بـهــــارشــــد
بــرخـیــزدلبــرا کـه اینک بهارشـد
سرشارومست بسترهررود بـارشـد
گـیتی چوبازکـودک زیبـا زاده است
زانروزمین زخرمی نقش ونگارشـد
هـرجا روم نوای دل انگـیـز زنــدگی
باعشق وبا سروروخوشی آشکارشـد
بلبل که عاشقانه به گـل این نوید داد
کان روزگارهجرهمه رفت وپارشـد
ســرماوبادخشک زمستان فـرارکرد
رفت وبجای اوگـل ونسرین قرارشـد
خیـل پـرنـده گـان محاجر به آسمان
پـرپـرزنان بیـامـدوسـوی دیـارشــد
بـادسحرگــه آمــدو نجواکـنــان بگـفـت
مـرغان بـسوی باغ وچمن رهسپارشـد
خورشید ازدریچه وادی طلوع کـرد
وزپـرتـوش طبیعت دنـیــا بهــارشــد
محمود هرآنچه توبه بهاران بگفته یـی
هــرفــرد فــرد چـامـه تــویـادگـارشــد
محمودالله سیـدی
نوروز یاران
خوشا هنگام صبح ونوبهاران
خوشا براین دیاروکوهساران
هواخـرمترازهـرروزگاراست
درین صبح خوش ونوروزیاران
نسیـم دلکش وبـادسحـرگـاه
وزد ازهرطرف برمرغزاران
بـه بالاابـرروی آسمان است
ببارد چون گهربرشاخساران
چکدازشاخه یی برشاخ دیگر
چومرواریدواراین آب باران
به هـرجا سبزه وگل آرمیده
کناریکدیگرصدها هـزاران
بیا جـانـادریـن روز خجستـه
بیا با مهرولطف بی شماراران
بیا کـه زنـدگـی نایـد دوبـاره
دمـی بـازآبسوی ایـن دیـاران
محمودالله "سیـدی"
بالا
بازگشت