انوش احمد یک تن از دانش آموزان دانشگاه طبی تاجیکستان
افغانستان همچون توپ فوتبال برای کشور های خارجی
(نظری به مداخلات کشور های خارجی به افغانستان)
بعد از اشغال افغانستان توسط قشون سرخ ، دشمنان صلح و جهاد افغانستان ، کشور عزیز ما دامنگیر بحران سیاسی ، اقتصادی و انسانی شد که میلیون ها هموطنان مظلوم ، صلح دوست و روشنفکر ما بی نام و نشان گم و یا کشته شدند که حتی تا امروز هم اثر و یا درک از آنها در دسترس نیست. ای کاش چیزی در باره گمنام های کشور ما در دسترس میبود تا مادران که فرزندان خود را در آغوش گرم خود پروراندند و کلان کردند آگاه میشدند. و میلیون ها هموطن دیگر ما که شامل داکتران زبردست ، انجنیرها ، خواننده های که منطقه از شنیدن آواز شان لذت میبرد ، روشنفکران و دیگر شخصیت های ملی و بین اللملی ما به کشور های اروپایی و امریکائی مهاجرت کردند، مخصوصا به کشورهای همسایه ایران و پاکستان.
بعد از آنکه قشون سرخ و یا شوروی سابق در افغانستان توسط مردم مجاهد ، دلیر و وطندوست کشور ما شکست خورد جشن بزرگ بین مردم بر پا شد و همه به این باور بودند که در انتظار افغانستان یک آینده روشن و درخشان خواهد بود.
کشور از جمهوری دیموکراتيک به جمهوری اسلامی تبدیل شد و در راًس اولین دولت اسلامی افغانستان صبغت الله مجددی به حیث رئیس جمهور مقرر شد. اولین کار حکومت از آن عبارت بود از آزادی تمام اسیران ، مواد خوراکه در بازارهای شهر کابل بسیار به قیمت پائین به دسترس مردم قرار گرفت و از طریق رادیو تلویزیون ملی اعلان گرديد که زنان باید چادر به سر کنند. مردم مخصوصا جوانان حکومت نوبنیاد اسلامی را بسیار به فال نیک گرفته و از روی کار آمدن چنین حکومت اظهار خرسندی میکردند. اما متاسفانه که چنین نشد و این افکار و عقیده ها تنها خواب بود و خیال. در افغانستان جنگ های داخلی ، قبیلوی و زبانی دامن زده شد و چراغ های سبز که مردم در انتظار آن بودند به چراغ های سرخ تبدیل شد.
کابل پایتخت افغانستان که یکی از قدیم ترین شهر های منطقه و جهان به شمار میرفت و پایتخت بسیار از امپراطوری های بزرگ بود به یک شهر نظامی تبدیل شده بود. کوچه های کابل برای جنایت کاران و اگر خوبتر بگویم مزدوران کشور های خارجی سنگر جور شده بود و بغیر از صدای توپ و تفنگ دیگر صدائی به گوش نمیرسید. حتی کس جراًت برداشتن مرده خود را نداشت.
جنایتکاران که در تباهی و ویرانی دست داشتند برای مردم افغانستان مثل آب معلوم است که کی ها بودند و کی ها هستند. تمام این جنایتکاران جنگی که کشور عزیز مارا برباد کردند یک هدف داشتند و آن گرفتن قدرت و نشان دادن برتری یک قوم بر قوم دیگر. در اینجا دست کشور های خارجی بود که پول های گزاف را در اختیار نوکران خود قرار میدادند تا که بجنگند و اتحاد ، همدلی و همبستگی مردم عزیز ما را از هم بپاشند. از طرف شما ل ازبکستان بخاطر منافع خود عبد الرشید دوستم را کمک مالی میکرد.
از طرف غرب کشور ایران برای شیعه مذهبان پول و اسلحه میداد و از طرف جنوب کشور بی فرهنگ پاکستان که به عقیده من کلید بدبختی ها در کشور ما بوده گلبدین راکتیار را کمک میکرد و عربها به سياف ، هند و روسيه به برهان الدين و مسعود کمک ميکرد توسط همین آقايون کابل نازنین ما را به قبرستان مبدل ساخت.
این جنایت کاران و نوکران کشور های خارجی برای بادارهای خود چون توپ فوتبال بودند و به هر طرف که شوت میشدند به همان طرف میرفتند و مردم عام را به قتل رسانده خانه هارا خراب کرده ، چور و چپاول میکردند تا که به هدف برسند و داخل جال شوند.
بلاًخیره توپ نوکران کشور بی فرهنگ پاکستان به هدف رسید و به داخل جال شد. همین بود که افغانستان توسط مزدوران پاکستانی که به خود لقب طالب را داده بودند اما در اصل انسانهای خائین ، کثیف ، جنایتکار و وحشی بودند که شاید مثل شان در تاریخ جهان دیده نشده باشد اشغال شد. هدف این وحشی ها از بین بردن فرهنگ ، تمدن و آثار تاریخی افغانستان بود که چنین کار هم کردند.
رادیو تلویزیون ملی افغانستان که یگانه رسانه تصویری در سطح کشور بود به فعالیت اش خاتمه داد ، رسانه های چاپی از نشر شدن باز ماند ند ، در های تیاتر و سینما بسته شد ، دختران از رفتن به مکاتب منع شدند و را بطه دیپلوماتیک با جهان مخصوصا غرب و ایا لات متحده قطع گردید. بت های بامیان که یکی از آثار تاریخی کشور و جهان به حساب میرفتند توسط این وحشی ها ، نوکران پاکستانی انفجار داده شدند و از بین رفتند.
در طول شش سال که کشور عزیز ما تحت رهبری طالبان مزدور بود هیچ گونه فعالیت فرهنگی و هنری در صورت نگرفت ، در حالیکه که کشور های همسایه ما که تازه استقلالیت سیاسی خود را گرفته بودند و سالها از فرهنگ و تمدن افغانستان دور بودند پیشرفت چشمگیری کردند. در ساحه های فرهنگ ، هنر ، سیاست و افتصاد.
افسوس ، افسوس باز هم افسوس که کشور عزیز ، آبایی و تاریخی ما فاقد پیشرفت در عرصه های علم فرهنگ و اقتصاد بود. کشوریکه صدها سال پیش مردمش زیر یک نام یعنی "افغان" اتحاد کرده بودند و از گرفتن نام ملت و وطن خود افتخار میکردند ، کشوریکه ابر قدرت های جهان مثل انگلستان که تقریبا تمام کره زمین را زیر تصرف خود داشت شکست داد و از برکتش ده ها کشور های دیگر بخاطر استقلال و اتحاد خود جنگیدند و کامیاب هم شدند. کشور یکه ابر قدرت دیگر جهان مثل روسیه یا شوروی سابق را به ناکامی مواجه ساخت که از برکتش آلمان غرب و شرق با هم وصل شد ، و حتی کشور های که تحت مستمعمره روسیه تزاری بودند برای آزادی و استقلالیت خود مبارزات براه انداختند و یکی پسی دیگر آزاد شدند.
خلاصه اینکه افغانستان زنجیر محکوما ن را در جهان شکست اما متاسفانه غا فل از آن بود که روزی خود گرفتاراین زنجیر میشه که شد هم!
بدبختانه یا خوشبختانه بگویم که بعد از 9-11 سپتمبر جهان مخصوصا ایا لات متحده امریکا متوجه اوضاع افغانستان شد و نیروی نظامی فرستاد. از روز اشغال افغانستان توسط ایالا ت متحده 7 سال میگذرد. سال 2004 انتخابات ریاست جمهوری برگزار شد و حامد کرزی به حیث اولین رئیس جمهور اسلامی افغانستان بعد از حکومت طالبان انتخاب شد که از شروع حکومت اش تا امروز 5 سال میگذرد. حکومت آغای کرزی اگر چه یک حکومت موفق نبوده اما باز هم يک سلسله ها کار های خوب و ثمره بخش انجام داده است ، مثلا در عرصه های بازسازی و نوسازی ، زیر بنای اقتصادی ، فرهنگی ، هنری ، اجتماعی و مدنی.
در حال حاضر زیاد ترین رقم شاگردان یعنی 6 میلیون در مکاتب افغانستان مشغول تحصیل هستند که چنین چیز در تاریخ افغانستان رخ نداده بود. از طرف دیگر هنوز هم فقر در افغانستان پا برجا است در حالیکه میلیاردها دالر به افغانستان از طریق کمک های خارجی سرازير شده است.
با امید روز یکه دیگر مردم عزیز ما در صلح ، اتحاد ، همبستگی و بدور از جنگ زنده گی کنند تا که در کشور عزیز ما به جنگ و برادر کشی پایا ن داده شود و به یک کشور مترقی ، خود کفا و آزاد دنیا تبدیل شویم.
بالا
بازگشت