فاضل

ای قشـــــــــر دون همت ودل کور و ابــــلهان

 

ای قشـــــــــر دون همت ودل کور و ابــــلهان   ای گـــــــول دیو خورده و همسوی  نا کسان

اسم   مجـــــــــــــاحد  آنکه  خدایش  رقم زده    اندر  نبی؛   نهـــــــــــید  به   قشر   مخنثان

من  خاک روب درگه   قـــــــــــــوم  مجاهدم    آن  حــــــــــارسان  میهن  آن خیلی  غازیان

نی چون شما به بســــــــــــتر دالر غنوده  ها     باغصـــب ملک وکوشک وتخطیف دختران

ننگ است برشمــــــــــاوبدان ریش ویال ودم     خــــــــو  کرده  در نفا ق  و با غیر یاوران

بس شهرهابه آ تش وخون گشــــــــــت منهدم     از  فکـــــــــر نا  برابر  تان  ای  مخر بان

دل  پاره  های   امت   ســــــــــر دار  ا نبیا     کـــــــــردید  طعمه  های  شغالان گر کسان

تکبیر  ناله   ها که ز حلقــــــــــوم می جهید      انــــــدر  پی   سماجت   و تشجیع  مومنان

ای  نا قصان   ناقض   پیـــــــــمان   کردگار    اکنـــــــون  کجاست آنهمه  لاف و شعارتان

آنانکه  دست  شان   به  قتـــــــــل  هزار ها     از خلقــــــــیان وپرچم فیل  روس وروسیان

آن هرزه   گان مکتـــــــــب   الحاد   لیننیزم     خونخــــــواره گان وخونکسان درعروقشان

با   وارثان ظلمت وآن گمرهان  جــــــــــهل     آلــــــــوده   دست و رسم ستم  بر  جبینشان

در بزم اژد ها هـــــــــمه هم  پیک و یاورید     نفــــــــرین   حق    ونفرت    مردم نثارتان

گر  راه عــــــــــقل بود  چنین ای  کمین  نفر    ده ساله جنـــــــگ بهر چه  بود های بزدلان

هـــــــــــر گز مرا  زخاطره   بیرون  نمیرود    کشـــــــــتار  بیست  چارم  حوت   هراتیان

دیوانه ام نه عقل مرا گــــــــــــوئی یاور است    این  یاد بود   استـــــــم  آن قوم  کافر است

آن ناله  های  مادر  پر ســـــــــــوز  بی   نوا    وان تکه هـــــــــای سبز  علم   بر مزار ها

چشمم بخـــــــــون نشسته وخون میچکد ازان    بر گریه  هــــــــای طفل  پدر کشته  در دغا

آن  جان   گداز منـــــــــــظر بزم   شهید کان    آن   مادر   عفیــــــف     و طفلان    بیگنا

بمب افگنان  دیو و سیه  منــــــــــظر ومهیب    کــــــزوی  عجین  مغز ورگ عظم ساق  پا

آن رده  های تانک چـــــــــو آ تش  فشانه ها     آورده  ارمـــــــغان   غم   و نکبت    و بلا

بس جان  ومال گشت نشــــــــــان جفاو  ظلم      کا شانه ها  چـــــو گرد  پراگنده    در هوا

بس راهیان که درره هجــــــــرت تلف  شدند     در ســـــــرد   قله  ها  و به  هامون  بادزا

در ریگزاره های  خراســــــــان   و سیستان     از مرز   زاهـــــدان    و تا   مشهد  رضا

آماج    تیر کیــــــــنه    گر گین   یان   شدند     عیـــــن ذهاب    یاکه   بزندان     اردوگا

از اردو   گاه   کا  شــــــــمروتا مرز   تایباد     بس زیر خـــــاک   رفته  جوانان  با صفا

بر کربلا ی کشــــــو ر خود  نوحه    میکنم      گـــــویا  که هست   میهن  ما  شهر  نینوا

معلول  چیست  این هــــــمه  بیداد و نا روی     این قتل  عــــــام وخون هدر  رفته بی بها

فرمان  اتحاد   ندانم   که   از   کجـــــــاست     با  دیـــــن ستیز  مرتد  و هم  دشمن  خدا

بیرون کشید  صورت  فــــــتوا  زیک  کتاب    بر وفـــــق  شرع  دین و موازین  مصطفا

اندر پی    مناصـــــب و قدرت    بهم   زدید    آ رامــــــــش    عباد   و  مخلوق    کبریا

کابل که بود  بقیت  سیف خلـــــــق  و روس     بسمــــــل ز تیغ  جورشما گشت و هم  تبا

بلیون    پاوند و    دالرودیــــــناروین   ایرو     حــــــق   یتیم     مهاجرو   فامیل   شهدا

غارت   نموده اید  شما  قـــــوم   لوت   مار     گنجــــــینه  ها   نموده   به  آ یین   اغنیا

اکنون  کجاست  غیرت   اسمـــــاعیل   امیر     جزریش وچـــــهل تارهمان لاف ما مضا

غرق   تنـــــعم  است   ورا   پور هم  عیال     شــــــب خفته  بابه سرور مسکین بی غذا

در زیر پای اژدر خونخوار هــــم چو موش     ازخـــــوان اوچه  زله  رباید  چو  کهربا

آنرا  نگر  که   یحمل   اســــــفار   کالحمیر    بار کتــــب     نهاده    بکتف از پی قضا

گه یاور   امیر ور  ا نام    حاجــــــی   میر    از  شـــــومی ی   نفاق  کنون  یاور  ولا

برمائو ئست و پر چـــــــم  اخوان  دل  منه     کیـــــن  قوم   چون  بلا  بباریده  از سما

سمبول   پر   صـــداقت  اخــوان   را  نگر     آن خـــــار چشم  ملت  و برهان  را نگر

ای  داد  زین جهاد  که به  بــــیداد  پا  نهاد      ازدســت خونفروشیی سید نور الله عماد

آن  خارجی  شعار و  بکشــــتن  بسی  دلیر     لیــــکن فرار کرده  خود از سنگر جهاد

آن بیک  پر  لقانکش  از   یــــاد کی   رود     از کــــوره راه  دشت   رواشان  با مداد

اکنون   نگر تو  پاکـــــش    بنز  مدرن  او     بهر ســواری اش ودو فرزند بی   رشاد

گر دزد نیست  پولی که آورده از کجـــاست    بی رنج کسب و کار و بی محـــنت  مداد

اندر   نفاق   مـــــثل   ربانی   کسی    ندید    گه  رهبـــریست  منصب  او گاه  اوستاد

حضرت که است  دارو وتـــیمار رنج بوش    خــــود  او  اجیر لیک همه خلق  رامراد

پابر کنار گورو دو چشـــمان به تخت  عاج    بر آ ســــتان   دیو  زند   بو سه ی  وداد

بر مرقد  مزاریی    دوزخ   مکـــــان  نگر   طــــاق و رواق وقبه زرکوب  خوش نماد

فرقی  میان جاروب وریش ســــیاف چیست   وان خاک روب درگه واین دین دهــد بباد

صد  ها   محا سبی   حاذق   کجــــا  رسـند   اندر حساب  دفـــــتر  شان  گر کنند  تراد

عزت که  از خدا و  رسولست  ای خـــسان   تواز سوراخ دیــــو چه میجویی  ای شغاد

از عالمان  سوء خبر  داده  اســــت  رسول    بازار دین  زشــــامتتان   روی  در کساد

وان  نا کسان  ارذل   و  دزدان  روســــیاه    وان جــــاهلان کوچه و او باش  پر فساد

قانونی   و فهیم     خـــــیا نت   گر   زمان    دوستم نماد وحشت  ودهشت  به مستزاد

باشد  که  موج  خـــــون  شهیدان  لاله گون    طــوفان کند چو موج  خروشنده در نماد

باشد  که  آه   ناله  شبــــگیر  مرد    و زن    بر چنـــبر  فلک  رود  همسان   گرد باد

چون  آذرخش  قهر  فرو  ریــزد  از ازافق    هـــم مال وجان و هستی تانرا  دهد  بباد

این قریه ها که پخته  پرانک  همــــی شوند    از  بمـــب  های  کور عقا بان   بد  نهاد

از همرهی  شماســــت  و با  دشمنان   دین    ای عامــلان  نکبت و ای  قوم  بی  نژاد

بر باد داده  حـــــسن عمل را ازین  سلوک     در مـــوج باد عاصف قهر ست  کالرماد

جز کود کان   خفته   و پــــیران  بی   خبر   جزطفلــــکان  نو که به آ غوش  مام  زاد

جز  ما در ان  خفته  به پهلـــــوی  دختران    جز دختـــران  بی خبر  از کینه  و  عناد

پرسوزو مثله زآتش بمب  ازچـــه   میشوند    در زیر نام  طــــالب هر  اسم   کو  نهاد

ای  هموطن   رعایت    حـــق   بشر  ببین    اجســادطفل وزن شده باخاک وخونطحین

وحشت فزائی در همه شهـــرو دیار چیست    این نهـــب وقتل راکت وفیروگذار چیست

رفق   سپاه   لشکر   این   غـــــربیان  نگر   با یک کلیــــک نشانه وهدم ودمار چیست

جای رفاه   وبخشــــــش و   انفاق  آب  نان    تحــــریک ترک خانه ودارو ندار چیست

گرشیوه    رفاق  و مــــــواسات   این   بود    پس شــیوه عناد ونفاق  و ضرار چیست

ای   پا بر  هنه منت و نقمـــــت   کشیده ها    ای شـب گرسنه خفته ترا کاربار چیست

از خان ومان بریده وغمباره  گیــــت  کیش     صد چین غم  بچهره وجسم نزارچیست

آنانکه  در مصیبت  تان گـــــریه  می  کنند     جز واصلان رحمت پرور دگار چیست

ننگ  زمانه  بر من  تن   پرور  خـــــریف     غافل  از  آن انین  دلی   بیقرار چیست

آنانکه    لاف   دانش   همــــــت  همی زنند    جزاکل وشرب واطعمه خوشگوارچیست

در بزم  های   فتنــــــه  و اسراف   تا سحر     سیمین بران بپهلو وعشق وکنار  چیست

رقص زنان سینه برهنــــــه  وخوش  سرین     گرنیست این زنا تو بگوای حمار چیست

دربزم  ریده کان و غـــــزالا ن  شوخ  چشم    اظهار چاک ســـینه  ورفع ازار   چیست

در بزم    سالــــروز   تولد     بسی  عجول    باشا خی باد کــــردن پول بیشمار چیست

بزم   کرسمست  بچــــه  کار  آ ید ای عزیز    این تحفــه و درخت وچراغ  نثار چیست

رفتن به  لاس  ویـــــگاس  بیچ  وکزینو ها     جـــزروح  در اسارت  دیو طرار چیست

گر  دل     ترا   بسیــــنه    انسانیت    بود     بیحــیث وبیث مستی وشرب وقمارچیست

بر   استماع    ســـــاز   دلاکان  بی    هنر     بیهوده صـرف کرده شب روزگارچیست

در دل  نه  درد آ دمیت  نی صــــلای  دین     اندر شغــف زمستی تن این شعار چیست

رو از  ورای  پنجــره   بیـــوه   زن   نگر     دختمریض وگریه ی شب زنده دارچیست

بیهوده صرف زر مکن ازبهــــر نفس شوم     بنگربدانکه روزی ترا  در مــزار چیست

دست   یتیم   وبیــــــوه  و پیران  مانده  جا     یکـدم بگیر و بین که ترا ختم کار چیست

لائیکیان   حل  شده   در  غــــر بیان  نگر     باکش وفش   ومفلر  نیـکتائیدار   چیست

هم چون سگـــان حمله ورجیفه های غرب      خورجین  پر زدالرو فکر  فرار  چیست

از داد   ویمن وبخشـــــش امریکه  با قیوم      این تخـت  تاج  دبدبه  در قندهار چیست

تا کی چوعنکبوت ورا خون مکــیدن است     غافل  چنین زخشـــم جهان کردگارچیست

از شامت   مشاورتش    خلــــق     قندهار    بی  خان ومان ودربدر و دلفـــگار چیست

از ویتری به  منصـــب شاهی  رسیده  بین     زان روبدانکه میــهن ماخواروزارچیست

از دست   گارد  لومپـــــن  بی  آ برو  اسد    هم عرض ومال وناموس مردم فگارچیست

با جیب  خالی پیـــشه ی  این کرزیان نگر     اکنون هزینـــه کرده هزاران هزارچیست

گردست شان نه اینکه به قاچاق همنواست      ذکـر  ولی  و همهمه   کو کنار   چیست

سوی سخن  نه جانب   هــر کرزیی   بود     دانندهمه که صـادق وشخص غدارچیست

آنرا که  از  پدر  شعار  خــــــیانت  است      حب وطـن، دیانت وصـدق انتظارچیست

تطویل شد  چو باب  سخـــن در فسانه ها       از بخـت خود چه نالم و هم از زمانه ها

ما  خود  اسیر دانه و  دام  و فسون  شده       برباد  داده   عقل  و  بقیــد  جنون  شده

خورشید بخت کشور ما کرده چون  افول       گویا نصیــب ما  زقضا موج  خون شده

دانی که چیست  این همه افسارو برده گی       از شامت   خــیانت  آنکو   زبون  شده

صد   خاکشاه   بشعبده  بازی  کجا  رسد      باگرد وی  که دلقـــک  هم   ذوفنون شده

او  در   ازای   خدمت  دیرین     سالها        خــود دین فروش بر سرما رهنمون شده

بس خائنان ملت ودین همچو گرگ وسگ      برجان و مال وملت مسـکین حرون شده

بعضی رسانه  ها نگر این  قوم ژاژ خای      دشنام  وکذب  وفریه  وبهتان فزون شده

این  قوم  باجگیرو  این  قشر  فتنه   جو       تحلیل گر سیاسی  و هم ذو  فــنون  شده

در طعن   دین   به  شیوه  دجالیان  دهر       گو یا که  از عـزایم  دیوان  فسون  شده

پنهان به  پشت  سنگر دیوان  خون خوار      هم زله خواروبهـره  وروهم   تلون  شده

از شاعران  هرزه  سرا  و  جفنگ گوی      با زیر و بم  بـصوت  و نوا ارغنون شده

از جادوی  زمانه و از زرق و بر ق دهر     مفتون   کو دکانه   ز ریـب المنون   شده

تعریف  جغد  بر  صفت   بلبلان   قدس       سنگیــن  گوش کرده ودل غم درون  شده

همچون   بسان   مقعد   نا ئی     مثنوی      مخـــرج زفوق  آ مده  جا  گیر  دون شده

 

      

---

بالا
 
بازگشت