زراعت صنعتی یا ستنی
نوشته :شریف بها
دراین شکی نیست که مواد نفتی وغذایی به یک مشکل جهانی مبدل شده است که متاسفانه افغانستان بیشتر ازاین پرابلم متضررمیشود.
درجریانهای گذشته افغانستان بنابرمشکلات داخلی نتوانست که گامی درترویج وتقویه همچوعرصه ها که البته چشمه های عایداتی یک کشوراست ،بگذارد.
به هرصورت ،بابروزکمبود ویا صعود نرخ های مواد غذایی ،دولت افغانستان بحثهای راازمدت هشت ماه بدینسو انجام داده که برعلاوه تماس با کشورهای همسایه ،ازطریق رسانه ها منعکس گردید بیرامون اینکه دولت یک کمیسیون دولتی نیزپیرامون اینکه که زمین های دولتی را مشخص وبرعلاوه پلانهای انکشافی شهری وتوسعه وی ،سایرزمین ها را تقسیم بندی وبرای دهاقین توزیع نماید تا درقسمت ترویج کشت محصولات زراعتی گامهای گذاشته شود تا بتوانیم که تاحدی مشکلات نبود مواد غذایی ازداخل کشورمرفوع شود،که یک گام کاملا بجاست .
تصمیم فوق درحقیقت یک گام عالی بسوی انکشاف زراعتی کشوربوده ولی پلانی که برای حل کمبود مواد غذایی گرفته شده است باید با جزيیات کامل چگونگی این پلان ویا برنامه یی ارایه شود که چگونه دولت ویا کمیسیون موظف میتواند که ملکیت دولت را مشخص نماید،درحالیکه درهمه نقاط کشور روی املاک دولتی مردم واقوام با هم درگیراند،بیشترملکیت دولت توسط مردم بخصوص افراد زورمند غصب شده واین دراصل یک پرابلم جدی است وبنابربه گفته آقای یوسف پشتون، در حال حاضر در حدود سه میلیون جریب زمین در افغانستان به گونه غیرقانونی تصرف شده که بخش اعظم آن در ولایت های کابل و بلخ در شمال است. همچنان او گفت: "بدبختانه اکنون (غصب زمینهای دولتی) روز به روز زیاد می شود؛ به خاطر این که، وقتی یک روند غیرقانونی پرمنفعت جریان داشته باشد، هر کسی می خواهد به آن دست بزند."
پس این مساله را دولت باید به شکل جدی درنظربگیرد وبه حل آن به صورت جدی وپیگیراقدام نماید .
درقدم دوم زمین هایکه برای دهاقین داده خواهد به کدام اساس ؟ درحقیقت این هم یک پرابلم عمده است ،نباید پلان توزیع املاک دولتی طوری طرحه ریزی شود که درآینده ، خود دولت با مردم به مشکل مواجه شود .
برمیگیردیم به مساله اساسی که توزیع زمین ها بایر دولتی است ،درحال حاضر درتمام کشور های جهان کشت وزراعت شکل صنعتی را بخود گرفته که دراین امرشکی نیست که تمام هموطنان ما اطلاع وآگاهی دارند ،ودرکشورهای پیشرفته دیده شده که صنعتی ومیکانیزه شدن زراعت چقدر موثرواقع شده ودرکوتاه مدت توانسته اندکه به خودکفایی برسند، پس ادارات مربوطه ما چگونه میکانیزمی را ایجاد کنند که درنخست زمین های دولتی ازقبضه غاصبین خارج ،وبه تعقیب آن ترویج زراعت وتوزیع زمین ها صورت گیرد.
ایا امکان دارد که زمین راپارچه ،پارچه کرده و درمحلات به دهاقین سنتی با قلبه وگاو ها اجاره ویا توزیع کرد،ایا به مشکلات محلی افزوده نخواهد شد.پس باید چگونگی این برنامه به صورت روشن توضیح داده شود،برای میکانیزه ساختن کشاورزی باید پلانهای ترتیب شود ،به عقیده من درنخست اگراین برنامه تطبیق شونده است ،پلان درازمدت است واگرما منتظربمانیم که کمیسیون تشکیل شده برنامه رویدست گرفته شده را تطبیق نماید ،مردم ازکمبود مواد غذایی وقیمتی به ستوه خواهند آمد ،دراین شکی نیست که دولت تماس هایی را باکشورهای همسایه داشته واین روند باید سرعت داده شود که امیدوارکننده خواهد بود،ولی درمورد توزیع زمین ها باید گفت که زمین های دولتی نسبت اینکه به هرکس توزیع شود ،بهترخواهد بود که تحت شرایط خاص به تاجران ملی وسکتورهای خصوصی اجاره داده شود که ازیک جانب زمینه کار برای مردم مهیا خواهد شد وازطرف دیگر ازبروزنزاع های محلی جلوگیری خواهدشد، واگردولت به این باوراست که تمام مردم افغانستان جهت ارتقا سطح اقتصادی ، مردم بشکل متوازن ازاین اقدام دولت مستفید شوند بهتراست که پلان وشرایطی را طرح ریزی نمایند که خداناخواسته ملکیت دولت ازبین نرود وهمه افراد واشخاصیکه میخواهند که مستفید شوند،مطیع وفرمانبردارشرایط دولت باشند.
مساله عمده که باید یکی ازشرایط مهم دولت باشد، میکانیزه وصنعتی ساختن زراعت است که وسایل مدرن زراعتی انجام شود ،درقدمه بعدی آن دهاقین وکسانیکه زمین ها را به اجاره میگیرند درکوتاه مدت بتوانند زمین را آماده کشت وزراعت نمایند به تقویه سیستم زراعتی گام گذاشته شود.
بالا
بازگشت