ازسید فضل احمد پیمان

 

saidfazlahmadpayman@yahoo.com 

 

نــــــــوای آزادی

خوشا دلی که طــــپد در هــــوای آزادی              خوشا سـری که رود در بهـای آزادی

خوشا به قطرۀ خونی که مـی چکد به زمین               بـــرای دین خــــــدا وبرای آزادی

خوشـا به آنـکه شود چون حسین و یارانش             شهــــید معرکـــۀ  کربلای آزادی

خوشـــا بــه آبلـه پای که در ستیغ ستیغ               شـــود بلــــند بدستش لوای آزادی

خوشا به تازه عروسی که بسته اسـت آذین               بکــف  زسـرخی رنگ حنای آزادی

خوشـــا به همــت آنان که گوهر جان را               کننـــد در دل ســـنگر فدای آزادی

خوشا به قافیه سنــــجان گلشن توحیـــد               که نـــــاورند بلـب جز نوای آزادی

بزیر سلــــطۀ بیــــــگانه زنــدگی نکند              کــــی که هست بجان آشنای آزادی

غـبار رهـــگذری را زخاک میــــهن خود               به سلطنـــت نفروشــد گدای آزادی

ز حلـــــقه حـــلقۀ دام اسـارت آزاد است              کــــی که هست بجان آشنای آزادی

ســــعادت ابــــدی را تـوان بدست آورد              بـــزیرســـایۀ بـال همــــای آزادی

بپـــادشاهی عالــــــم فـــرو نــیارد  سر              کسی که زیست کند در سرای آزادی

بـــنای هیـــچ دژ ســـلطه نا پـذیر جهان               به محــــکمی نبود چون بنای آزادی

ره کـــه فاصـــلۀ آن زقاف تا قـاف است               توان نـمود طــــی اما بــپای آزادی

صـفای عارض خورشیــد عــالم آرانیست               جـهان شمــــول بسان صفای آزادی

زخطــــه ای که اسـیر است اعتبار مجـوی               که خــاک زر شود از کیمیای آزادی

به تبعه تبعۀ آن مـــرگ صـــد شرف دارد              به کشــوری که نباشــد بقای آزادی

ندای حـــق نتوان شــــد بلند از لب کس              اگـــر بلــــــند نباشد نـدای آزادی

بجــــا نهد اثر معـــــــجز مســــیحائی               به چـــشـم اهل نــظر توتیای آزادی

نــمی رسنـد به ســاحل سفینه های نجات                مــــدد اگـر نکــند نا خدای آزادی

به دردمــند اسارت بــــگوکـه زخـــم ترا                عـــلاج نیست بــجز مومیای آزادی

به جان دوسـت که باشـــد کــلید باب ظفر               بدســت شاهد گلــگون قبای آزادی

تحــــــقق هــــدف حاکـــــمیت قـرآن               به شــرق وغرب بود مقتضای آزادی

خوشـــا به داعــیه داران انـــقلاب وطـن               به رهــــــروان طـریق وفای آزادی

خوشا به آنـــکه نموده بلــند در کـــشور              صـــلای شور وقـیام وصلای آزادی

خوشــا بــه شاهــــسواران پیشتاز هـری               به قــــــشر پیشرو وپیشوای آزادی

به فرد فرد  دلیران عـــرصه هــای جهاد               به خـــیل شیــــفتگان عطای آزادی

کسیکه داده به جـــــان امـــتحان قربانی               بپاس حــــرمت حق در منای آزادی

کسیــکه عـرصۀ جولان رای همت اوست               ســــپهر مرتبـــــت اعتلای آزادی

خــــوشا دمــــیکه در آیند باز در پرواز               کـــبوتران حرم در فضــــای آزادی

قـــفس شکسته وزنجیرهـــا گسسته شود               به یـــمن همت فرمـــانروای آزادی

به تیغ عدل شـــود قطـــع گــــردن صیاد               به حــکم شـارع اسلام ورای آزادی

دگــر هریـــمن آدمــــکشی واستـــعمار               بکـــــام دل ننشیــند بجـای آزادی

دگـــر فـــرشته نگردد به دست دیو زبون               دگــر فـــسون نشود ماجرای آزادی

دگـــر مــــجال نمـاند به مدعی که کند                بزیر پای ســــــتم مــدعای آزادی

دگـــــــر بـــــکام فرومایگان کاخ ملل              چنـــین فرو نـرود خونــبهای آزادی

دگـــــــــر بـــــــلند شـود لااله الاالله               به سطح سطح جـهان از ورای آزادی

دگـــر بـــه هیــــچ دل اندیشۀ نیابد ره               زهـــرچه هست بعــالم سوای آزادی

دگــــــــر کـــــلام خدا وحدیث پیغمبر              اساس حــق شــود و رهنمای آزادی

دگــــر بــــه قافـله سالار کاروان بخشد               غــرور و حوصله بانگ درای آزادی

دگــــر بــخون ضعیفی زمین نگردد رنگ               بـــه جرم آنکه چـرا گفت های آزادی

دگــــــر بهار وشــــگوفائی و طرب آید               دگـــر خــزان نــشود ابتلای آزادی

دگـــر به سرو چمن نوبت سر افرازی               صـــبا دهـــد ز پی اعتـلای آزادی

دگــر نــوای طرب سرکنند چون( پیمان )

هـــــزار شاعـــــر دستانــسرای آزادی

 

**************************

ســـرود غم

                                                                                                                               

نجوائی با هرات

 

هرات قهــرمان ای کـاش بـیمارت نمی دیدم                  بــه درد و داغ محــرومی گرفتارت نمی دیدم

ســرود غم بمـرگ افتـخارت سر نـمی دادم                هـــزاران زخــم کـاری بر تن زارت نمی دیدم

درین دوریکه کس از حال کس جویا نمی گردد                مــریض بی طبـیب و بی پرســتارت نمی دیدم

بهارت را تهی از لطف و سر سبزی و شــادابی              خــزان را جــرئت تـاراج گلــزارت نمی دیدم

بجای ریزش باران فیــــض ابر فــــروردین               سرشــک دیــده را جاری به انهارت نمی دیدم

نفاق و اخـــــتلاف و دشمنی وکینه توزی را                گــریبانگیر فرزنـــدان هشــیارت نمی دیدم

شرایط را مکـــدر چون شب یلدای مهجوران                بــــکام دشـمن پست ستــمکارت نمی دیدم

به امــداد تو پا از صحنه خارج آشــنایان را                زمــــام امر را بر دســت اغــیارت نمی دیدم

زدیــد حق ستیزان این همـــه ارج ترا نازل                به چشم کــور مغزان ، اینقدر خوارت نمی دیدم

ترور و اغتشاش وغــــــارت و آدم ربائی را                مـــروج بر حـریم شهــر و بـازارت نمی دیدم

دل ریــش و تن افــگار در پای تو می مردم                کـه تا اکـنون چنین دلریش و افگارت نمی دیدم

بجــرم بی دفاعـی گله های از غـــزالان را                 به چنـگ گرگ های آدمــی خوارت نمی دیدم

به سـوگت ناله و فـریاد  و واویلا  نـمی کردم                اسـیر صــد هزاران رنــج  و ادبارت نمی دیدم

به رغـم آنکه صــدها راهبر  در کاروان داری              چــنین ره ناشـــناسی را جلو دارت نمی دیدم

ز خـیرالماکرین بهــر تو   استمداد می جستم              کـــه تا مـحسور کیــد هیچ مکارت نمی دیدم

بــپاس این همه ایثار و اخـــلاص و فداکاری                زعامــت را چنـــین مایل به آزارت نمی دیدم

ز اوضاع بد وبحرانی تو سخت نا خوشنود

روان خواجه عبـدالله انصارت نمی دیدم

 

saidfazlahmadpayman@yahoo.com

 

---

بالا
 
بازگشت