ولایت دایکندی و چالشهای مضاعف!

 

 

(قسمت دوم)

رئیس جمهور محترم حامد کرزی:  دایکندی قلب افغانستان است و این قلب باید در تپش باشد.

علی احمد جلالی وزیر داخله وقت: دولت امکانات را فراهم خواهد نمود تا والی مشکلات مردم دایکندی را رفع نماید.  

کریم خلیلی، معاون ریاست جمهوری: در قانون اساسی عدالت رعایت گردیده است. در نظام مردم سالار؛ دولت به عنوان دولت برگزیده مردم، خدمتگزار مردم است.

سرور دانش والی وقت دایکندی: نسبت به بازسازی و نوسازی توجه شود.

با توجه به وعده‌های که رئیس جمهور محترم و همکاران شان مبنی بر عنایت و توجه جدی به امر بازسازی و نوسازی؛ چه در زمان افتتاح ولایت و چه بعد از آن داده بودند، متأسفانه کارهای زیر بنای و نوسازی که توسط دولت طی سه سال در این ولایت انجام شده است، از شمار انگشتان تجاوز نمی‌کند. اینک به انکشاف و بازسازی انجام شده در سطح ولایت دایکندی نظری می‌اندازیم تا شاید این بازبینی و ترسیم محرومیت، تلنگاری باشد بر وجدانهای خفته در برابر این نابرابری و ستم اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی که از گذشته‌های دور به ارث رسیده است و امروز با عنوان "عدالت متوازن و بازسازی همه جانبه" توسط مدعیان مردم سالاری و دموکراسی آراسته و پیراسته شده و به مردم مظلوم این خطه تحویل داده می‌شود. البته آمار ارئه شده گویای سازندگی و بازسازی است که از زمان سقوط طالبان تا کنون در این ولایت توسط مؤسسات خیریه خارجی و دولت کنونی صورت گرفته اند و این آمار سهم دایکندی را از میلیاردها دالر کمک نشان می‌دهد که در طی این چند سال توسط کشورهای خارجی به افغانستان صورت گرفته است.

الف. بازسازی در دایکندی به روایت آمار

1.    ساخت تعمیر برای ولایت. بعد از افتتاح ولایت دایکندی بخشهای اداری و کاری ولایت در قلعه‌ی که قبلا شهید صادقی در شمال شرق بازار نیلی جهت انجام برخی از کارهای اداری آن زمان ساخته بود، قرار داشت و تنها در سال روان بعد از چند سال ساختمان ولایت تکمیل گردیده است.

2.       ساخت ساختمان برای اردوی ملی.

3.    تأسیس و ساخت شفاخانه 22 بستر در مرکز نیلی. (البته این شفاخانه توسط مؤسسه خارجی قبل از تصویب دایکندی به عنوان ولایت ساخته شده است)

4.       ساخت تعمیر برای ریاست معارف.

5.       تطبیق ماستر پلان شهری مرکز ولایت بعد از سالها انتظار آن هم به صورت ناقص.

6.       راه اندازی شبکه رادیوی توسط مؤسسه اینترنیوز با فریکانس و برد بسیار ضعیف.

7.       فعال سازی و سرویس دهی مخابراتی افغان تلیکام. 

8.       ایجاد و تأسیس يک باب کلینک در مراکز ولسوالی‌ها.

آنچه در مرکز ولایت بعد از چند سال قد برافراشته است و به عنوان کارنامه سازندگی دولت کنونی می‌توان از آن یاد کرد، در موارد بالا گنجانده شده است. اما در مراکز ولسوالی‌ها بجز ولسوالی خدیر و ولسوالی القان شهرستان و ولسوالی کجران، که تعمیر فرسوده از گذشته داشته اند، در سایر ولسوالی‌های تازه تأسیس حتی ساختمان قدیمی و مخروبه که از حکومت باقی مانده باشد، تا کارهای اداری ولسوالی در آنجا انجام شود؛ وجود ندارد. ولسوالی‌های مذکور در خانه‌ها و قلعه های کرايه‌ای و استیجاری مستقر گردیده اند. از باب نمونه؛ در ولسوالی اشترلی تنها کلینکی که در مرکز ولسوالی (شيخمیران) ساخته شده است، نه دوا در آن می‌توان یافت و نه داکتر! نه آبی آشامیدنی در آن وجود دارد و نه امکاناتی! فقط ساختمانی در آنجا ساخته شده که با ظاهر رنک مالی شده تا هنوز پا برجاست. گاهی مردم از شدت درد و بیماری به آن مراجعه می‌کنند اما با جواب نگهبان (اگر نگهبانی داشته باشد) که داکتر نداریم و دوا هم تمام شده است، روبرو می‌شوند که بیماران و مراجعه کنندگان یا باید با بیماری و درد بسازند و یا اینکه هفت ساعت راه پر خم و پیچ موتر را (اگر موتری به سمت نیلی برود) تا نیلی تحمل کنند. در سایر ولسوالی‌ها نیز وضع بدین منوال است و شاید هم بدتر!.

ب. چالشهای موجود در ولسوالی‌ها

از زمان افتتاح ولایت بیش از سه سال می‌گذرد، متأسفانه تا کنون ماستر پلان مرکز ولسوالی‌ها تثبيت نگردیده است. ولسوال‌ها برای امتیازگیری و باجگیری از مردم اطراف ولسوالی، بنا به سلیقه خود و بدون سروی و کار کارشناسانه، بعد از چند مدتی مکانی را مشخص می‌کنند که تعمیر ولسوالی در اینجا ساخته خواهد شد. این کار نه از سر دلسوزی بلکه برای اخذ رشوه‌های کلان از مردم ساده لوح که باور دارند با ایجاد ساختمان ولسوالی در منطقه آنها تمام مشکلات اجتماعی، فرهنگی، صحی و اقتصادی شان برطرف خواهد شد؛ صورت می‌‌گیرد. به عنوان نمونه؛ در طی سه سال ولسوالی کیتی بیش از سه بار از نقطه‌ای به نقطه‌ دیگر و از منطقه‌ای به منطقه‌ای دیگر نقل مکان کرده است. از کیسو به کیتی، از کیتی به بازار سر تیغان، از بازار سر تیغان دوباره به نقطه‌ای دیگر در کیتی منتقل شده است. و همچنان ماستر پلان مرکز ولسوالی اشترلی، از شیخمیران به بند مزار قچنقی براساس گزارشهای اخیر منتقل شده و ولسوال محترم پرچم دولت جمهوری اسلامی افغانستان را بدین منظور بر فراز قله آنجا نصب کرده است. این نقل و انتقالات نه از سر دلسوزی بلکه براساس خواست عده‌ای و امتیازگیری والی محترم و ولسوال ناحیه مذکور از آنها صورت می‌گیرد. 

در ولسوالی‌ها فقط ولسوال با عده‌ای اندک از کارمندان و پلیس ملی حضور دارند. در آنجا نه از سارنوالی خبری است و نه از محکمه و دادرسی. در بسیاری از این ولسوالی‌ها اگر ولسوال سر وظیفه خود حضور داشته باشد، قوماندان امنیه در مرخصی است و اگر قوماندان امنیه حضور داشته باشد، ولسوال با دارو دسته‌اش در مرخصی بسر می‌برند. پلیس ملی در مرکز ولایت و همچنان در ولسوالی‌ها بسیار اندک و کمرنگ حضور دارند و این چالش بخاطر سطح بسیار پائین معاش دریافتی و بخصوص کیفیت بدی اباته و اعاشه آنها می‌باشد که افراد واجد شرایط حاضر به جذب شدن در اردو و پلیس ملی نمی‌باشند. سقوط ولسوالی کجران نشاندهنده عدم کارایی پلیس و اردوی ملی در این ولایت می‌باشد. متأسفانه ادارات دولتی در مرکز این ولایت متأثر از فرهنگ رشوه و باجگیری است و نمایندگان دولت محترم قصد خدمت به این مردم محروم را ندارند و تا هنوز سه والی و حکمران در طی این سه سال و چند ماه براین ولایت فرمانروایی کرده‌اند و از خدمت برجسته و قابل توجهی که بتوان به حیث یک کارنامه موفق از آن یاد نمود، برای این ولایت انجام نداده اند.  

ج. تصویر توسعه معارف دایکندی در آیینه آمار

استاد دانش والی وقت دایکندی: در گفتگوی با هفته نامه مشارکت ملی در سال 1383 در بیان  ضرورتها و نيازهای عمومی ولايت دايکندی از جمله معارف روشنی انداخته و آن را چنين بر شمرده است:

در ساحه معارف: در سالهاي پيش از جنگ در مجموع ساحهء اين ولايت در حدود يک صد باب مکتب در سطوح مختلف وجود داشته است که متأسفانه در سالهاي جنگ اکثر آنها تخريب و غير فعال گرديده است و هم اکنون ما مناطقي را داريم که در ميان يک جمعيت سي يا چهل هزار نفري حتي يک باب مکتب ابتدائي رسمي وجود ندارد. فعلاً بر آوردي که ما از ساحه داريم علاوه بر اعمار و ترميم و فعال ساختن يکصد باب مکتبی که در گذشته بوده، به سه صد باب مکتب ديگر در سطوح مختلف نياز داريم که بايد از نو ساخته شده و فعال گردد. براي اين تعداد مکتب که يکصد هزار نفر شاگرد خواهد داشت، به سه هزار نفر معلم نياز داريم و در واقع مشکل کمبود کادر تعليمي به مراتب مهم تر از مشکل تعميرات فيزيکي مکاتب می‌باشد. بطور خلاصه در ساحهء معارف نيازمنديها به اين شرح است:

اول. اينکه در مرکز ولايت يا ولسواليها دوره‌های کورس کوتاه مدت و در از مدت تربيت معلم تدوير شود تا کسانی که فعلا معلم هستند؛ اما از نظر سطح علمی و يا مدرک تحصيلی مشکل دارند در اين کورسها اشتراک ورزند و سطح علمی و تحصيلی آنها ارتقا يابد.

دوم. اينکه سازمان "آی او ام" يا کمشنري عالي ملل متحد و يا مؤسسات ديگر با ما همکاري کنند تا از ميان هزاران نفر جوان فارغ التحصيل مهاجر از ايران و پاکستان تعداد حداقل 500 نفر بحيث معلم براي اين ولايت جذب شوند و براي آنان مدد معاش يا هر نوع مساعدت ديگر در نظر گرفته شود و تا جائي که ما اطلاع داريم اگر اين همکاري صورت بگيرد صدها نفر از جوانان ذکور و اناث اين ولايت که در خارج هستند آمادگي دارند که براي تعليم و تربيه به دايکندي جذب شوند. (هفته نامه مشارکت ملی 5/9/1383، به نقل از سایت دایکندی «افغانستان قلب آسیا» بخش مصاحبه‌ها).

شاید بتوان گفت بیشترین توجه مؤسسات خيریه و دولت مرکزی روی مکتب سازی و پیشرفت معارف ظرف سه سال اخیر در این ولایت متمرکز بوده است. اما در این راستا نیز کارنامه‌ درخشان نمی‌توان برای دولت و وزارتخانه‌ مربوطه به تصویر کشید؛ زیرا:

 از 400 باب مکتب که بنا به گفته والی محترم وقت دایکندی بنا بود تعمیر و ترمیم و یا ساخته شوند و به فعالیت‌های آموزشی بپردازند، متأسفانه تا کنون به دلائلی این مأمول برآورده نشده است.

 اینک برای روشن شدن موضوع، و مبرهن گردیدن عدم توجه و یا عدم موفقیت دولت بخصوص وزارت معارف نسبت به امر آموزش واجدان شرایط تحصیل، به دو گزارش که در سال 1386 توسط یکی از دوستان از مرکز ولایت دایکندی،[1] بخش ریاست معارف بدست ما رسیده است؛ که گزارش اول آن در تابستان سال روان در برخی از وب سایت‌ها و نشريات به نشر رسید، توجه نمائید. 

گزارش اول: بر اساس آمار نماينده وزارت معارف در ولايت دايکندی در سال تحصيلی 1386 در هشت ولسوالی ولايت دايکندی 53497 محصل مشغول به تحصيل هستند که 49934 نفر در صنف يک الی هشت و 3563 نفر در صنف هشت الی دوازده حضور دارند که 35% اناث و 65% را ذکور تشکيل می دهد و تنها 6% شاگردان در صنف های هشت الی دوازده مشغول به تحصيل هستند و 94% بقيه در صنف‌های يک الی هفت.

کمترين درصد محصلين اناث مربوط به ولسوالی کجران است با 16% و بيشترين درصد محصلين اناث مربوط به ولسوالی مرکز (نيلی و اطراف) است با 42%  که نسبت درصد ميانگين محصلين اناث به ذکور در سطح ولايت 35% می‌باشد. 11% محصلان ولسوالی شهرستان در مقاطع بالاتر از صنف هشت مشغول تحصيل هستند و در ولسوالی اشترلی و خدير تقريبا 2%  محصلان اين ولسوالی ها در مقاطع بالاتر از صنف هشت مشغول تحصيل می‌باشند.

 از مجموع 115 باب مکتب دولتی فقط 17 باب آن دارای تعمير است يعنی تقريبا 5/14% مکاتب ولايت دايکندی دارای سرپنا می باشد و بقيه در مساجد، منابر (حسينيه‌ها)، زير خيمه‌ها و زير سقف آبی آسمان (هوای آزاد) تشکيل می شود.

جدول شماره 1

                     (جدول آمار مکاتب و محصلين ذکور و اناث ولايت دايکندی در سال 1386)

گزارش دوم: بر اساس گزارش و آمار واصله ديگر از رياست معارف ولايت دايکندی، تعداد محصلان و همچنان کميت مکاتب اين ولايت، افزايش را نشان می‌دهد. طبق گزارش دوم که در اول ميزان سال 1386 بدست ما رسيده است، تعداد مکاتب راجستر شده دو صد باب مکتب را نشان می‌دهد و تعداد شاگردان مشغول به تحصيل 81010 نفر می‌باشند که از اين مجموع 62 درصد (49893نفر) ذکور و 38 درصد (31117 نفر) اناث می‌باشند. 73 درصد محصلان در صنف يک تا صنف پنج (59078 نفر) و 25 درصد (20304 نفر) در صنف شش تا هشت و تنها 2 درصد (1628 نفر) در صنف نه تا دوازده مشغول به تحصيل هستند.

جدول شماره 2

(جدول آمار مکاتب و محصلين ذکور و اناث ولايت دايکندی در سال 1386 براساس گزارش دوم)

طبق اين گزارش بيشترين درصد محصلان اناث مربوط به ولسوالی مرکز است با 45درصد و کمترين درصد محصلان اناث مربوط به ولسوالی کجران است با 26درصد که در ولسوالی کجران دانش آموزان دختر تنها در صنف‌های يک تا چهار مشغول به فراگيری علم هستند.

1. ج . وضعيت ساختمان و امکانات مکاتب  (براساس گزارش دوم)   

اکثر مکاتب ولايت نو تأسيس دايکندی فاقد ساختمان، امکانات آموزشی و آموزگاران مسلکی می‌باشند. تعداد اندکی از مکاتب که دارای تعمير است، برخی از ساختمان‌های موجود فاقد معيارهای ساختمانی و استاندارد می‌باشند که درحال حاضر شديدا نياز به ترميم دارند. بنابراين می‌توان گفت که نود و پنج درصد مکاتب ولايت نياز به ايجاد ساختمان برابر استاندارد دارند که اين امر عزم جدی دولت جمهوری اسلامی افغانستان، مؤسسات خيريه و مردم را می‌طلبد.

آمار وضعيت مکاتب ولايت دايکندی بر اساس گزارش واصله از رياست معارف ولايت:

ولسوالی مرکز ولايت 20 باب مکتب دارد که چهار باب آن دارای ساختمان است.

ولسوالی اشترلی دارای 30 باب مکتب است که چهار باب آن درای تعمير است.

 ولسوالی سنگ‌تخت 24 باب مکتب دارد که 2 باب آن دارای ساختمان و يک باب ديگر در حال ساخت می‌باشد.

ولسوالی خدير دارای 30 باب مکتب که 11 باب آن دارای تعمير و سه باب ديگر در حال ساخت توسط همبستگی ملی می‌باشد.

ولسوالی ميرامور دارای 31 باب مکتب که 10 باب آن دارای ساختمان است ليکن ساختمان 9 باب مکتب از 10 باب مکتب دارای تعمير، غير استاندارد می‌باشند.

ولسوالی شهرستان دارای 37 باب مکتب است که 8 باب آن دارای ساختمان است.

ولسوالی کيتی 27 باب مکتب دارد که تنها يک باب آن در حال کار و 7 باب ديگر در پلان می‌باشند.

ولسوالی کجران دارای 21 باب مکتب است که فقط يک باب آن دارای ساختمان غير استاندارد و 5 باب ديگر در حال پلان می‌باشند.

طبق اين گزارش، از دو صد باب مکتب راجستر شده در وزارت معارف 45 باب آن با احتساب مکاتب در حال ساخت، دارای ساختمان است يعنی 5/22٪ مکاتب فعال دارای سر پناه می‌باشد.

2. ج. افزایش کمیت شاگردان مکاتب 

مطابق ليست پيشنهادی رياست معارف ولايت دايکندی به وزارت معارف 7599 نفر شاگرد می‌بايست بر تعداد شاگردان مکاتب اين ولايت افزوده شود که 1743 نفر در صنف يک و 1859 نفر در صنف دو و 1457 نفر در صنف سه و 1129 نفر در صنف چهار و 717 نفر در صنف پنج و 460 نفر در صنف شش و 208 نفر در صنف هفت و 26 نفر در صنف هشت مشغول به تحصيل گردند. بنا به پيشنهاد فوق 2417 نفر در ولسوالی ميرامور و 360 نفر در ولسوالی مرکز و 1475 نفر در ولسوالی اشترلی و 1872 نفر در ولسوالی خدير و 1120 نفر در ولسوالی سنگ‌تخت و 337 نفر در ولسوالی کيتی بر تعداد شاگردان اين ولايت افزوده می‌گردد.

بر اساس گزارش رياست معارف ولايت دايکندی در سال تحصيلی 1386 پلان‌های برای ارتقا کيفيت آموزشی برخی از مکاتب و مدارس روی دست است که اميد است اين برنامه مطابق پيشنهادات ارائه شده جامه عمل بپوشد و برخی از مشکلات کيفی آموزشی موجود را برطرف کرده و از آموزگاران مسلکی و ماهر در زمينه تعليم و تربيت کودکان امروز و آينده سازان فردا استفاده شوند. مطابق برنامه اعلام شده در سال 1386شانزده باب مکتب در ولسوالی‌های مختلف مورد ارتقا کيفيت معارف قرار گرفته‌اند. برنامه مذکور با بودجه 264000 هزار دالر معادل يک ميليون و سه صد و بيست هزار افغانی که توسط وزارت معارف تمويل و توسط مؤسسه ايکويپ در حال تطبيق و اجراست.

 هرچند سال تعلیمی 1386 در این ولایت مثل سایر نقاط کشور به پایان رسید اما از نحوه اجرای پلان‌ها و برنامه‌های ریاست معارف ولایت دایکندی اطلاعی شفاف و مستند در دست نیست. زیرا آنچه برای دولت مردان و نمایندگان آنها در ولایات اهمیت چندانی ندارد، اطلاع رسانی شفاف و مستند می‌باشد. گویا آنها در قبال مسؤلیت خویش هیچگونه پاسخ دهی ندارند و حاکم علی الاطلاق و فعال ما یشاء هستند و کسی از آنها حق پرسان ندارند.! هرچند برخی از وزراء کابینه محترم حامد کرزی سالیانه گزارش از عملکرد وزارت تحت امر خویش ارائه می‌کنند؛ اما در اکثر موارد به صورت بسیار سطحی، کلی و اجمالی به ارائه کارکرد خویش می‌پردازند و در برخی موارد با ارائه آمار و ارقام گمراه کننده از پیشرفت وضعیت اقتصادی و افزایش GNP و NNP (در آمد ملی و درآمد سرانه ملی) سخن می‌رانند که جدا جای تأمل دارد.

در قسمت بعدی این نوشتار به کم کاری و ظرفیت پائین کاری برخی از وزراء و نمایندگی آنها در ولایات خواهیم پرداخت، که چرا با وجود این همه مشکلات اقتصادی و معیشتی در ساحات مختلف کشور از جمله در هزاره‌جات؛ برخی از اعتبارات و وجوه اختصاص داده شده به بازسازی و نوسازی ولایات در این وزارتخانه‌ها معطل مانده و مصرف نمی‌شود و در آخر هر سال به خزانه ملی و یا احیانا به خود کشورهای کمک کننده عودت داده می‌شود؟.

ادامه دارد  

Tavassoli86@gmail.com

 

 

 

++++++++++++++++

 

(قسمت اول)

(اندر حکایت وعده‌های عمل نشده رئيس جمهور محترم "حامد کرزی" و همکاران وی)

توسلی غرجستانی   

 با سقوط ولسوالی کجران ولایت دایکندی در تاریخ 14/8/1386 بدست گروه طالبان و سپس بازپس گیری آن توسط نیروهای دولتی، ولایت دایکندی بعد از ماهها غیبت رسانه‌ای بار دیگر بر سر زبانها افتاد. ما نیز به اين بهانه سیر و سیاحتی از باب دیگر و از زاویه متفاوت به این ولایت سی و چهارم سفر می‌کنیم تا با نقاط قوت و ضعف این ولایت بیش از پیش آشنا شویم. هرچند اين ولایت از بدو تأسیس در سال 1383ش. بنام سی و چهارمین ولایت افغانستان یاد می‌شود؛ اما با دقت در وضعیت اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی و بخصوص رفاه اجتماعی شاید بتوان آن را در ردیف صد و پنجاهم قرار داد! تعجب نکنید! مبالغه‌ای هم درکار نیست فقط حوصله داشته باشید تا پایان این نوشتار با ما باشید؛ گزارشهای مستند برای تان ارائه می‌کنم. از سخنان رئيس جمهور گرفته تا والی آن ولایت، از گفتار وزیر داخله گرفته تا نمایندگان آن ولايت در شورای ملی، ولایتی و ...

جلالت مأب "حامد کرزی":  بازسازی در عرصه‌های مختلف در اين ولايت آغاز می‌گردد. دایکندی قلب افغانستان است و این قلب باید در تپش باشد.

رئيس جمهور محترم در تا بستان سال 1383 ش. در مراسم افتتاح ولایت دایکندی بنا به گزارش خبر گزاری باختر خطاب به مردم این خطه چنین گفت:‌

روزی برای من خداوند توفيق عنايت فرمود که برای ترقی و رشد اين سرزمين کار نمايم و مردم اين منطقه را از مشکلات نجات دهم، وقتيکه برادران برای من پيشنهاد ولايت را آورد به مسرت آن را منظور نمودم که رهبری اين ولايت بايد برای خدمت مردم خود توجه جدی نمايد و ضروريات مردم خود را مد نظر بگيرد نه کارهای تنظيمی را.

رئيس دولت علاوه نمود: با تشکيل اين ولايت بازسازی در عرصه‌های مختلف دراين ولايت آغاز می‌گردد. دايکندی قلب افغانستان است اين قلب بايد در تپش باشد و با تمام ولايات افغانستان روابط نيک داشته باشد.

رئيس دولت به ادامه سخنان خود افزود: بازسازی در تمام بخش‌ها صورت خواهد گرفت ولی اگر شما می‌خواهيد مردم افغانستان خود کفا باشد به تعليم و تربيه جوانان تان توجه جدی نماييد رفاه و آزادی کشور در تحصيل است. اگر جوانان ما تحصيل ننمايند کشور هميشه احتياج ديگران خواهد بود. دختران و پسران ولايت دايکندی کوشش نمايند که به سطح کشور اول نمره باشند و در سال آينده در روز تجليل معارف مقام اول را کمايی نمايند. (خبر گزاری باختر 20/4/1383، به نقل از سیمای ارزگان /8، آماده چاپ).

علی احمد جلالی وزیر داخله وقت: دولت امکانات را فراهم خواهد نمود تا والی مشکلات مردم دایکندی را رفع نماید.

آقای جلالی نیز در مراسم افتتاح ولایت در ضمن صحبت خود به ارتباط مسئولیت‌های والیان چنین گفت:

والی خدمتکار مردم باشد، در رفع مشکلات مردم بکوشد. والی که برای شما انتخاب گرديده آقای سرور دانش است که از هر لحاظ شخص رسيده وکار آزموده است. وی تلاش خواهد نمود تا اين ولايت نو تأسيس را به پای خود ايستاد نمايد و دولت نيز امکانات را به وی فراهم خواهد نمود تا در رفع مشکلات مردم دلير دايکندی اقدام نمايد. (خبر گزاری باختر 20/4/1383، به نقل از سیمای ارزگان /8).

سرور دانش والی وقت دایکندی و وزیر عدلیه کنونی: نسبت به بازسازی و نوسازی توجه شود.

والی دايکندی نیز در مراسم افتتاح و در حضور مردم دایکندی و هیأت بلند پایه دولتی چنین گفت:

کوشش خواهم نمود تا نماينده و پيام رسان صادق دولت به اين مردم باشم. موصوف از دولت خواست تا در بازسازی و نوسازی بخش‌های معارف، صحت عامه، و راههای مواصلاتی توجه جدی نمايد. (خبر گزاری باختر 20/4/1383، به نقل از سیمای ارزگان /8).

کریم خلیلی، معاون ریاست جمهوری اسلامی افغانستان: در قانون اساسی عدالت رعایت گردیده است. در نظام مردم سالار؛ دولت به عنوان دولت برگزیده مردم، خدمتگذار مردم است.

خلیلی معاون رياست دولت انتقالی اسلامی افغانستان نیز در مراسم افتتاح ولایت گفت:

 طوری‌که همه ما می‌دانيم که در ساختن قانون اساسی عدالت رعايت گرديده و امروز ما شاهد افتتاح ولايت دايکندی هستيم که تشکيل آن محصول همدلی وهم‌نظری ملی است که در تاريخ افغانستان نظير آن ديده نشده است که به اين کميت هيأت رهبری دولت و شخص رئيس جمهور کشور ولايتی را افتتاح نموده باشد. اين افتخار در تاريخ دايکندی ثبت گرديد.

معاون رياست دولت افزود: در نظام مردم سالار و در نظامی‌که مبتنی بر اساسات اسلامی و ارزشهای دينی باشد اصل مردم است و بالآخره محور همه چيز را مردم تشکيل می‌دهد مشروعيت دولت و قانونيت‌اش از طرف مردم و ملت است دولت به عنوان دولت بر گزيده مردم، خدمتگذار مردم است.

دراينجا وظيفه هيأت رهبری ولايت تعين کننده است که تحکيم وحدت ملی و برادری در سرخط کارشان باشد. (خبر گزاری باختر 20/4/1383، به نقل از سیمای ارزگان /8).

نصر الله صادقی زاده نماینده فعلی دایکندی در شورای ملی: ‌از توجه دولت نسبت به رفع مشکلات مردم دایکندی، سپاسگزاریم. آماده هرگونه همکاری جهت تطبیق برنامه‌های دولت هستيم.

بنا به گزارش باختر: در آغاز گردهمايی افتتاح ولایت دایکندی، نصرالله صادقی به نمايندگی از مردم ولايت دايکندی صحبت نموده از توجه دولت نسبت به رفع مشکلات مردم آن ولايت و ارتقاء دايکندی از ولسوالی به ولايت قدردانی نموده به نمايندگی از مردم آن ولايت همکاری خويش را در تطبيق برنامه‌های دولت ابراز نمود. (خبر گزاری باختر 20/4/1383، به نقل از سیمای ارزگان /8).

استاد دانش بعد از انتصاب به سمت ولایت دایکندی:‌ 250 باب مکتب دولتی ثبت شده است.

در سال 1383ش 250 باب مکتب دولتی در ولايت دايکندی ثبت شده که از سال تحصيلی 1384 رسما آغاز به کار و فعاليت آموزشی خواهند کرد.

(اظهارات استاد دانش در جلسه ديد و بازديد با طلاب و دانشجويان ولايت دايکندی در اواخر تابستان 1383، به نقل از سيمای ارزگان /128)

یاسین اکبری رئیس شورای ولایتی دایکندی: در دایکندی یک میلیون آدم زندگی می‌کنند اما ولایت از دید دولت در درجه سی و چهارم قرار دارد.

آقای یاسین اکبری در گفتگو با هفته نامه صلصال چاپ کابل: من می توانم خیلی راحت وبدون درنگ بگویم که دایکندی از هر لحاظ در درجه سی و چهارم قرار دارد چه از لحاظ بازسازی، وضعیت اقتصادی، راه های مواصلاتی، انکشاف، توجه دولت و... التبه من منکر نمی شوم که دولت به دایکندی توجه ندارد اما به دایکندی به عنوان ولایت درجه 34 توجه کرده است تا هنوز. در دایکندی حدود یک ملیون آدم زندگی می کند در حالیکه در بعضی از ولایات خیلی کمتر از دایکندی نفوس دارد ما حتی فکر می کنیم دایکندی بسیار بیشتر از یک ملیون هم است وما با این جمعیت و سرزمین وسیع جغرافیایی که احتوا می کند در مسائل بازسازی وانکشافی حضور و توجه دولت بیش از آنچه شما تصور می توانید کمتر است. ( هفته نامه صلصال، به نقل از سایت دایکندی «افغانستان قلب آسیا» بخش مصاحبه‌ها).

محمد امین شجاعی ولسوال وقت اشترلی: مشکلات زیاد است، کمبود پرسنل و پلیس ملی، عدم فعالیت ریاست محکمه، سارنوالی، قوماندانی، مدیریت معارف ...

آقای شجاعی که مدتی به عنوان ولسوال در ولسوالی اشترلی ایفای وظیفه کرده است، در زمان مسؤلیت خود در گفتگوی با سایت دایکندی در اول سال 1384 در بیان مشکلات موجود در سطح ولایت چنين اظهار داشته است: نیازمندی‌ها زیاد است. تاهنوز کار مهمی صورت نگرفته است، در فاصله تعیین والی جدید و ارتقای والی قبلی به سمت وزارت عدلیه و تبدیل قوماندانی، مسئول قدرتمندی در ولایت وجود نداشت در نتیجه کارهای زیادی به تأخیر افتاد. عمده ترین مشکل هنوز کمبود نیروهای اداری می‌باشد ریاست محکمه یکی از ارکان مهم کشوری و ولایتی است که هنوز منتقل نگردیده است.

ریاست معارف یکی از مهمترین پست‌ها تا هنوز فعال نیست، آمار محصلین تا حالا گرفته نشده است اگرچه 300باب مکتب از طرف دولت برای دایکندی در نظر گرفته شده است ولی کفایت نمی‌کند. نماینده های حج و اوقاف و انکشاف دهات حضور دارند ولی کاری جدی انجام نشده است.

وی در پاسخ به پرسش بیان مشکلات موجود در ولسوالی اشترلی می‌گوید:

مشکلات زیاد است از جمله:

1) کمبود پرسنل، بنده به عنوان ولسوال حضور داشتم ولی سائر بخش ها فعال نبود فقط 22نفر پلیس ملی داشتیم و بس. هیچ یک از ریاست های محکمه و ثارانوالی، قوماندانی و مدیریت معارف... فعال نیست.

2) ساختمان قدیم مکتب با دیوارهای بهم ریخته مقر اولسوالی است؛ هنوز حرفی از تعمیر اولسوالی در کار نمی باشد.

3) فقط در سه ماه اخیر اعاشه به مرکز ولایت رسیده است ولی تا هنوز بدست ما نرسیده ، فعلا آرد و برنج و مواد سوختی قرض نموده ایم. (سایت دایکندی «افغانستان قلب آسیا»، 18/1/1384 بخش مصاحبه‌ها)

این بود برخی از اظهارات و وعده‌های که رئیس جمهور محترم و برخی از همکاران گرامی شان در باب انکشاف و بهبود زندگی و رفع مشکلات مردم ولایت دایکندی داده بودند.

حال پرسش اساسی و سؤال اصلی این است که بعد از سه سال چند درصد وعده‌های داده شده دولتمردان و بویژه رئیس جمهور محترم در ساحهء ولایت دایکندی تطبیق و عملی گردیده است؟ آیا نوسازی و بازسازی، عدالت اجتماعی و فعال سازی بخشهای مختلف از جمله معارف برابر و همسان با ولایات دیگر صورت گرفته است؟ تا کنون چه مقدار از هزران نیروی بیکار این خطه جذب بازار کار داخلی و احیاناً به خارج به صورت منظم و سازمان یافته اعزام شده اند؟ از میلیاردها دالر که توسط کشورهای خارجی به افغانستان مساعدت شده است، چند درصد آن به ولایت محروم دایکندی اختصاص داده شده است؟ 

پاسخ این پرسشها و چراها را در قسمت دوم بخوانید.

ادامه دارد...

Tavassoli86@gmail.com

 

 

---

بالا
 
بازگشت