خوشه چين
من چه جرمی کرده ام که.....
روشن فکران عزیز محترم ودوست داشتنی قرار است که بتاریخ 19/4/2008 میلادی همایش وسیع روشن فکران درشهر اند هوفن دائر گردد. بنآ پیامی را که ( آب) برای جنبش روشن فکران که سالهای قبل به جا مانده است. خواستم که یکبار دیگر غرض مطالعۀ تان بگذارم. تابا شدارزش خودرا در اتحاد و همدلی دریافت نمائید.
د رحصه فا بر یکه بند نغلو ، آ ب روا ن را پر سید ند ا ین قو ت زیا د را تو ازکجا کردی که تو ر بین ها را با ا ین بزرگی ، به د وران میا ندازی از چر خش آ ن هزارا ن کیلو وات برق را تولید و هزارا ن خا نه و شهرو ده ، ا زروشنا یی آ ن مستفید میگرد ند. سنگی ازجا نب پر سنده دردرون آ ب ا فتید وآب خم ابر و نکرد، خند ید و گفت که ا ی بنی آ د م نا سپا س، من چه جر می را مرتکب شده ا م که سزا وا ر سنگ تو گر د ید ه ا م ، من به شما حیا ت می بخشم ، در مسیر حر کت خود ، سرسبزی ها و شا دا بی ها را بوجود می آ ورم، میوه با ب وترکا ری با ب ،همه حا صل رنج ومحنت من اند، که تووا مثا ل شما پر ند گان ، حیوا نا ت سا یرزنده جا نا ن ا زا ن تغذ یه میشوند وبه جریانا ت حیا ت ومما ت روی ز مین رو نق وسروسا ما ن میدهند.بر میگر د یم به ا صل موضوع سوا لیکه شما ازمن پرسیده بودید، این قوت وا نرژی را توا زکجا بد ست آ ورده ای؟به پا سخ سوا ل شما ا ین طور جوا ب دا ده میشود.خدا کند که اسبا ب رنجش شما را فراهم نکرده با شم، ما به ما نند بعضی از بنی آد مان نمی باشیم،خلا ف آنچه که در مورد ش تعریف شده ا ست. عمل نما ییم، آ د م را ا شرف مخلوقا ت گفته ا ند، هیج حیو ا نی و ز ند ه جا نی را ند یده با شید که به ما نند بنی آ د م هم نو ع خو د را بکشد ، کشتن حق خد ا وند متعا ل ا ست ، مگر فرعونها ی ا مر وز ونمرود ها ی ا ین زما نه، ا زجمله کسا نی ا ند که برسر منبر میبرا یند ، ا ین شعا ر را زمزه میکنند و میگویند که بنی آ دم، ا شرف ا لمخلو قا ت ا ست ، ا ز ا صل خو د بر میگرد ند، د شمنی را با بند گان خدا اعلا ن کرده اند ،ا شرف مخلو قا ت را، بی عزت و بی حرمت ساخته اند عنصر ما آ ب ا ست وا زا صلیت خود تغییر نمیکنیم هر نوع فشا ری را که سردی وگرمی حوا د ث با لای ما آ و رد، حوصله کرد یم ، ا گر یخ گشتیم باز به ا صل خو د برگشتیم وا گر بخا ر گشتیم با زهم به ا صل خو د بر گشتیم ، هر نوع فشاری را که گر می حواد ث با لای ما آ ورد، به گاز وبخا رتبد یل ما ن کرد ،به آ سما نها با لا ی ما کرد ، ذ ره ، ذ ره ، قطره به د ست با د ا فتا د یم ا ز آ سما ن ها به ز مین ا فتا د یم، د رز مین د رحر کت آ مد یم، د ر زیرز مین د رسراغ یکد یگر ا فتید یم،ا زبین خس وخا شا ک، از لای بته ها، از بین سنگ ها ، یکد یگر خو د را پیدا کرد یم ، متحدا نه ز مین را سو راخ کرد یم ، چشمه آ ب ها ی جوشا ن و خروشا ن را بوجو د آ ورد یم، توقف نکردیم ، اگر د رجا یی تو قف کرد یم ، گرمی حواد ث ما را گند ه سا خت، رهگذ را نیکه ا زکنا ر ما میگذ شتند، بوی بد به دماغ شان میرسید ، طر ف ما، به نظر حقا رت مید ید ند وخواستیم که خود را ا زین گند ید گی ها،ا زین حالت فلا کت با ر بیرون بکشیم ا ز زیرزمین و ا ز محل پا به فرا رما ند یم ویا به شکل بخا ر به هوا پر وا ز نمود یم، خو د را ا ز چنگا ل کثا فت ها ، نجا ت دا د یم ، کو شش کر د یم که با کیفیت شو یم، خود را شیر ین و خوشبو سا ختیم و قابل نوشید ن ، دیگر تو قف را به خو د گناه پندا شتیم ، و با لآ خر ه دا نستیم که ز ند گی در حرکت ا ست ، حرکت ا ست که برکت ا ست. حرکت آ زا د ی ها را برای موجو دا ت زنده آ ما ده میگردا ند به را ه ا فتا دیم، د ر جریا ن راه، یا ران گم شده خو د را باز یا فتیم، فکر نکرد یم که یا ر ما ، خا ک آ لود ا ند و یا شفا ف، یکد یگرخو د را به آغو ش گر فتیم ا ز لحا ظ کمیت عد دی ، مقد ار ما با لا ر فت ، و کیفیت ما به تو ا ن با لا ، همین که میگو یند ا ز یا ر یک کرده، د و خو ب ا ست وا ز د و کرد ه سه وهمین طوربینها یت. دروغ نگفته اند، یکجا شدن ما به عظمت ما افزود،جاز به بیشتر شد ، رفیق های دیگر خو د را ، د ر د هن د ره ها ی دیگر به سر عت ملا قا ت کرد یم ،ا ین حرکت ها ی د وام دار، بطو رطبعی، درمسا عی مشترک، همگی ما جو یچه ها تیا رگرد ید ، و د رجای د یگرکه با جویچه ها ی د یگرهم آ غوش شد یم ، جوی ها را وهمین طور جوی با رها را ا ز جو ی با رها ، د ریا چه ها را سا ختیم و د را دا مه حرکا ت خو د، دریا چه های دیگر را به ملا قا ت گر فتیم، ا ز جمع وجود ما، د ریا سا خته شد ، صد ای ما بلند گردید ، موج و خروش ما، نما یش خوبی برای تما شا چیا ن وا قع میگر د ید، ا ز یک گوشه به گو شه دیگر ا زد ریا عبو رکردن مشکل وا قع شد دیگرانسان ها به سا د گی نمیتوا نستند ، دربین دریا شنا نما یند، به وسا یلی نیا زا فتید که تو سط آ ن آ ب با زی صو رت گیرد، با لآ خره ما، دریا های پنجشیر وغو ربند که از سر چشمه با هم بیگا نه بود یم ، پستی وبلند یها ما را ا زهم بیگا نه سا خته بود درجریا ن حرکت همد یگر خود را درحصه عبد ا له برج و یا پل صیا د یا فتیم ، جا ذ به ما نسبت به گذ شته، ا ضا فه تر، گر د ید، را ه دره نجرا ب را د رپیش گرفتیم، ا زد ره های مختلف نجراب، د ریا چه های خورد و بزرگ د یگر که د را نتظا ر ما بود ند ، خو د را با ما ملحق سا ختند ، ما هم به نو به خود ورود شا ن را د ر جمع خو د خیرمقد م گفتیم ، سرما به دره تگا ب کشید، تگا بی که د رخت ها ی انا رش، به آبیا ری ما نیا ز دا شت، سیراب شان کرد یم و سا ییر ین ا ز گو شه و کنا ر با ما پیوستند ، خو شی کنان ، موج زنا ن، قریجا ت ، دها ت و قصبا ت ،وغیره را عبو ر میکرد یم.د رحصه د رونته ، یک عده ا ز دریا ها ی د یگرا ز طرف کا بل وا ز طرف لغما ن د را نتظا ر ما بود ند ، هیج تصو ر نمی کرد یم، که د ریا های د یگر هم با قی ما ند ه با شند ، با ما یکجا شو ند ،با این ها ملا قا ت نمو د یم یکی با د یگرآ شنا شد یم ، ضرب ا لمثل خود افغا نها ا ست که میگو یند، ( آب ا گرصد پاره گرد د با ز باهم آشنا ا ند) و یا ( او به په دا نگ نه بیلیژی) د رپیش روی ما، ما نع ا یجا د کرده بو د ند وآ ن ما نع عبا رت ا ز همین بند بود که ا مروز د ربا لای آن به صحبت نشسته ایم، ما همه ما به اتفا ق هم ، د ر کنارهم نیروهای عقبی خود را فرا خوا ند یم، محیط وسیع را ا شغا ل کرد یم.آهسته، آهسته، ازعمق، به سطح آمدیم به تدریج ظرفیت وسطح توانا یی خود را با لا برد یم، ا زبا لا ی بند به حرکت ا فتد ید یم ا زقسمت فو قا نی بند بد ون تر س وهرا س، سربه تا لا ق، به پا یین سرخود را به ز مین ز د یم صد ای ما آنقد ربلند بود که گوش شنونده را کرمیکرد، حتی د ونفرمصاحب، صحبت های همد یگر خود را شنیده نمی توانستند، خو د را به ز مین هموا ر رسا نید یم تا به حرکت نور ما ل خو یش ا دا مه د هیم ، ا ین شد ت و تو ا نا یی و ا نر ژ ی را که می بینید ، همه این ها را ا زقله های کوهها ، ا ز میا ن د ره ها ، قطر ه قطره و ذره، ذره کما یی کرد ه ا یم وا مر و زا فتخارآ نرا دا ریم که بر ا ی شما بنی آ دم برق تولید میکنیم و شما ا ز روشنی آ ن ا ستفا د ه مینما یید، بو سیله بر ق شما خا نه های خو درا گر م میکنید ، راد یو میشنو ید، تلو یزیون تما شا میکنید، ا ز همه ا نکشا فا ت علو م مثبته با خبر میشو ید. ضرب ا لمثل آ د م ها ا ست که میگو یند( آ ب دا ری آ برودا ری) من ا ز شما ا فغا ن ها میبا شم ، نگذا رید که از سرزمین تا ن، بی فایده بیرون شوم، شما میتو ا نید د ر بین کا سه های سلسله کوها ی هند وکش بند های آب گردا ن را، آ با د نما یید ، من به شما برق ها ی فرا وا ن را تو لید مینما یم ، منا بع ا ب ها ی زیر زمینی را بو جو د می آ ورم د رکوه وکمر جنگلا ت میر و یا نم ، طبعیت زند ه را میسا زم ، فضای کا ملآ خشک وسو زان را به محیط مرطو ب و نم دا ر تبد یل مینما ییم نگذا رید که مرا به بیگا نه ها بفروشند، آ ب فروشی، آ ب روفروشی ا ست، شما یکی تان خا ک وطن می فروشید و د یگر تا ن، آ ب وآ برو چر ا ا ین مو فقیت ها نصیب ما میگرد د ؟ ما قطعآ کبروغرور را به خود راه نمیدهیم، خود را برترا ز دیگران به حساب نمی آ وریم،ا تحاد وهمبستگی ما روا بط د و گا نه دا رند ، ا ین ا تحا د ها، د ر میا ن ما به ا سا س تما یلا ت د و جا نبه صورت می پذ یرد ما آب ها خود را متعلق به یک جا ویک محل نمیدا نیم اگراین چنین با شد، ازجمع دیگرا ن ما که موقف بین ا لمللی دارند یعنی ابحا ر، ا بحا ریکه د نیا ی حیو ا نا ت بحری را میسا ز ند ، تجرید میشو یم و خو ر د میشویم ، سرانجا م تحقیر .بنآ ما آ ب ها د رذ ا ت خود د ر حا ل حرکت میبا شیم هرآ ن کسی که متحر ک بود آ زا د ی را ا ز آ ن خو د میسا ز ند. شما ا فغا نا ن را که میبینم ، متحرک نمیبا شید ،ازخو د،ابتکا ر ندارید ، ا زجا نمی خیزید خود را د رهما ن زا د گاه خو د تا ن چسپا نده اید، ا ز خا نه های خو د وا ز محلا ت خود بیرون نمی آیید، بیرون رفتن درجا های د یگر برای انسانها جهان د یگری را مید هد ، خو د را چسپا ند ن ، د رمحیط خورد و کو چک وا ز هما ن محیط فرما ن صا در کردن آ دم را د ر ا مو ر ا دا ر ی و ز ند گی شخصی ، به مشکل رو به رو میسا زد.همین اکنو ن ، شما ا فغا ن ها د ر سطح جها ن حقیرمیبا شید شما حقیر نبود ید ، شما را حقیرسا خته ا ند، حقا رت چه وقت برطر ف میشود، وطن تا ن را و طن فر و شا ن گرو دا د ه ا ند تا به طورقطعی فر و خته شو د، شما کو شش کنید که صا حب و طن شو ید ، صا حب و طن شد ن ، به شرا یط ذ یل امکا ن پذ یر است. 1 _- تنبلی را ا ز خود، دور کرد ن یعنی که همه کس د ست به کا ر شوید . 2_قطرات و ذره ها با ید دریا ها را بوجود بیا ورید، و نگویید که فلا نه شخص، خیلی خورد آد م است، خورد گفتن آدم را خو رد ترمیسا زد ، اتحا دها را به قسم تصا عد حسا بی سر و سا ما ن د هید و تصا میم ها را به رقم تصا عد هند سی. 3 _تکبر وغرور،انسان را زود تر از موعد، می شکناند از ان باید پرهیز کرد. چنانچه که فو لاد، تیز وبرنده است، زود تر می شکند
" تکبرعزا زیل را خوا ر کر د"
" به ز ند ان لعنت گر فتا ر کر د"
4- ا ر زش دا دن به شخصیت ها ی خو ش نا م وبا نفو ذ د ر جا معه و تعین جا یگا ه معنو یت بر ای آن ها ، بسیا ری مسا یل را سا د ه میسا ز د. هر گا ه شما بخواهید که قو ت ایجا د نما یید، و به یک قوت تبدیل شوید، قو ت ا یجا د کرد ن هما نا رفتن به ا صل وریشه سیا سی و زا د گا ه سیا سی ا ست . که شما د رآنجا تولد شد ه بود ید و رشد کر ده بود ید ، قطره قطره ، ذره ذره ، جوی ها را بسا زید و جویبارها را و بعد دریا ها را وجمع شما د ر یک مکا ن و سیع ، قد رت و ا نر ژ ی شما را تعین مینما ید ، هر گا ه ر و شن فکرا ن ، بنی آ دم ، به چنا ن موقعیتی بر سند و فهمید ه شود که چنا ن یک پو تا نسیل قوی ا یجا د گر دیده ا ست، صدا قت وایما ن داری آنها، برای مرد م و جا معه با د ر نظر دا شت سوابق نیک یک عده از روشنفکران خیرخواه ا عتما د ا ز د ست رفته خا نواده اجتماعی ملی و جهانی ما، د وبا ره احیا میگردد.
بالا
بازگشت