به بهانهء فرا رسیدن نوروز جشن باستانی ، دیرینه و عنعنوی کشور ما افغانستان

با فرا رسید ن بهار حملات  انتحاری ،انفجار بم ، راکت زدن ، بمباردمان طیارات و نشانه گیری افراد ملکی بیشتر خواهد شد ! !!!!! + ؟؟؟؟؟ ............

سالهاست که با فرا رسیدن بهار و جشن عنعنوی نوروز نعرهء  تهدید بهار و شکستاندن رسم شادیانهء نوروزی دلهای پر از امید را مالامال از وسوسه و اظطراب می سازد.دلهای را که از جبر تنگدستی روزگار ، سردی طاقت فرسای فصل زمستان وچاره جوی دربیچارگی ها امید و ارزو های خود را به طراوت ، سبزی فصل و بستر بهار  بسته اند.هر چند که هر کس به توان مادی که در چانتهء خود دارد عید نوروز را به عنوان عنعنهء دیرینه و صفحه ء پر رونق دور خورده طبیعیت با گستردن سفره نوروزی  جشن می گیرد اما دلش را گرفتاری فریاد و نعرهء تهدید بهارو شکستاندن رسم شادیانه ء نوروزی می ازارد و هر لقمهء را که از سفره ء نوروزی  بر می دارد طنین صدای تهدید امیز ، بی ثباتی و جنگ  کامش را تلخ و طعم انچه را که  می خورد احساس نمی کند، اما قبل از  جمع اوری سفره همه  انا نیکه دور خوان گرد امده اند به بلند کردن دستهای شان را به دعائ دعوت می کند و خود با صدای بلند دعا را چنین اغاز می کند: پروردگارا تو دست نامرئی را بخشکان که برای  خرخره کردن پشت همسایه  خانه ء مامصروف است و اورا وامیدارد تا  ممثل ارادهء ان دست نامرئی باشد و باعث  غم اندوه در کلبهء ما  می گردد .و رنگ و رونق بهارانهء فضای خانه ء ما را با رنگ ، بوی و دود خاکستر و خون اغشته می سازد.خدای بجای فراوانی این همه تیر تفنگ ، افزار کشت و کار بما عنایت فرماو بجای این همه تانگ وتوپ، تراکتورو سایر وسایل مورد ضرورت نصیب ما گردان که مالک ان همه خود ما باشیم .همه با یک صدا  آمین گفتند  ولی باز هم  حواسش پریشان فردای است که ایا قربانی بمباردمان طیارات بم افگن متحدین خارجی دولت خواهد بود ویا در راه روان سرزمینش نشانه ء تیر تفگدار دریائی امریکا  خواهد شد ویا بیخبر از همه بازی های پشت پرده  طعمه ء حمله ئ انتحاری  خواهد بود .با همین چرت ها و سودا ها و دلهرگی به پیشواز  نوروز باستانی و امد، امد بهار میرود. گام های را که به پیش بر میدارد برای برداشتن گام بعد یش اطمینان ندارد.

فضل الر حیم  18 مارچ 2007