حمید احمدی 

عشق را ازکی باید اموخت وچگونه ورزید

 

عشق احساس است اگر احساس وجود نداشته باشدعشق هم بی مفهوم است.

عشق شعلی است که خموش نمی شود .وهیچ وقت به اسانی این شعله پیدا نمی شود.ومیتوان گفت هرکس را هم نصیب نمی شود.

وکسی را که نصیب نشد.به قدرش هم نمیفهمد باز هم باید گفت احساس کار دارد.

عشق جان می خواهد اما روح می برد           عشق هم درد است هم درمان ما          

عشق حقیقی پرارزش تر و والاتر از تصورات من شما است ارزش عشق را کسی میداند که به ان مقام رسید

ورنه سر گرمیهای زیاد است که شب را روز و روز را شب کرد.

عشق حقیقی ان است که دوام دارد فنا ندارد اول به خدا بعدا دوستان خدا ومیهن که دایم زنده می ماند. وفراموش نمی شود .

عشق همچنان قطره ای در قلب برای همیشه باقی می ماند.

.چنان که حیدری صاحب میگوید

         چشم تو گر رهبر کعبه شوقم شود                       سینه من خانه عشق خدا می شود            

این بد ین معنی که عشق مجازی است که عشق حقیقی را پیداد میکند.در جای دیگر میفرماید.

                               بی امید و عشق هر کاری که باشد مشکل است                            

                            یار ما گر شوق گردد کار ما دشوار نیست                              

.عشق را از مادر باید اموخت. که چگونه به طفل خود عشق میورزد. حتا در وقت که دربطنش هم است.

که از خوردن و نوشیدن بسیار چیز های که به طفلش ضرر میرساند وحتا ضرورتش هم میباشد میپریزد.

.واین عشق مادر برای فرزندش میباشد.

عشق مادر برای فرزندش بی سرحد است .انتها ندارد.

 وبعداکه طفلش بدنیامیاید این است که ازان وقت طفل احساس میکند.عشق مادر را در مقابل خود.وبه طفل میاموزد. که عشق را چگونه ورزیدواموخت که یک مادر هر وقت نا وقت بخاطر

طفلش از خواب بیدار شده..وقت دوباره میخواباندش با کلمات زیبا نازنین که مادربه طفلش میگوید. بخواب میرود.

وعشق طفل که اغوش مادر را حس میکند.

 در دوره کودکی میتواند گفت که طفل به مادر وپدر عشق میورزد.

بعضی اوقات به سامانها بازی خود هم طفل عشق میورزد.

.در دوره که به مکتب میرود از معلم میاموزد که چطور به درس وتعلیم عشق بورزد.

همین است که به درس تعلیم عشق ورزید وبه تحصیلات عالی میرسد..

واین است عشق به تعلیم 

بعداً در دوره جوانی بعضی ها عاشق میشوند .وبعضی به سپورت  درس   موسیقی وغیره عشق میورزد.

  ابعضی اوقات انسانها عشق به وطن دارند که از سر جان و مالی خود در مقابل وطن میگزرند

که در تاریخ اسم شان به خط زرین ثپت میباشد.

وقتکه شریک زندگی خود را انتخباب میکند عشق میورزد به همسره خود وبعدها به اولاد خود

خانه خود واینوقت است .که دوباره متوجه میشود. که سرچشمه عشق از کجا است.

و به مادر وپدرخود متوجه میشود .هم به عشق مادر وپدر عشق فامیل خود زنده گی را ادمه  میدهد..

گفتیم که در وقت جوانی بعضی عاشق میشوند.

  این است که احساس عشق در جان دمید ومشگلات اغاز میشود روز به روز زنده گی رنگ دیگری بخودمیگرد.همه جهان را از دیگر گلکینچه مینگرد.جز خودش وخدایش میداند

که چی میگزرد.بالایش مثلا که مولانا کمال (1) که یکی از استادان حضرت بیدل بود چنین .میفرماید.

عشق اگردر کاروبار این جهانم میگذاشت

         کره مهتاب رفتن پیش من نسوار بود

وهمین این است که عشق باعث میشود که خود را فراموش کرده همه را از دیده معشوق باید دید.

همین است که بعضی میگویند.

عشق عشق می افریند     عشق زندگی می بخشد

زنده گی رنج به همراه دارد     رنج دلشوره می افریند

دلشوره جرات می بخشد      جرات اعتماد به همراه دارد

اعتماد امید می افریند      امید زندگی می بخشد

زندگی عشق می افریند      عشق عشق می افریند

وهمین عشق مجازی است که اگر بصورت درست پیش برود ومتوجهش باشد. فراموشش نکند.

زحماتی زیاد را متقبل شود.وپرهیزگاری پیشگیرد راستی صداقت بخرچ دهد.

باناملایمات روزگار مبارزه اگاهانه کند

واز برکت عشق مجازی به عشق حقیقی میرسد.

حافظ شیرازی میگوید.

حافظ تا روز اخر شکر این نعمت گزار       کان صنم از روز اول داروی درمان ماست   

در جای بیدل صاحب چنین میفرماید.

 

     حدیث عشق سر کن گرعلاج غفلتم خواهی

      که این افسانه اتش دارد ومن پنبه در گوشم

ودرجای فرمود.

که عشق در تصفیه وتزکیه نفس واعتلا روحی انسان تاثیر فراوان دارد وانگیزه بوجود امدن

(2) شهکار های ادبی هنری جز عشق چیزدیگری نمیباشد.

دیدم که بجز عشق نباشد هنری

درپی هنری با هنری ساخته ام

                          حیدری وجودی                                                                          

این که عشق حقیقی در قلب خانه کرد.و نور خداوندنصیبش کردید.پس میداند.که عشق چیست

.وباید عاشق کی بود وچگونه عشق ورزید دراین وقت است که هرکس میخواهد که ازفیض اشنایش بهرمند گردد..

عشقری صاحب چنین میفرما ید.

الهی اشنا گردان به من ان دردمندی را        که ازگلهای داغ سینه اش بوی تومی اید     

 

بیدل صاحب میفرماید.

وجودادمی ازعشق میرسد به کمال                

گراین کمال نداری کمال نقصان است                                                        

مزاج عاشق واسودگی بدان ماند              

که شعله رنگ هوا های معتدل گیرد                                                     

شورعشق حقیقی بود که مولانا جلال الدین محمد بلخی را به کجا گشاند.میفرما ید.

 از بهر عشق دگر بار مدارید          اگرتو عاشقی غم را رهاکن                

زندگی عشق است عشق افسانه نیست انکه عشق افرید دیوانه نیست .

              ما زسلطان و ز دربان فارغیم                             

              استان عشق را دربان مباد                               

                      (3)     رازق فانی                                                               

اگر ساعت ها روز ها ماه ها سال ها در این باره بنوسیم باز هم کم است.

                                                           کشور فلنند شهرنوکیا .2008                                                        

                                        حمید احمدی                                                                       

 (از کتاب (افلاک عشق) اثرصوفی غلام بنی عشقری( صفحه و)(.1

(2 )    ( ازکتاب( ســـــــایه معرفت )اثر حیدری وجودی (صفحه 94

(از استان عشق اثر رازق فانی (3

 

 

 


بالا
 
بازگشت