فرهاد خلیلی

  

 

استمرار تراژیدی مردم افغانستان

 

سالهاست که کشور بدلیل مورد تجاوز قرار گرفتن و مداخله اجانب و قدرت طلبی و بی مسئولیتی رهبران سیاسی نظامی کشور  در تنور سوزان جنگ می سوزد. جنگی که بیش از سه دهه است که تا هنوز ادامه داشته و هر روز ابعاد جدید تری بخود می گیرد. فقر اقتصادی و فرهنگی حاکم بر کشور زمینه اصلی بمیان آمدن آن بوده  و خود بی تامل با امکانات اجانب کشور مانرا به و یرانه ای مبدل کرده ایم. پیمان بستن ها و عهد شکستن ها  عده ای را به قدرت و ثروت می رساند . افراد بی کفایت و بدون هیچ گونه حس وطن دوستی و بشر دوستی با بر چسپ زدن یکی بر دیگر  پی هم می آیند و می روند اما فرزندان و کودکان معصوم  این مرز و بوم است که در زیر پای وحشی های انسان نما جان می سپارند.

رسیدن به قدرت برای شان اگر به سر بریدن و قربانی  تعداد بیشماری از  انسانهای بیگناه منجر شود فرقی نمی کند. زیرا در قانون جنگل زورمندان هر آنچه را در راستای رسیدن به اهداف شومشان در مقابلشان می بیند از پیش پا بر می دارد .بدون اینکه و اهمه ای از مورد مواخذه قرار گرفتن داشته باشند.

در این روز ها صحبت از مذاکره با گروه جور و جهل طالب بمیان آمده است .مذاکره با آنانی که تمامی میراث فرهنگی کشور مان که هویت تاریخی ملت مان بشمار می آمد با خاک یکسان نمود کشور را به لانه امن برای تروریست های خطرناک بین المللی قرار داد. آنانی که در ظاهر برای اسلام می جنگندند اما این بر همه هویدا است که خود شان  چهره اسلام واقعی را خدشه دار نموده است و  اعمال و کردار شان نه تنها باعث ضدیت با اسلام و مسلمانان در جهان گردیده بلکه خود مسلمانان را به اندیشه  و سر خوردگی وا داشته اند. اسلام امروز در دست آنانی به عنوان ابزار  در رسیدن به اهداف شوم شان قرار می گیرند که از دساتیر اسلام بیخبرند  مهره های جاهل و نادانی که برای تامین اهداف اجانب بمیان آمده تا جنگ در افغانستان ادامه یابد زیرا هدف از ابتدا تا امروز نگه داشتن کشور در بحران بوده است یک چنین و ضعیتی به نفع آنها بوده و از استمرار آن پشتیبانی نموده و خواهند نمود.

اما در این میان وظیفه فرزندان واقعی و حقیقی این مرز و بوم است تا به بخود بیایند و برای نجات افغانستان از وضعیت بحرانی کنونی دست و آستین بالا زنند .تا زمانیکه ما خود نخواهیم  گره گشای مشکلات بغرنج کشور خود باشیم، تا خود را مسئول در قبال مادر وطن خود ندانیم از دیگران چگونه میتوان امید و انتظار داشت تا آنها کشور مانرا از بحران بر هاند.

پیامد های جنگ در جریان سه دهه  بدون از کشته شدن و به خاک وخون افتیدن هزاران هزار انسان این سرزمین و آوارگی و غربت تعدادی دیگر و ویرانی کشور دستا ورد دیگری نداشته است.

جنایات وهشت انگیزی بوقوع پیوسته  اما عاملان آن  هیچگاه به پای میز محاکمه  کشیده نشده اند و در عوض هم جنایت آفریدند و هم امروز  با قدرت و ثروت زندگی می کنند. و نه تنها از گذشته ای شان پشیمان نیستند بلکه هر یکی خو د را قهرمان صحنه های دهشت و خشونت می دانند.

همه بعد از دوره کامل جنگ و خشونت امید وار بودند با میان آمدن نظام جدید سیاسی که از حمایت گسترده جهانی برخوردار بوده است. زمینه آمدن صلح دایمی در کشور فراهم می گردد. اما آنچه که شاهد هستیم  گسترش روز به روز بحران بوده است. امروز با نیرو های بس خطرناک تر از دیروز مواجه هستیم. کسانیکه مخالف با هر گونه تنور و پیشرفت بوده و جامعه  را به عقب بر می گرداند.

آنچه که به آن رهبران کشور توجه نکرده اند نکته بس مهمی است. و آن  ساختن افغانستان  و رساندن کشتی آسیب دیده و به گل نشته سرزمین کوهسار به ساحل نجات و پیروزی. که همواره خواسته اند که با اتکا به توان و نیروی اجانب  از افغانستان به قول خودشان افغانستان مدرن بسازد. نا گفته پیداست که این یک اشتباه بزرگ بوده و خواهد بود اگر بجز مردم کشورمان به دیگران چشم امید بدوزیم. افغانستان زمانی به یک کشور امن  مبدل خواهد شد که به نیروهای  داخلی اتکا داشت این مردم افغانستان اند که میتوانند کشور شانرا بسازند نه کشور های خارجی ادامه سیاست های گذشته پالیسی شکست خورده است که ادامه آن ما را همچنان در بحران نگاه خواهد داشت.

مردم افغانستان بعد از تحمل یک دوره  طولانی درد و رنج نیازمند نظامی است که رفاه و آزادی و احترام به حقوق مردمش  و مبارزه به هرگونه تبعیض و تعصب  را از اصول اولیه اش بداند. باید یاد آور شد که قدرت مالکیت شخصی هیچ فرد یا گروهی نیست که تا آخرین لحظه بخواهند ان را با چنگ و دندان حفظ نمایند. چنانیکه شاهدیم در جریان یکسال  اخیر فشار ها از جانب دولت افغانستان  بر روزنامه نگاران و جراید آزاد با توجه به نزدیک شدن انتخابات ریاست جمهوری  به حد اکثر  ممکن خود رسیده است که یکی از نمونه های بارز آن را میتوان برخورد شدید با مجری و گرداننده برنامه حقیقت شبکه جهانی آریانا دانست . برنامه حقیقت را که آقای نصیر فیاض به پیش می برد از جمله برنامه های پر محتوای بود که به مسایل و مشکلات روز می پرداخت . که آقای فیاض برنامه های اخیر حقیقت را به کار کرد ها، نارسایی ها ناتوانی ها  و دروغ گویی های  چهار ساله وزرای دولت فاسد کنونی اختصاص داده بود که نخستین برنامه آن در هنگام پخش متوقف گردیده و گرداننده آن روز بعد توسط نیروهای امنیت ملی بازداشت گردیده و پس از رهایی هیچگاه بار دیگر در رسانه ها ظاهر نگردید.

و همچنین در چند روز اخیر شاهد اقدام دولت علیه روزنامه آرمان ملی بودیم. دولتی که مدعی است بر پایه های دیموکراسی  استوار است روز به روز شکل حکومت لگام گسیخته استبدادی را بخود می گیرد تا باشد دور دیگری نیز بر اریکه قدرت تکیه زنند. برای آنها در قدرت ماندن مطرح می باشد نه وضعیت بحرانی کشور و مردم نا توان و آسیب پذیر که قربانی اصلی سیاست ها نادرست سیاستمداران بی کفایت شان می باشد.

در طلیعه انتخابات ریاست جمهوری

نیاز به یک رهبری قوی نیرومند وشجاع  که روحیه قوی ملی را در مردم بوجود آورد برهیچ کس پوشیده نیست.

رهبری که بتواند افغانستان قوی و نیرومندی را بوجود آورد. افغانستانی که بتواند از خود در مقابل هر گونه تهدید دفاع نماید و در راستای دفاع از حقوق بشر مبارزه با هر گونه تبعیض و تعصب در کشور گام بردارد.

به امید فردای بهتر برای افغانستان و مردم آن

 

فرهاد خلیلی

                                 E-Mail: farhadkhll@gmail.com    

.