من آریایی ام،هم خراسان نژاد
بهزاد «آریا»
هزاران درود و هزاران سپـــــــــــــــــــــاس
به تو ای خداوند نیکــــــــــــــــــــــی شناس
خــــــــــــــــــــــــــداوند بر نا و هم مرد پیر
رساننده هــــــــــــــــــــــــور و ناهید و مهر
نیارم ستودن ترا بر زبــــــــــــــــــــــــــــان
که هستی فراتر ز انــــــــــــــــــدیشه مان
به برنا تو پیری دهی ای خـــــــــــــــــــدای
به پیران تو هستی همیش رهــــــــــــــنمای
به هرکس بخواهی تو شــــــــــــــاهی دهی
به هرکس بخواهی گدایی دهـــــــــــــــــــی
به تو باد سپاس فــــــــــــــــــــــــروان زما
که دادی ، پدرام فــــــــــــــــــــــــرزانه را
درود زمن بر خــــــــــــــراسان رسان
بگویش که کشور دگر شد بـــــــــــسان
تو داری کنون گـــــــــــرد و هم پهلوان
ورا نام باشد همی پــــــــــــــــــــــــدرام
که آزاده خوی است زیبـــــــــــاسرشت
زتخم کیـــــــــــان است و هم زردهشت
نکو روی و زیـــــــــــبا و هم داد جوی
که نزد خردمند دارد بسی آبــــــــــروی
ببـازو تهمتن به زور نیـــــــــــــرم است
به مردی سیاووش و یــــــــا بهمن است
به دانش ز میـــــــــــــــــــــنو فراز آمده
تو گویی بزرگمهر بـــــــــــــــــــاز آمده
همی دیندارست چو اسفـــــــــــــــــندیار
فروتن چو رستم گهی کــــــــــــــار زار
به داد و به دانش چو نـــــــــوشین روان
که است یادگار از گه بـــــــــــــــــاستان
چکامه سرای است چیــــــــــــــره زبان
پژوهش گرو تیز ویرو جــــــــــــــــوان
نویسنده مرد است و بسیار ستـــــــــرگ
هراسان نباشد ز خوک و ز گـــــــــرگ
توا ناست و دانـــــــــــاست روش روان
سخنور به نزدش نیارد زبـــــــــــــــــان
خوشا شهر ما و خوشـــــــــــــــــا ده ما
که دارد چو پدرام یـــــــــــکی داد خواه
کسی را که باشد خرد پـــــــــــــــــیشوا
نیارد خموشی به نــــــــــــــــــزیک شاه
بخواهد همی داد خویش از سگـــــــــان
چه اوغون باشد چه از کرگـــــــــــــسان
چه تازی و تاتار و هم کوچــــــــــــیان
چه شاه و سپاه و و دیگر کســـــــــــــان
برایش ببستند دروغ بــــــــــــــــــــزرگ
ز ایشان بــــــــترسند که هستش سترگ
کنون من بگویم ز گـــــــــــــــاوی موی
ز شاهان بی فرو بی آبــــــــــــــــــروی
من آریــــــــــــایی ام، هم خراسان نژاد
و بهــــــــــــدین و از تخم زرتشت پاک
ببالد تاجیک به فـــــــــــــــــرهنگ خود
همینگونه اوغان به نیــــــــــــرنگ خود
به نیرنگ نخست تاج پوشـــــــــــی کنند
پدر سازی و شاهی و خوک سازی کنند
نیای همین روسپــــــــــــــــــی زاده بود
که کشور بدست هیولای سپــــــــــــــرد
به پیشواز دشـــــــــــــــمن به هندوستان
برفتند همین تیره نـــــــــــــــــــــــاکسان
کسی که پذیرفت به خیــــــــــــره سری
همان شوروی دشمن مــــــــــــــــردمی
نخستین به گیتی همین شـــــــــــــاه بود
که از دین و آین نه آگاه بـــــــــــــــــود
همین شاه بی مغز و بی فر و دیــــــــن
که بود پور نــــــــــاپاس ، ماری آستین
به بستر همی برد خــــــــــــواهر زنش
که تا کام گیرد ز جان و تنـــــــــــــــش
کسی را که باشد دین و خــــــــــــــــرد
به راه اين نا پــــــــــاک، گهی نگرود
چو خوش گفت استاد فـــــــــرزانه گان
سخندان نیایم ز تخم کیـــــــــــــــــــــان
« که روسپی زاده نیاید بـــــــــــــــکار
اگرچند دارد پدر شــــــــــــــــــهریار»
چو اينان سبکسار خــــــــــــسرو مباد
چو باشد دهد پادشــــــــــــــــــــاهی بباد
همان ترک و تاجیک و هـــــــــزارگان
رهاندند کشور ز ایـــــــــــــــــــن ز آن
تو ای شاه پدرام گرد و هـــــــــــــــژیر
که داری دل رستمی و ســــــر زال پیر
خرد داری و هوش وهم فر و دیــــــــن
نیاری تو کوتاه بـــــــــــــــــــمیدان کین
تو ای شاه پدرام آزاده مـــــــــــــــــــرد
که هستی به نـــــــــادان همیش در نبرد
از آن تو بادا تن و جــــــــــــــــــــان ما
که هستی نشانی ز کیــــــــــــــــــیان ما
بهزاد «آریا»
08/07/30
http://www.youtube.com/watch?v=hvsXj3W4Xzo
بالا
بازگشت