فضل الله زرکوب
دوبیــــتیـــــــهای شـــــــیریــــــن هراتی
تــــــو در تقـــــویم من عــــــیدی، براتی
لبــــم را چشـــمه، کـاریـــــزی، قــــنـاتی
به استقـــــــــبال لبــهــــــایت ســــــرودم
دوبیــــتیـــــــهای شـــــــیریـــــــن هراتی
شام هرات
تــــــو قــــــــند حبــــه ای، شـــــاخ نباتی
لبــــــــــــان تشــــــــنه را رودی، فـراتی
به بــــــــام کوچــــــــۀ خامـــــوش قلــــبم
چـــــــــراغ روشــــــــــن شــــــام هراتی
دروازۀ خشک
غمـــت یک عمر، چشمم را به ره داشت
رسید آخـــــــــر ولی تیــــــغی سیه داشت
مــــــــرا از هست وبود مـــــن تهی کرد
دم دروازۀ خشـــــــــــکم نـــــــــگه داشت
سیب ساق
بـــــیا "شســـت عـــروســــم"، سیب ساقم
که بی تــــــو زرد و زارم، خشک و قاقم
گهی نــــــــــــالان به دشت خواجه غلتان
گهی گــــــــــریان به بـــــــــــازار عراقم
رواش کوهی
اجاقـــــــــم سرد و خامـــوش است برگرد
چراغــــــم خـــانـــه بر دوش است برگرد
رواش کـــــوهـــــــی دســـــت تــــــو داند
که نـــــــوروزم سیهــــــپوش است برگرد
باورم کن
بیـــــــا ای عشـــــق، امشـــــب بـاورم کن
امـیــــــــن خــــــاک راه ایــــــــن درم کن
اگر گشــــــتم بجــــــز دور سـر یـــــــــار
بســـــوزان بــــال وپـــر خـــــاکسترم کن
گلقند
چـه شـــــــوری خیــــزد از تــــار دل من
بـــــــــیایـــی گـــر بـــــه دیـــــدار دل من
تو می دانی که جز گلقـــــند لبــــــــــهـات
نمـــــــی ســــازد به بیــمــــــــــار دل من
دل توفانی
درنـــــــــگی کــــن به صـــحرای دلم یار
که تــــوفـــــانی اســــت دریــــای دلم یار
بمـــــانی گــــــــرشــــبی افتد به پـایـــــت
پــــر از خورشــــــــید، فــــردای دلم یار
دل بی درمان
دل افســـــرده دیگــــــــر جــــــــان ندارد
بـــــه هرجـــا بردمــــــش درمــــان ندارد
شب آخــــــــــر درآغوشــــــش نگـــه دار
اگـــــــــــر بهــــــتر نشــــد تـــاوان ندارد
مهمانی
شــــــبی را گـــر به لطــــف بــــــازوانت
شـــــــــــوم مهـــمان چشــــم مهربـــــانت
چه می چســـــپد پس از شب زنــده داری
مــــــربـــــــای گــــــل سرخ لبــــــــــانت
گفتگو
چه سود از کیــــــــنه بــــــازآ! گفتگو کن
گـــــــــــنه را روی در رو جستــــجو کن
لبـــــــم گرسوخـــــت از داغ لبـــــت بود
اگـــــر بــــــاور نـــــــــداری روبــرو کن
غریبان
نـــــــه شمـــــعی بر مــــــزار ما غریبان
نــــــه جمــــــعی در کنـــــــار ما غریبان
قـــــدم نـــگــذاشت اشــــکی هم کـه پرسد
ز روز و روزگـــــــــــــــــار مـا غریبان
روزگار ما
اگــرغــــــم در کـــــنار ماست ای دوست
به ســوگ نو بهــــــــار ماست ای دوست
به هر جــــا نـــــــالــۀ ابر غریبـی اســت
غـــــــریو روزگـــــــار ماست ای دوست
سیاهی در سیاهی
چـــه سـرما استخـــــــوانسوزاست امشب!
که گوید شــــــــام نــــــوروزاست امشب؟
بـــــرای مـــــا دل تاریــــــــک گوراست
اگــــر بـــر دیـــــــگران روزاست امشب
فضل الله زرکوب
آخرین ویرایش:
یکشنبه هشتم مارچ 2009 برابر با هژدهم اسفند 1387
بالا
بازگشت