عزیزه عنایت
خــــــــزان , پیــک زمستـــــان
در این دنیای پهناورازپیدایش زمین تاکنون با گردش آفتاب زمان تغیر کرده و چهارفصل بوجود میا ید که یکی هم فصــــل خزا ن است .
ایـــــن فصــــل زیبـــا ئی خــــاص خــــودش را داشـــته مــثل بهــارنه گرم و نه ســـرد ,هـــوا بسیار خــواشگواربــوده . طبعیت زیــبا در باغ و بوستــــــــا ن و نخلستان ها گوئی خیمه های زرگونه بسته است تک تک درختان جامه هــا ی رنگا رنگ , طلائی , زرد سرخ و حتی در ختان نا جو و سرو جامه ء سبزینــــــهء دایمی بر تن کرده. باد ملا یم هم ما نند نسیـــم آهسته آهسته می و زد و با وزیـــدن باد برگهای طلائی رنگ درختان همچو پاره های زر,در گوشه و کنارروی زمــین می افتد . روز های آفـــتابی پارچه های ابر در آسمان نیلوگون مانند پارچــه هــای حـــریـــرهمچــون پــــرقـــو جـــلـــوه نما ئی میکـــند . گـــاه گـــاه بـــارا ن بــــــــا شــستن گـــرد و خـــاک از روی گلهــا و ســـبزه هــا گلــبته هــا بـا طراوت وزیبـا جــلوه میکنند . کــه انسان از تما شـای آن لـذت برده و بیاد بهاران می افتــد.
اما این زیبائی متفاوت از بهار و کوتاه مدت ,زود گز بوده که مثال بهار فصل سـود را در پی خودنداشته و در عقب اینهمه زیبائی فصل سرد (زمســــــتان) رسید نی است که طبعیتا ً بعضی از پرنده گان در مناطق سرد سیر تاب سرمای شدیــــــد را نداشته به عزم نقل مکان و ترک آشیان تلاش میکنند تا در مناطق گرم سیـررفــتــه به ادامه ءزندگی بپر دازند ,که این سفر دور از آشیان و یاران برای هـمه رنج آوار بوده و مخصوصا ً برای انسان ها که درحالت جنگ , تبعید, از دامان مادر وطـــن جدا میشوند نیز متاثر کننده است . با فرا رسیدن زمستان نه تنها پرندگان به فکــــرآب و دانــــه می افــــتند بلکه انســـا نهــــای کــه در کشـــور هــای عـــقـب مانـده در نــقاط ســـرد سیـــــر روی زمیـــــن زنـــد گــــی میکـــــننـد نیـــــز بــه فکــــر زمستان بـــــوده و بخاطـــرنجات از روزهـــای سخت ســرماه به جمع آوری غلـه وآذوقه میپردازند که افغانستان وطن عزیزمان نیز بعضی از نقاط آن سردسیربوده و زمستان های سختی رابا خـــود داشتــــه و دارد که در سا لهای قـــــبل از جنگ اهالی روستا ها و مناطق که زراعت پیشه بودند به فکر جمع کردن غــله جـــات حبوبات , میوجات خشک و تازه و حتی قاق کردن گوشت میشدند که همه و همـــه را در همین فصل خزان پیش بین میبودند و همچنان اهالی شهرستان ها که عـــــدهء اقتصاد خوبی داشـــــتند میتوانستند که در این فصل ضروریات زمستان را تهیــــــه نمایند و فصل زسمتان را با خاطر جمع به زندگی ادامه بدهند . حتی در مو ســـوم زمستان شب ها را با قصه گفتن یکی از بزرگان فا میل برای نو جوانان سحـرمی نمودند . ولی با تا سف با ید گفت که این سه دهه جنگ خانمان سوز همه چیـزرا ازما ربوده است و در اثر آتش سوزی ها بسیاری از مردم افغانستان درشهــــر هـــــا و روستا ها خانه و کا شانه خودراازدست داده اند که مجبوربه مهاجرت به کشورهای بیگانه ( پاکستان و ایران ) گردیدندو تعداد دیگر کـه به دلایل مختلف نتـــوا نستنـــــد از وطــــن خارج شوند باهمه سختی هــــاو از د ســـــت دادن اعضای فامیل وطــن را ترک نکردند . از سوی دیگر خشک سالهای متواترونبودحاصل خوب درزراعت فقر و بدبختی دامنگیر مردم ستم دیده ء ما گردیده و عدهء که قبلا مها جرت نموده بودند در این اواخر از کشورهای همسایه که هر لحظه توهین و تحقـیر میشدنــــــد بآنکه میدانستند که در وطن امنیت کامل نبوده وطن را نسبت به کشور بیگـــــا نــه ترجیح داده به وطن باز گشت نموده اند که این افراد با فـــقر,بیکاری,بی سرپناهــی بسر میبرند و از نبودن ضروریات زســتان ( مواد سوخت,البسه,خوراکه) سخــــــت هراسان و نگرانند. از سوی دیگر وضع نا امنی در کشور و به خاک وخون کشـیدن هموطنان بی گناه مان توسط تروریزم و نظامیان خارجی نیزبه اندوه آنان افــزوده و مردم شریف وطن را حیران و پریشان سا خته است .
فلهذا جناب رئیس جمهوراگر میخواهند که در دوردوم انتخابات برنده شوند لطفاً نسبت به گرفتن رای اعتماد از مردم , در قدم نخست به فکر چاره وراه نجات ازمرگ غریبان اقدام کنند. که ( هم ثواب و هم خرما ) بدست آرندوهم تاجـــران محترم ملی کشور که امکانات آنرا دارند قبل از فراه رسیدن موسوم سرمای زمستان وبسته شدن راه های مواصلاتی در اثر یخبندان و باریدن برف, در جستجوی راه های حـل این معضله پرداخته , نگذارند که چون سال پار هموطنان عزیزمــــان ازگرسنگـــی و سردی هوا جان های شیرین شانرا ازدست بدهند . بااحترام
عزیزه عنایت
9/10/2008
هالنـــد
** مهــــر گــان **
فصل خزا ن است بیا زینــت بستان نــگر
خیمه ء زرگون بـــاغ زیـب گلستان نگــــر
داده فلک رایه گان جامه ء زر شـــاخسـار
همچو نسیم بهــار بـــاد زر افشان نگــــر
جلوهء عـــروس بـــاغ دل زکفــم میبـــــرد
زرد به تن جامه و ســـاقه ء عــریـان نگـر
تازه گی مهر گان بوی بهـــــاران دهــــــد
فصل خزان گرچه است لیک چونیسان نگر
ایکه دریغــــا دگـــر نیست بقــای طــــرب
غنچــه کنــد الــوداع بلبل حیــــران نگــــر
غیــر تحمل بــــــود ترک رهـــی آشیـــان
روز جـــدا یی دو ست دیــدهء گــریان نگـر
داغ بــدل می نهـــد غربـــت و آو اره گـی
رنج و پـــــریشا نی ئی. ملــت افغــان نگر
باز زمستان ر سـیـد بر در مسکین غـریب
کلبهء تاریک و ســـرد سفره ء بی نان نگـر
عدهء در دام فقر دست و گریبــــان بــــــود
جامه ء صــد پـاره و اشــک یتیمـــان نگــر
خفــــته ء بی سر پــنا ه در گروء بــاد هــا
بــــا دل پــر غصه و حال پـــریشـان نگـــــر
زار (عزیزه ) شــود از غم تو همـــــو طــن
هر نفس از رنج تو اشک بـــه دامـــــان نگر
بالا
بازگشت