عبدالرووف ليوال حسين خيل
اتحاديه هاى ژورنالستى و يا گُدى هاى رقاص در دست گروه ها
چهار روز از يافت شدن جسد خونين عابد اکمل ژورنالست کشور که در تلويزيون طلوع ، I.W.P.R( انستيتيوت بين المللى صلح و جنگ) و بالاخره بحيث عضو دفتر مطبوعاتى آيسا( ادارۀ حمايت از سرمايه گذارى افغانستان) کار مينمود، ميگذرد.
ولى قضيۀ قتل وى از طرف گروه هاى اوباش و اختطافگر و ضد دموکراسى هنوز هم در هالۀ ابهام قرار دارد.
اين درحالى است که يکى از اتحاديه هاى ژورنالستيک کشور هم تا اکنون در قبال کشته شدن اکمل از خود عکس العملى نشان نداده است.
اتحاديه هاى ژورنالستيک در کشور ما بعد از سال ١٣٨٠ هميش در صدد يافتن فند و وند بوده اند. در آغاز ين مرحله، حکومت عبورى حملۀ بر دفتر اتحاديه ژورنالستان در سرک دهم وزير اکبر خان کابل از طرف عده اى از ژورنالست نما ها صورت گرفت.
انور شعيب زمامدار آن زمان اتحاديه ، مکتوب هاى عنوانى رسانه ها نوشت، ولى اثرى نداشت.
در قبال اين حادثه حامد نورى توانست با بدست آوردن فند( وندى) از دونرى براى ايجاد اتحاديه محفلى را در هوتل کابل براه بيندازد و اتحاديه ى بنام ايجاد شد.
بعداً فهيم دشتى مدير مسئول هفته نامۀ کابل و يکتعداد ژورنالست ها تحت سرکرده گى حيمد حامى اتحاديه بساختند.
سپس اتحاديۀ تحت رهبرى محمود حبيبى به وجود آمد، ضمناً اتحاديۀ تحت رهبرى بارکزى ، اتحاديۀ حميد مبارز، اتحاديۀ تحت رهبرى غوث زلمى، اتحاديۀ تحت رهبرى سانچارکى، اتحاديۀ عصمت الهى، انجمن تحت رهبرى رحيم الله سمندر، انجمن تحت رهبرى بوميا، ديده بان رسانه ها تحت رهبرى توحيدى و غيره ، ولى يکى از اين فند رباها که وند خود را زدند و در جيب بردند، نتوانستند از حقوق حقۀ ژورنالستان افغان دفاع نمايند.
زيرا آنها صرف در قصۀ بدست آوردن فند( وند) بوده، قتل هاى ژورنالستان چون شکيبا رضايى (تلويزيون طلوع)، ذکيه ذکى (راديوصلح)، پروين (تلويزيون ملى )، څانگه آماج (تلويزيون شمشاد)، صمد روحانى (خبرنگارپژواک وبىبىسى ) و بالاخره عابد اکمل در هالۀ ابهام قرار داشته هر کدام چون بررسى گورهاى دسته جمعى به دست فراموشى سپرده شد و قصه مفت بوده.
اگر بدين منوال چند دستگى و نوکر منشى اين اتحاديه ها دوام داشته باشد، دور نخواهد بود که بسيارى از ژورنالستان زندانى، اختطاف و به قتل خواهند رسيد.
در حالى که قتل ژورنالست جوان و پُرکار عابد اکمل را تقبيح مى نمايم از تمام ژورنالستان متعهد و رسالتمند تقاضاء بعمل مى آيد تا بخود آيند جهت دفع حادثات فوق، چاره جويى نموده، يک سازمان دفاعى متحد و بى طرف که آلۀ دست کسى نباشد، ايجاد نمايند که نه در قصۀ فند باشد و نه در قصۀ وند، صرف از حقوق ژورنالستان کشور دفاع نمايد و بس!
عبدالرووف ليوال حسين خيل
بالا
بازگشت