سیاست های انتحاری
هنوز از عرق ریزی در جشن هفتاد سالگی داکتر اکرم عثمان فراغت نیافته بودم که دیدم نمی گذارند وزارت داکتر سپنتا، لااقل به هفده ماهگی برسد.
حکومت پاکستان در این باره می گوید که کار، کار بعضی همسایه های دیگر است وبعید هم نیست که زیر کاسه نیم کاسه باشد. تحلیلگران پاکستانی با کنایه سخن گفته و چنین وانمود می کنند که در وزارت خارجۀ افغانستان، دستان خارجی ــ البته غیر از دستان جناب سپنتا ــ دخالت دارند :
" جالب این است ، وزارت خارجه که باید بیشتر فعالیت های آن در خارج باشد، در حالتی است که بیشتر فعالیت های خارج، در وزارت خارجه است."
رازهای سیاست اسلامی ایران چنان در خم و پیچ عبا وقبا و پشم پوشیده از نظرهای ما خاکیان است که جز جلوه های داخلی آن ــ مثل اخراج داواطلبانۀ کارگران حرامزادۀ افاغنه ــ چیز بیشتربه چشم ما نمی رسد.
امریکا ولی از واقعۀ سپنتا وحشت زده شده، زیراتاحال باور نداشت که تکنالوژی و تکنبک ایران به قدری پیشرفت کرده باشد که بتواند با " ریموت کنترول " از راۀ دور نیز به اهداف صلح خواهانۀ خود برسد.
استفاده " ریموت کنترولی " ازدموکراسی غربی، امااز جملۀ آن اعجاز های است که افتخار داشتن " کاپی رایت " آن به خاک پاک افغانستان منحصر می شود.
در این میان انتظارات روشنفکر افغانستان کمی عقل گریزانه می نماید.
اصلا ً مشکل روشنفکران افغانستان این است که فکر می کند، پارلمان افغانستان جای جنایتکاران و بی سوادان است. مشکل پارلمان افغانستان نیز این است که گمان می کند وزارت خارجه جای جنایتکاران و بی سوادان است. اتهام فلسفه و دانش و پژوهش بر وزیر خارجه ناشی از همین طرز دید است.
فرق پارلمانی ها با روشنفکران ما در این است که روشنفکران، خود را جدی نمی گیرند وپارلمانی ها دیگران را.
تظاهرات برای پشتیبانی از سپنتا را می توان یه حساب درخشش های تیره گذاشت. این تظاهرات در هرات آغازشد و بعد از آغاز نشدن در جاهای دیگر، احتمالا ً هم منحصر به هرات باقی خواهد ماند. در مقابل ، حریفان داکتر که متهم به قوم گرایی هستند، ثابت کرده اند که وقتی پای منافع ملی ِ شخص آن ها در میان باشد، برخورد آن ها فرا قومی و فرامنطقه یی است. این سوی آب های هیرمند یا آن سوی آن؛ این سوی خط دیورند یا آن سوی آن. فرقی نمی کند. اصل آن است که باید فراتر از مرزهای دیگران اندیشید و خوش درخشید و روز گذرانید.
پارلمان افغانستان که تا حال از زور خود آگاه نبود، امروز دیگر مطمین است که اگر فردا بخواهد، می تواند حتی در مورد سرنوشت برنامه های هسته یی ایران نیز تصامیم عاقلانه بگیرد و احمدی نژاد و احمدی نژادیان را بر سر عقل بیاورد.
با این استیضاح ها ، پارلمانی های ما کار رابه جای خواهند رساندکه فردا روزحتی گریبان وزیر خارجۀ اسبق، داکتر عبدالله را بگیرندو بگویند، چرا در بدل شهادت استاد محمد هاشم طبله نواز که در آلمان به وقوع پیوست، لااقل دو نفر طبله نواز آلمانی را به شهادت نرساندی و هم برای سفیر شان یک اس ام اس نفرستادی که : " برا! وگرنه آمدم"
از خدا می خواهم تا آن روز زنده نباشم که تحمل دیدن این همه آبروریزی را ندارم.
20 می ، 2007 ، هامبورگ ، کاکه تیغون
بالا
بازگشت