال جاری بحث بالای طرح مواد قانون انتخابات در پارلمان زمانی به تشنج کشیده شد که علم گل نماینده کوچی ها ساکنان غیر کوچی افغانستان را مهاجر خواند و کوچی ها را ساکنان اصلی افغانستان قلمداد کرد که منجر به اعتراض بیش از صد نماینده پارلمان شد، و نماینده های معترض مدت طولانی پارلمان افغانستان را تحریم کردند. اما با وجود اعتراضات مردم، دولت تاکنون جواب قانع کننده برای  این نمایندگان مردم نداده است.که ناشی از عدم توجه و  بی علاقه گی دولت افغانستان و جامعه جهانی در ین قضیه پنداشته میشود.

نتیجه گیری:- در صورتیکه اگردولت و جامعه جهانی برای حل معضله کوچیهای مسلح پاکستانی  در تهاجم بر هزاره  جات اقدام عاجل  اتخاذ نکنند رهبران ونخبگان سیاسی جامعه هزاره برای پیگیری  حل معضله کوچیها در افغانستان تدابیر ذیل را بشکل عکس العمل مسالمت آمیز روی دست خواهند گرفت تابه این زخم ناسور چندین قرنه بر پیکر مجروح مردم هزاره جات برای همیشه خاتمه داده شود.1- نخبگان سیاسی , فرهنگیان  و شخصیت های نامدار اجتماعی مردم هزاره  و همه آنانیکه  دلسوزی و احساس همدردی نسبت به مردم استبدادزده - مغاره نشین و فقر زده دارندبطور جمعی و انفرادی  به دفا تیر ی دولتی ونمایندگی های جامعه جهانی در مرکز و محلات مراجعه  نموده و شکایت دادخواهانه مردم شان را ارایه دارند. وهمچنان یادداشتهای رسمی  و  تحریری مکرر از طرف  ایشان به عنوا نی سازمان ملل متحد , ناتو , آیساف و نمایندگی کشورهای دوست غربی در کابل تقدیم   و درین یادداشت ها تاریخچه این تهاجم و تجاوز استبدادگرانه کوچی های پاکستانی را در گذشته و حالا که بعد از توقف سی ساله مجددا طی سه سال اخیراز سرگرفته شده است  تشریح و توضیح می  نمایند.- 2- جمعی از وکلای  مدافع قانون اساسی که چندی قبل بخاطر جلو گیری  از امتیاز دهی حکومت در طرح قانون انتخابات برسم احتیجاج پارلمان را ترک گفته بود اعتراض دسته جمعی انجام می دهند. 3- تظاهرات مسالمت آمیزشامل راه پیمائی وسخن رانیها  و صدور قطعنامه ها  از طرف جامعه هزاره در مراکز ولایات هزاره نشین  و مراکز ولسوالی ها ی مناطق هزاره جات  , در شهر های کابل , مزار شریف ,هرات , پلخمری ,  قندوز,  غزنی , وردک ,غور ,سمنگان , سرپل  و دیگر مناطق شمال کشور - ولایات و مناطق که مردم هزاره در آنزیست دارند و دیگر اقوامی که از تهاجم طا لبان کوچی  نما متضرر میشوند براه انداخته می شوند .4-   نخبگان و رهبران سیاسی  و دینی جامعه هزاره بوسیله تدویر محافل اعتراضیه باید دفاع از سرزمین هزاره جات را حق مسلم مردم دانسته و این دفاع را برخلاف کسانی که آنرا "جنگ" می دانند، توجیه  و تفسیر حقوقی و قانونی نمایند.5- نویسندگان، فرهنگیان و مورخان جامعه هزاره نسبت به قضیه کوچی ها ی پاکستانی  تا می توانند، در رسانه های خبری بنویسند. باید از حق مردم بی دفاع که دارد بار دیگر تاریخ بر ایشان تکرار شود، دفاع نمود..برای رسیدن به اهداف بالا  "کمیته های مردمی " به وجود آید. متاسفانه دولتمردان کشور و جامعه بین المللی نسبت به تجاوز کوچی های مسلح پاکستانی  به هزاره جات با بسیار بی تفاوتی نگاه می کنند. که شاید ، عدم آگاهی  آنان نسبت به خطرات بعدی این "تجاوز مسلحانه" از ناحیه بهره گیری سیاسی و مذهبی همسایه های افغانستان باشد. چون که سیاستگذاران افغانستان بیشتر از آنکه استراتژیکی بیاندیشند، مقطعی و گذرا اندیشه میکنند. پیشروی طالبان و تحکیم پایه های لوژستیکی آنها در وزیرستان، یکی از نشانه های سنجش های مقطعی، موقتی و گذرای نظامی و سیاسی، پالیسی سازان بوده است که "بیت الله محسود" با پاکستان صلح می کند ولی در افغانستان نیروهای خود را علیه قوت خارجی استقامت می دهد. در حالی که جنگ کوچی ها با مردم هزاره جات،  و دیگر مناطق کشور کمتر توجه برانگیز است، اگر فردا این جنگ به یک جنگ تمام عیار اتنیکی و مذهبی  تبدیل شود، آنگاه دیر خواهد بود که شعله های این آتش را در قلب افغانستان و در زیر حلقوم جناب کرزی و قوت های بین المللی، خاموش نمود.  جامعه جهانی و دولت افغانستان  باید برای تامین عدالت اجتماعی و تحقق دموکراسی تعریف دقیق حق شهروندی در کشور ، متناسب با معیارهای پذیرفته شدۀ جهانی برای کلیه باشندگان این سر زمین فراهم گرداند. نابود ساختن ستمگری در کلیه اشکال آن بزرگترین آرمان مردم  هزار جات  و، مظهر بلوغ اندیشه و ایمان  آنان به جاویدانگی حق و حقیقت و عدم پایداری ظلم و استبداد درافغانستان و جهان میباشد. افغانستان به ملت سیاسی (شهروندی) به مفهوم واقعی آن نیازدارد؛ ملت شهروندی نه تنها تساوی حقوق بلکه شرایط همگون ومساوی رانیز برای همه گروه های اجتماعی درزمینه مشارکت درحیات سیاسی ,اجتماعی و اقتصادی کشورمطالبه میکند. بگذار برای مردم  کشور ما راه دشوار رسیدن به دیموکراسی را که در پیش گرفته اند یک بار دیگر قربانی تمامیت طلبی وانحصار گری قبیلوی نشود و مردم افغانستان همه درکنارهم وبا قبول موجودیت همدیگر و احترام گذاشتن به حقوق وحیثیت ملی وانسانی همدیگر راه را برای ایجاد شرایط ملت واحد واز طریق نمایندگی واقعی آن ملت، دولت واحد ملی هموارساخته بتوانند.دولت نباید درباره این کوچی های  مسلح  طالبی فعلی  اشتباه نماید  بلکه این کوچی های مسلح طالبی  آله دست استخبارات نظامی پاکستان بوده  که برای آشوب آفرینی به کشور ما صادر میگردند تا مناطق با امن افغانستان را که تا هنوز از ثبات برخوردارند نا امن سازند .دولت و جامعه جهانی باید درین مورد  با هو شیاری برخورد کنند  که بعدا پیشیمانی سودی نخواهد داشت .

منابع :-

-         سایت سمنگان  زیرعنوان کوچی‏گرایی: تخریبِ سامان ‏پذیری جامعه‏ مدنی و زندگی در افغانستان نویسنده: حنیفه خاوری.    

-         سایت پیمان ملی سرمقاله پیمان: سه شنبه ۲۸ جوزا  . 

- سایت آریائی زیرعنوان کوچیها وهجوم آنها درهزاره جات وسکوت دولت درین باره نوشته:- ازتوردیقل میمنگی  .

     - -سایت آریانانت زیرعنوان آمادگی جنگی کوچی ها به شیوه عبدالرحمن خانی نوشته  -:نواندیش

      -  سایت  خاوران زیرعنوان حمله کوچی ها و واکنش قومی کرزی نوشته  -: وفایی زاده

                         - یادداشت های شخصی صاحب این قلم  -  22-  ماه - جون - سا ل -2008 – میلادی