فضل الله زرکوب
سفره خانۀ کرمستان
ناگه چنین تنوره کش واستخوان ستیز
این گردباد هرزۀ پاییز، سینه خیز
از دوزخ گلوی کدام اژدها وزید
وین اژدهای هفتسرهفتخوان حضور
ازمعبرسیاه کدامین پاییز
تا برجهای سرکش باروی ما خزید
باور نداشتیم که چنگیزباره ای
با نیزه های سرمه و ماتیک
با چشم ماهواره و تخدیر
از مغز،جای جمجمه
از خون به جای خشت
گاهی درون این دژ هرگز تسخیر
بار دگر مناره برآرد
باور نداشتیم که بی پرده، اینچنین
یک روز، استخوان نیاکان این دیار
یک شامگه، نجابت دیرین این تبار
برپشت دلقکان شرافت بر مشت
روی تبنگ کهنه فروشان دوره گرد
یا
در انحنای شیشۀ حجامهای پیر
حراج می شود
آنک به هر کجا گذری، تحقیر
درهر کلام، حرف دو پهلومستور
اینک به هر که می نگری تزویر
در هر نگاه نیزۀ کین، زنبور
بر گردن خدای عدالت زنجیر
اهریمن سیاه شرارت، مغرور
# # #
دیگر غروب وما و سیاهیها
در دشت بی طلوع تباهیها
چشمان گرگهای زمستان، یاغی
هم برف، هم سگ رمه، چوپان یاغی
جمعی نشسته منتظر دباغــــــــــــی
وما
یک مشت هرزه باف به بابا دلشاد
بر پشت لایه های یخین مرداب
آروق در گلو، نه کمی آزرم
دلخوش به آفتابی و پیتابی گرم
وین پرنیان رخـــــوت بی بنیان را
انگاشتـــــــیم باروی ایوان فــــــــــرهـــــی
وقتی رهـــا شویم ز زربفت خـــــا م خویـــــــش
بر سنگــــفرش آیـــنه بیــنیــم گـــام خویـــــش
هر چند
در کوله بار ما
یک شب
خرمــــن،خرمـــــن
گلــــــــواژۀ صداقـــــت آری بود
و
در سنــــگ، سنـــــگ ما
دریا دریا شکــــــــــــــوه عاطــــفه جــاری بود
اما شکــــــوفه های بـــــــــلورین خواب ما
خوناب تلــــــخ خاطـــــره های غروب نور
یــــــــــــا
سرب مــــــــــذاب بـــــــوتۀ بیزاری بود
ای وای، ای وای، ای وای
کنـــــدوی روزهای مـــــــــــبادا مان خـــالی شد
تخــــــــــمی که کاشـــــــــــــتــیم
در شــــــــــــــــــوره زار بــــود
و
خوشــــــــــــــــه هـــای آن
اکنون به سفره خانۀ کرمســـــــــــــتان است
وین شــــــــانه های عاصـــــــی ما فـــــــردا
مـــــــــیعاد تشـــــــــــــــــــــنۀ جمـــــــــــــــــــــــرات
شایــــــد بر آوریـــــم
روزی سر از حــــکایت یک هـــــــــــــذ یـــان
یا همصــــــــــــــدا شویم
با ضجه های لحظۀ یک پایـــــــــــــــان
زیرا مــــــــــــــــــــــــا
در بستر مکاشـــــــــــــفۀ باد، خفــــــــــــــته ایم
بر آب، تکـــــــــــیه داده و بر باد، رفـــــــته ایم
محصــــور، همچو ماهی رنگـــــین شیـــشه ایم
پنداشـــــــتیم دامن دریــــــــــا گرفــــــــــــته ایم
فضل الله زرکوب
آخرین ویرایش: 26جنوری 2009
بالا
بازگشت