مولانا عبدالکبیر فرخاری
ونکوور کانادا
دیدم آغشته به خون پنهجۀ
دیندارتــــــرین زیرساطور بردگردن ابرارتــــــــــــــرین
لیدرچوروچپاول به همه
دارومـــــــــــدار آیۀ فتح وظفرمؤمن غدارتــــــــــــــــــرین
دین کجادارد اگردرهمه
ادوارحیـــــــــات دست الفت نکشدبرسربیمارتــــــــــــــرین
مهرباطل بزندبرورق
ودفترحـــــــــــــــق خلق بیچاره ازآنست
دلازارتـــــــــــــــرین
به تطاول ببرد مال یتیم و
دیــــــــــــگران ریش وعمامه بسررهزن و طرارتـــــــرین
خفته ام درهمه شب بردرکاشانۀ
مـــــــور روزپامال رۀ مردم بی عار تـــــــــــــــرین
میزند شور نمک بیخبران بردل ریــــــش
سوزداردنمک زخم پرآزارتریــــــــــــــــن
مرده به دل که ندارد غم ابنای
بشــــــــــر بشکند دست خرف پروروجبارتــــــــــرین
جمع وجورارنشود اهل هنردردل شـــــب
افتدهریک به سراپنجۀ خونخوارتـــــــــرین
حزب اگردررۀ وحدت بنهدگام درســــــت
میکشد نقشۀ یک کشورگلزارتـــــــــــــرین
باش درمیهنت امروزبه فرمـــــــــان
ادب باغ جمعیت ماراگل بیخار تــــــــــــــــرین
بهره گیرم زهنرهاش بدستور خـــــــــــرد
آرشیفش بود انبارپرآثار تـــــــــــــــــــرین
میبری زورق مقصودبه آغوش مــــــــراد
نیست همسنگ توسردستۀ رهوارتـــــــرین
گرنیای بخودای مایۀ تفریق و
نفـــــــــــاق میکشم پای توبرصفحۀ (پندار) تـــــــــرین
سنگ راموم کند پند خردمندوحکیــــــــــم
درصدف نیست ازآن گوهر شهوارتــــرین
ازشرارنگهش رخنه فتد بردل سنــــــــگ
کلک حسرت بگزد خفته و بیدارتـــــــــرین
گرچه ونکوورزیباست به گیتی چوبهشت
نیست زیبا چوگل دامن فرخار تـــــــــرین
نازم آنرا که به (فرخاری) دهد قول شرف
دیدم
آغشته به خون
بالا
بازگشت