حکيمی
مـــور جانی
مور جانی خوشحاله یم چه ځیږولی د یم په خواری او په زحمت کی لویولی د یم
مورجانی پرما باندی ته خو ډیرډ یرگرانه یی تر سهاره په زانگو کی زا نگولی د یم
ما چه شدی رو د لی ستا له د پاکه سینه نبه هیر کړم ستا مینه چه نازولی د یم
ستا مینه له هره مینه وینم بالا په او لاد مسجد کی سبق د پاره پاسولی دیم
په ماشوم توب کی اوسیدم تل په غیږکی د ستا ستا له پاکو تیوځنی شدی رودلی د یم
مورجانی ستا مینه تل راته قوت راکوی له خطرا تو نه هر وخت بچولی د یم
نبه هیریږ ی له حکمی ستا پاکه مینه له سړ خت او له دهر بلا سا تلی د یم
مـــور جا نی
مورجانی وینم چه اولاد سونه ښاد دی پتا چه حرامی او بیننگی ډیرناښاد د ی پتا
زه مطمن یم تا لیدلی ډیرخواریگانی ټول مخلوقات د جهان گوره بنیا د دی پتا
پتا په نس نهار د سبا کړی شپه غریبی شپی نن هو سا یی ته دی اولاد په وفا دی پتا
د کډوالی له ستونځی ډکه ژوند د درلودله رشتین زامن د هروخت تل په جهاد دی پتا
له ناداری بیچارگی سره د کړی لوبی ستااصیل اولاد له ژونده تیر فد ا دی پتا
دستاینی وړی حکمی پر تا ویا ړیږی بی حرمتی حقارت واړه بیجا دی پتا
مغرور مشه
په سرو سپینو د نیا یی مال مغر و مشه غریب په سوزولو سورتنور مشه
ته هم خاکی بنده یی پیدا له خا و ره د عیش اوعشرت په گولی ترور مشه
د د نیا په ما ل او هستی مه مستیږه په موقت هستی با ندی ته مغرورمشه
څه چه اوسی اوراځی ده په نصیب ستا دغلیمو په پیسو له غرور نسکور مشه
د هغه په سر ویاړریږه چه وی نیکخو ا غریبو په رنځ رنځوراوتری دورمشه
خیرده که تری نه مومی گټه اومطلب له غصی او قهرځنی ته سوراورمشه
په شته باندی عزت د نه موندل کیږی بچ له غلیم تراغیزی مجبور مشه
ټیټه مه بوله نور خلک له خپل ځا نه له کبره د په دارد منصور سپورمشه
انسا نی احسا س و لره په ټو لنه د غلیم د سا زاو اواز ټنټکور مشه
لری ته لو ړ همت او ا نسا نی حقو ق د غر یبو د زړه ازا ر قصور مشه
خپل علم کما ل کیده د خلکو په خدمت د حکمی په خبر ته رنځور مشه
بالا
بازگشت