عزیزه عنایت

                

مها جریـن  و مردم بی بضاعت در افغانستان

 

افغانستان  از گذشته ها بخاطر  داشتن منابع طبعیی  ,مناظر زیبا و دل انگیز همیــــشه مورد توجه کشور کشان  جهان قـــــرار گرفــــــــته  و گاهـــی هم  مـــیدان نبرد بیــــن امپراتوران  جهان  بوده است  که در سال 1919 – اعلام  استقلال  افغانــستان  تو سط شاه امان الله  به همکاری  ملت غیور افغانستان  یک ضـربهء محکم   بــه امــپراتـوری بریتانیا  بود که  با تاسف  دولت شاه امان الله در اثر تلاش های دشمنان آزادی واستقلال ملت  افغانستان  به شکست مواجه گردید وتمام  پلانهـــای  شاه امـان الله  کــــه بخاطـــر رفاه  اجتماعی و ارتقای  سطح  زندگی مردم  ونجات از فقر و بدبختی  بود با خــــا ک یکسان شده  ودر دورهء   رژیم  شاهی هـــم طوریکه  شاید وبا یـــد لازم بــود  بخاطـــربهبود وضع زندگی  مردم  و آبادانی کشور  کار  صورت نگـــرفت . و در طی ایـــــــن سی سال جنگ خانمان سوز داشته های قبلی  کشور نیز  به تــــــاراج  بـــرده شده و یــا طعمه ء شعله های جنگ گردید که چنین حالت  به بدبختی  مردم  ستم کشیده افغانـستا ن بیشتر از پیش افزود.

        کنون که قوای خارجی ها در افغانستان  وجود دارد و هزاران ملیـــون  دالـــــــــربنام بازسازی و عمران افغانستان  به مصرف میرسد . ولی فقر  و بدبختی  مــردم رو زتاروز  بیشتر شده . مشکلات  بیکاری , بی سرپناهی و نبودن  نفقه شباروزی دامن گـیـرمردم وطن  گردیده است  که این مشکلات در سرمای شدید زمستان بیشتر شـده  وعده ی از مردم بی بضاعت وطن را حیران و نگران سا خته است .چون با نبودن مواد سوخـت تعدادی از مــــردم بیچاره و نادار شــــد ت سرما را بیشتر احساس مینمایند که بعضا بــه امراض گوناگون مبتلا شده و حتی با عث هلاکت این افراد مظلم  میشود.

         از جانب دیگردولت ایران  در این دوسال اخیر در سرمای شد یـد  زمستـا ن بـــه بها نه های  مختلف  با عث آزار واذ یت  پناه جویان افغان که درکشورایران بسرمیـبرند گردیده و آنان را بشکل دسته جمعی  و یا بصورت  فردی  دستگیر و بدون اینکه  فامـیل این افراد اطلاعی داشته با شند  از کشور خارج, و به سرحد افغانستان میفــرسـتد کـــــه این نو ع رفتار, خلاف  حقوق  بشتر, انتهــای بـی عــدا لتــی و بیداد گری  دولت ایرا ن را در برابر پناه جویان  افغان نشان مید هد.

          مهاجرین  که از کشور ایران  وارد افغانستان میشوند در زیر خیمه  های ژولیده بدون خوراک  والبسه گرم زمستانی بسر میبرند وازطریق رسانه ها مشاهده  مـی شـــود که اطفال  این مهاجرین  باز گشته بوطن  بدون پا پوش ودر حا لت  بســـیار تاســف آور روی برف ها درسرمای شدید  قرار گرفته  که قلب هر بیننده را  فــشرده  و متـا ثــــــــرمیســـــــازد .

            جوانان  این خانواده ها که بخاطر  بدست آوردن  کار سعــی میکنند و بعــداً ازهر دری  مایوس شده  وتوسط افراد مضر جامعه  به بی راهه کشا نیده  میشـوند کـــــــه این اطفال و  نو جوانان  مورد سوء استفاده قرار میگیرند اگر این حا لت  چـنـین  ادامــه پیدا کند  آینده ی خطر ناکی را در قبا ل خواهند داشت .

           لهذا از دولت  تقاضا بعمل میاید تا  ارگان های مربوطه را متوجه مسئولیت های آنان در برابر این  همه مشکلات  ملت ستم دیده افغانستان  گردانیده و زمینه های  کمـک رسانی را برای  مهاجرین  عودت کننده بوطن و تعداد که در دور دست ترین  نقاط کشورقرار دارند  قبل ازبسته شدن راه های مواصلا تـــــی وبـــرف بــاری  ها ی شـــــــد یــــد مهـــیا سا زند و هم  تـــــاجران ملی کشور میـــتوانند  با احســـــاس خیـــــــر اند یشـــــی سهم فعال گرفته و  نه تنها برای مهاجرین عودت کننده از کشور ایران و پا کســـــتان بلکه در برابر آنعده از مردم بی بضاعت  که در کوچه و بازار و مخصوصـــا ً شـــهر کابـــل  سرگردان و هرا سا نند دین وطنی خویش را  ادا نمایند . با تقدیم احترام   

                                                                         عزیزه عنا یت

                                                                          2008/12/13

 

  

 

                                             اندوه غریبـــــان

 

              زیخبندان و سـرما ی زمســـــتان         فسـرده باغ وراغ ومرغـــزاران

              نه در بستان نـــــوای مرغکــانی         نه جـــای یا سمن کنج گلــستـا ن

              فگنده ابر خـــرگه روز تا شــــب         مه ومهراند در مشــکوی پنها ن

              چمن زیر لحاف بر ف خو ابیــــد         فزون گردید انـــدوه غـــریبـا ن

              بدون جامــه ی گـرم و مســـــا عد        بلرزندازخنک چون بــید لرزان

              چو ثـروت بر تو داده ایزد پـــاک         بکن یـــادی ز حا ل مستمنــدا ن

              بکن یــاری غریــــب و بینـــوا را        که با شدجای توفردوس رضوان

                                     مشو غافل زحا ل بینـــوا یـــا ن

                                      در این ایام سرمای زمستــــا ن

 


بالا
 
بازگشت