طنز
یک خارجی معادل پنج افغانی؟!
نجیب الله دهزاد
تعدادی معتقد هستند که یک نفر خارجی در مارکیت افغانستان - محلی که تمام تجاران بین المللی، از یوناما گرفته تا یونیکا مصروف فروش و خرید خون، خبرنگار، خمپاره، و غیره هستند - ارزش دالری دارد؛ ولی عده دیگری میگویند؛ نه، برای معاوضه یک نفر خارجی همین پنج افغانی کافیست!
ببینید، معاملات تجاری البته نظر به پالیسی هر کمپنی متفاوت است. شرکت ژورنالیستان آزاد ادعا میکند دولت افغانستان ولخرچی کرده است، و بدون مشوره با شرکای اصلی خویش، یک نفر آدم خارجی را به پنج افغانی معاوضه میکند؛ این طبقه میگویند دولت افغانستان رو به جهت بازار آزاد نماز اقتصادی اش را ادا میکند و به همین دلیل ارزش اموال وارداتی، از جمله نرخ "آدم خارجی" را بدون توجه به میزان منفعت ملی افزایش میدهد.
شماری از کارشناسان اقتصادی مملکت، بدین باورند که ارزش انسانی یک نفر خارجی بالاتر از این حرفهاست، و باید برای معاوضه آن تمام دار و ندار "فروشگاه پلچرخی" یا "کمپنی گوانتانامو" را به فروشنده سپرد!
ولی سخنگوی رییس جمهور افغانستان، در مورد خریداری یک پایه خبرنگار ایتالیایی مودل ۲٠٠٧به اسم دانیل ماستروجیاکومو، نظر دیگری دارد. "او یک استثنا بود!". دولت افغانستان ممکن است به وسیله این پیام استثنایی گفته باشد که حاضر است جهت حفظ روابط فرهنگی- اقتصادی اش با حضرت پاپ در ایتالیا از سر تمامی ملا های این سرزمین بگذرد!
درجهت دیگر، ارزش یک نفر آدم داخلی هنوز به یک افغانی نرسیده است، یا که بهتر است بگوییم سرنوشت آدم افغانی هنوز در اسارت صفر و اعشاریه به سر میبرد. تعدادی دولت را ملامت نمودند که سیاست اقتصادی اش ماننده به "یک بام و دو هواست!" این نظر را کارشناسان اقتصادی مجدداً با دلایل ذیل رد مینمایند:
- اگر منظور این گروه ارزش آقای نقشبندی، خبرنگار داخلی است، باید بگوییم که مودل ایشان مودل ٨۵است که به هیچ صورت نمیتواند با یک خبرنگار خارجی مودل ۲٠٠٧ رقابت نماید.
- بازار رسانه یی دولت همین اکنون در حالت اشباع قرار دارد و لزومی برای خرید خبرنگاران داخلی بیشتر، که تخصص و مهارت چندانی هم ندارند، دیده نمیشود.
- هرگاه تجاران داخلی بخواهند دولت را وادار به استفاده از کالاهایی وطنی نمایند، یا که مجبورش سازند برای امتعه خارجی اینقدر تاوان گزاف نپردازد، باید ظاهر کالا های خویش را مرتب و به اصطلاح مشتری کش نمایند. به عنوان نمونه، اگر آقای نقشبندی، مو های زرد و چشمان آبی میداشت، امروز حتماً اینقدر در گدام تجارتی طالبان باقی نمی ماند! بدون شک دولت وی را به هر قیمت ممکن خریداری میکرد!
از یک جایی هم شنیدیم شرکت ژورنالستان در نظر دارد بخاطر سقوط ارزش آدم داخلی و صعود قیمت آدم خارجی توسط دولت افغانستان دست به اعتراض بزند. ما هم در این اعتراض شریک شان خواهیم بود. ممکن است این شرکت محض مطرح شدن، یا که از سر دغدغه ملی دست به این کار بزند؛ ولی ما برای اعتراض مان دلیل دیگری داریم:
تاجران سیاسی دولت باید توجه نمایند که در بازار تاریخ همیشه ارزش یک نفر داخلی معادل ده ها نفر خارجی بوده است، مثلاً: ما همین اکنون در انبار امنیتی خویش ۳٠ هزار سرباز از شرکت ناتو، ٤٨هزار عسکر از کمپنی پنتاگون- و شرکای ائتلافی، (به گمان غالب) بیشتر از ١٠ هزار جاسوس از شرکت های استخباراتی اطراف دنیا را داریم، مجموعه تمام اینها میشود ٩٠ هزار که صرف بمنظور رقابت با ۳ هزار طالب وطنی، یک هزار مخبر از شرکت صادراتی آی ایس آی، و چند صد نفر القاعده از تجارتخانه های عربی ذخیره شده است، بنابرین و با توجه به یک تناسب معمولی گفته میتوانیم که هر آدم داخلی از نظر ارزش خونی بهای معادل سی نفر خارجی را دارد. بنابرین، دولت ما جهت حفظ روابط اش با ایتالیا یک خبرنگار را به پنج اسیر افغانی نه، بلکه در بدل یک صد و پنجاه انسان افغانی معاوضه نموده است که در واقع میشود گفت این عمل، ارزش سهام شرکت های پاکستانی مستقر در جنوب کشور را افزایش خواهد داد. به عباره دیگر، از این پس، جمهوری اسلامی افغانستان مجبور است در بدل یک آدم خارجی ده کیلویی، صد و پنجاه نفر طالب صد کیلویی بپردازد!
کابل – حمل ١۳٨٦
بالا
بازگشت