بازهم تکرار یک اشتباه دیگر
در این روز ها باز هم تنور تفکرات دکتورین آقای خرم وزیر اطلاعات و کلتور کشور نان های بسیار پر لذتی را به خوان بازیگران اصلی نا آرام سازندگان کشور ما یعنی القاعدئی ها و طالبانیها و سائر دسته جاتی که هر گز آرزو ندارند کشور افغانستان آرام و سر بلند در قطار سایرکشور های جهان زندگی مرفع داشته باشند و مانند قبل که واژه های اصیل زبان فارسی را وارداتی خواند و خواست کسانی را که این واژه ها را استعمال کرده بودند کیفر بدهند که کیفر هم داد ، اما مردم کشور از هر گوشه و کنار جهان فریاد اعتراض بلند کردند و این صدا های تفوق پذیری نژادی راکه دیگر در جهان آزاد خریداری ندارد در محل وزارت شان خفه ساختند. ولی این مار زخم خورده که آبشخور آن از آقای حکمت یار و تبانی آن با سلسله و سلالۀ دود مان ای ، اس ، ای و سی، ای، آ میرسد داغ بدل داشت تا موضوع نو تری که باعث شکست و سکوت رسانه های کشوری شود با سوخت و ساز شورای به اصطلاح علما که فهمیده نمیشود واقعاً بخاطر اسلام این همه شور و اشتیاق دارند و یا آنها هم از کدام آبشخور دیگر تغذیه میشوند زیرا اگر واقعاً اینطور می بود چندین مراتبه حجاج افغانی در بازار های مکه شریف در موسم حج به حراج و رشوه دهی مواجهه نمیساختند.
از این مقدمه که بگذریم به این نتیجه می رسیم که کشور افغانستان دارای قانون اساسی است و در آن حد و حدود همه ارکان زندگی تبلور نموده است که یکی از مهمترین آن آزادی بیان در رسانه ها است . از دیر باز تقریباً اگر دورۀ طالبان را حذف کنیم نشرات فلم های هندی را اگر از نشر فلم های آواره و ساقی وغیره در سینمای کابل و بهزاد بحساب بیآوریم تقریباً اضافه تر از شصت سال تاریخ سینمای ما از فلم های هندی تغذیه شده اند ولی در این مدت ما ندیده ایم که حتی یک نفر مسلمان هندو و یا مذهب سک را اشغال کرده باشند . چنانیکه سیستم اقتصادی کشور ما را ، درقانون اساسی مملکت ما سیستم بازار تعین کرده است هیچ کس حتی وزیر فرهنگ و شورای علما نمیتوانند فر آورده های بازار را در مورد عرضه فلم های سینمایی که دارای ارزش مادی هم هست از بین ببرند و وقتی میتوانند به این کار موفق شوند که قانون اساسی کشور را تبدیل و تغیر دهند و مرجع ایکه قانون را تبدیل کند صرف شوری ملت است و بس .
ما باید به این بیندیشیم که چرا شورای علمای ما نخواست جلو اینهمه ترور های سر جاده ای را که هزاران نفر را در کام مرگ فرو برد و صد ها فامیل را بد بخت ساخت از ادرس خود جلو این گروه اشخاص را می گرفت ، اگر دست اینها با القاعده و حکمتیار یکی نیست چرا حتی در مساجد بضد این اعمال خائنانه تبلیغ نکردند این خود میرساند که این ها مزدوران استعمار هستند استعماری که نمیخواهد جامعه اسلام طلوع و آغازی داشته باشد.
از یکطرف حکومت آقای کرزی دم از جهانی شدن بازار و یکجا شدن افغانستان با دهکده جهانی داد سخن میزند ، از جانب دیگر میخواهد رسانه های تصویری نو رشد را که هنوز به نقطه بلوغ هم نرسیده اند توسط یکی از وزیر های بی کفایت و بد نام ، در گهواره خفه بسازد این کار را نباید اقای کرزی بخورد تلویزیونها بدهد که سریالهای را که با زحماتی زیادی تهیه و به شیوه های افغانی دوبله شد است و در کار دوبله آن صد ها فامیل صاحب شغل شده اند به سخن بی پایه و بی مایه یک تعداد از مغرضین که هرگز آرزو ندارند این وطن روی آرامی و آزادی را ببینند از شغل شان کنار ساخته شوند. آیا وقتی ما دکانی را از متاع بیرونی خالی میکنیم آیا متوجه هستیم که چه متاعی موجود داریم تا آن را عرضه بداریم و تازه اگر متاعی هم باشد و در دوکان فراهم بسازیم آیا مردم پذیرایی مصرف آن را دارند یا خیر.
دیموکراسی واقعی آزادی رسانه ها را تا آنجا که به منافع ملی و کشوری صدمه نزند حمایه میکند ، حالا اگر دموکراسی نخواهد در افغانستان آزادی های قانونی مردم را حمایت کند ما گفته میتوانیم که این ادعا کذب محض است و دارد بطرف دکتاتوری و استعمار طلبی می رود و قدم های را که دنبال خواهد کرد فاشستی خواهد بود. هر فرد افغان امید وار است که چنین نباشد.
آرزو مندیم که مردم مسلمان ما هر گز فریب این سخننان عوام فریبانه وزیر و همدستان وی را نخورند و رئیس جمهوری افغانستان نیز عقب این کار های بی فایده را محکم نگیرد به عوض آن بکوشد تا مردم را از خط فقر و بیکاری که هر آن امکان لغزش مردم به انواع فساد و بر بادی را در قبال دارد بگیرد تا جامعه ما از گرسنگی نجات بیابند.
و حد اکثر کوشش شود تا در این سال سختی که هم دولت و هم ملت در پیش رو دازند با هم آهنگی بیرون از رنگ و نژاد و محل زیست با توامی و برادری همدگر خود را کمک کنیم . به وزیر فرهنگ است که باید اینقدر را بفهمد که ما در یک جامعۀ پیچ خورده جهانی زندگی میکنیم بخاطر سعادت ما جوانانی از کشور های غربی خونهای خود را می ریزانند تا ما زنده بمانیم حال باید آقای وزیر درک کنند که جامعه جهانی زنجیره ایست پیوست و بهم پیچیده هر گز از هم جدا نمی باشند و سال یک مراتبه به مقر جامعه جهانی بخاطر تازه ساختن این پیوستگی جهانی یکجا جمع میشویم و نباید این گره ها را با دندان باز کرد. امروز اگر نیک وزیر فرهنگ متوجه شوند ما با هندوستان تاریخ و وجوهات مشترک داریم در حقیقت یک سر زمین هستیم فقط گذر نامه و مسائل سیاسی ما را از هم جدا ساخته است ما دارای تمدن فرهنگ و دین مشترک هستیم دو صدملیون مسلمان در هند زندگی دارند که در کل جهان بعد از اندونیزی و مالیزی قابل دقت است .و دها هزار هندو و هنود و سک در سرتاسر کشور با ما یکجای زندگی میکنند و با هم مشترکات سیاسی و علایق زیستی داریم و ما باید به افکار و آزادیهای فکری آنها نیز اگر گوشه آن از صحنۀ یک سریال یا فلمی ظاهر شود احترام بگذاریم در غیر آن مسئله سیاسی میشود و از چوکات مذهبی و بافت های اجتماعی بیرون می جهد و در نتیجه حالتی خواهد آمد که جناب وزیر هرگز آن را پیش بینی کرده نخواهند توانست ، فقط انسانها و انسانیت مهم است و خداوند خداوند عالمیان است نه خدای یک گروه یا عشیره و این امر در اول سوره فاتحه تبلور دارد امید است ما و جناب وزیر به تمام انسانها احترام و غم شریکی داشته باشیم و آنوقت زمانی خواهد بود که مردم بخود ما و به ارزش های والای دین ما ایمان خواهند آورد. جناب و زیر به این مطالب باید دقت نمایند ورنه کار از کار می گذرد و آب از کناره های کاسه فرو می ریزد.
نيازی
بالا
بازگشت