از : سید فضل احمد پیمان
هيولای ظلمت
دریـــن زمانه که دنیـا هرآنــچه داره نداریم
بغـیر از آنــکه فغان سر دهیم چاره نداریم
چنـان اســـیر هیولای ظلمــتیم که گوئــی
در آسـمان خــداوند یک ســتاره نداریم
گــــرسنه ایــم و پی کســب پـــاره نانی
بضــاعتی بـجز از قلــب پاره پاره نداریم
شـــریک دزد نبـودیــم ویار غافـله هـرگز
نـبوده رهـزن و در پـشت پشتواره نداریم
فسـاد و رشــوه ادارات را نمــــوده مُسـخر
و کس نــگفت که مـا قــدرت اداره نداریم
گــناه ما است که پُســتی ز پُست های کلیدی
در اختــیار به سر قُفـلی و اجــاره نداریم
تــــــــکاوران سلحشور خلــــــع بـاره شدند
بگونه ای که درین خـیل یک سواره نداریم
خــــدا نکرده اگر خـصم باز می شـود غالـب
تــوان هجرت و کــوچ سه چار باره نداریم
اگـــرچه پای به دامان خود کشیده چو کوهیم
بکـف دفاعــیهِ غـــیر سنگ خاره نداریم
ولـی چــو کاج بمـــیدان سـتاده ایم، جنابا
شـمایلی که شود خم به یـک اشاره نداریم
سمـــندریم که آتش همـیشه طُعمه مــا بود
کنــون به باور تو تاب یــک شراره نداریم
مخــوان به محفل خود چون گذشته ها مــا را
که هیچکاره نــبـودیم وهیچـکاره نداریم
به حـــجره حجره ما یاد وارۀ زشهـیدی است
دل و دمــاغ تماشــــای جشنواره نداریم
بــــیا به چشم بصیــرت ببین تحـمـل ما را
دگـر مگـوی که مـا صـبر و یا گذاره نداریم
گـُـــم از مـــیانه اگر عامــل نــفاق نگردد
ز هـــر معامـله نفعـی بجز خساره نداریم
هـــزار شکر که با مـــغرضین داخـل و خارج
روابــــط بــد پنـهان و آشــکاره نداریم
شمـــیم خـیر نگـــردد بلند ازین اوضــاع
مــبرهن است و ضـرورت به استخاره نداریم
هـــزارۀ سوم اســــت وهزار هزار مصـیـبت
گـُمان مبر که شـــــکایت ازین هزاره نداریم
خواب غفلت
نیـست گردل در برم دلـدار بـودی کاشـــــکی گــرفـگند از پا غمم غمخوار بــودی کاشکی
شـاهد اقبــال گـر باشـد هــم آغوش رقــیب بخــت بـا ما هـم زمانی یار بـودی کاشکی
یا بــر افتادی نشان سلــطه جوئی ازجــــهان یا جـــهان فـارغ زاستثماربـــودی کاشکی
زانچه اینجا از مســـلمان برمسلمان می رســـد بی خبــر جمــعیت کـفار بـــودی کاشکی
نیســـت ادباری بتــراز محنــــت آواره گــی از ســـرمـا رفـع این ادبار بـــودی کاشکی
آبـروی ما که مخـلوط اســـت با خــــون جگر قابــل ارجـی دریـــن بازار بــودی کاشکی
تیــــره تر شـد وضــع مـا هــر روز از روز دگر حالت امســال ما جون پار بــــودی کاشکی
یا نـــــه در تــالار بـــودی بـــزم خیرات ریا یا نــه اندر شهر ما تــالار بـــود ی کاشکی
حـجـت شایسته سـالاری که پونــد و دالـر است لا اقـــل افــــغانی و کلدار بــودی کاشکی
هــرکه در این کشــور ویـران روا دارد جـــفا بر گلــویش ریســمان دار بـــودی کاشکی
در فــــروغ اتــحاد از دامــــن مستضعفــین قـطع دست شــوم استـکبار بـودی کاشکی
خــاک مارا تا نَگشتــی آزمـــونگاه جـــدال مـرزبانــی ، یا در و دیـوار بـــودی کاشکی
هــــرکه آمـــد گو بیا و هر که خواهد گو بــرو ایـن تردد تابـــع معــیار بـــودی کاشکی
خـواب غفلـــــت کاروان را گر زحرکت باز ماند کاروان سالارما بیــــــدار بـــودی کاشکی
راه گر دور است وشــب تاریـک ومنزل ناپدیـــد معــبر ما اندکی همـــوار بـــود ی کاشکی
کشتی در عمـــق بحــران حــوادث غرقـــه را رهبـری چون خضر سُــکاندار بودی کاشکی
سرزمین مـا که مـــعروض هـزاران ابتلاســـت زره از امن برخـــوردار بـــــودی کاشکی
گــــــر شغالان باغ را کردند جــولانگاه خویش جنگل ما فاقد کفتـــــار بــــودی کاشکی
دامــــن کابیــنه همچـون دامـــن آییـنه پاک از وجــود لمتُر واضرار بــــــودی کاشکی
پاســداران عــدالت صاحـــــب رای وثیـــق مــجری قانون ما هوشیار بــــودی کاشکی
پارت باز و مفسـد و اغــواگــر ومــردم فریــب مطلقا محــروم از دربــار بــــودی کاشکی
منـعمان را گر مروت نیست گــو هــرگز مــباش بهــر ناداران مهـــیا کـار بــود ی کاشکی
آنـکه خـــود را میشمارد حامـــــی حـق ملل خــود رها از قـید استعمار بـــود ی کاشکی
آه ! ( پیمان)شکوه بسیار اسـت اما بیش ازین
خامــه ات را قـــدرت اظهار بود ی کاشکی
1 لمتُر: مرد چاق ، پرگوشت ، قوی هیکل ، گنده ، ناهموار،بی رک وتنبل