گل آقا رحیمی
رجوع مجدد غرب به مجاهدین
درست شش سال قبل از امروز نیروهای آمریکا وناتو کابوس وحشتناک طالبان را در ظاهر از بالا ی ملت افغانستان بر چیدند.وبا غرور وسر بلندی شعار های حقوق بشر- دموکراسی- آزادی بیان عدالت انتقالی وامثالهم را سر دادند.مردم افغانستان هم نسبت به آیندۀ افغانستان خوشیبن بودند اما آهسته اهسته غرب در رأس آمریکا سیاست دوگانه جنگ وآشتی را باطالبان آغاز کردند، تو گوئی که آمریکا از آنچه انجام داده پشیمان شده است.چون همه میدانند طالب نهال است که بفرمان آمریکا وبدست انگلیس در در دوطرف خط دیورند غرس وتوسط کشور های تحت الحمایه آمریکا چون عربستان سعودی- امارات متحده وپاکستان آبیاری گردیدند.سر انجام ثمر را بار آورد کام همه را تلخ ساخت. مفسران سیاسی بر این عقیده اند که آمریکایی ها درست در همان نقطه ای قرار دارند که شوروی ها پس از حضور پنج ساله خویش در کشور ما قرار گرفتند شوروی ها پس از پنج سال حضور درافغانستان دریافتند که آنها در یک جنگ فرسایشی گرفتار شده اند آنان با تغییر در رهبری .مهره های قدرت ونظام وباز ملیشه سازی خواستند خود را از بحران نجات دهند که امریکاییان نیز میخواهند این تجربه ناکام را بیازمایند! گاهی راه مذاکره وآشتی با طالب را پیشکش میکنند .گاهی خلع سلاح مجاهدین طرفدار دولت وگاهی تسلیح مجدد مجاهدین هر چه منافع شانرا تضمین کند همان را انجام میدهند که به یقین جز نقص چیزی بیش نیست.
اشتباه اول: هنوز سر نوشت رهبران طالبان والقاعده معلوم نبود که آمریکا وپای کوبان محافل آن دست به گریبان مجاهدین انداختند وشعار محاکمه وعدالت خواهی را سر دادند. مجاهدین که پا به پا آمریکا ئیها دویدند تا طالبان را از صحنه دور سازند.اما آمریکا وایادی خوش باورش همه دست آورد هارا به نیروهای خارجی نسبت دادند در حالیکه حقیقت چیزی دیگری بود.
دفاع از حقوق بشر وسخنان رئیس جمهور: رئیس جمهور افغانستان در مراسم روز دفاع از حقوق بشر خودرا در برابر دفاع از حقوق بشر ناتوان خواند وگفت هستند کسانیکه تا هنوز حقوق بشر را نقض میکنند. او با چشمان اشک آلود از تفنگداران وزورمندان اشاره نام برد که در نظام با او شریک بوده اند وهم عدۀ را به اخذ کمک از کشور های خارجی متهم نمود.هر چند این اظهارات باعث برائت یک رئیس جمهور نمیشود باز هم لازم است بر این اظهارات اشارۀ داشته باشیم. حقیقت این است که حکومت فعلی نهایت ضعیف وبی کفایت است.در سالهائیکه مجاهدین در حکومت شریک بودند هم امنیت تأمین میشد وهم حقوق بشر بیشتر از امروز مصئون بود. رئیس جمهور کابینه را متهم به اختلاس ودزدی کرد که خودش در رأس شان قرار دارد.الحمد لله که مجاهدین در کابینه بیشتر از دونفر هم نیستند واکثریت کابینه کسانی اند که مانند خودش توسط کشور های غربی بر ملت تحمیل شده اند.وحال مانند گذشته میگوید گروه های هستند که از کشور های خارجی کمک میگیرند .آخر اگر راست میگوئی یک مورد ازین اسناد را به ملت نشان دهید تا ملت پشت سر شما استاد شود وبشما باور کند والا تکرار ادعا جزء افتراء ودروغ بیش نیست که حیثیت خود نظام ورئیس جمهور را ضربه می زند رئیس جمهور باید اجرأت داشته باشد نه گیریه وزاری.شاید گریه رئیس جمهور واقعیت داشته باشد امروز خانه های هموطنان ما توسط خارجی ها بمبارد و زنان ومردان یکسان تلاشی میشود به مقدسات ما توهین وبحقوق ما تجاوز میگردد اما ما جرأت دفاع از خود وملت خودرا نداریم.
شعار تفنگ سالار: این شعار همان شعاریست که طالبان در حق مجاهدین استفاده میکردند.ایشان مجاهدین را توپک سالار میگفتند وآمریکا خواست این شعار را تکرار نماید. دولت حامد کرزی با شعار مبارزه با تفنگسالار جنگسالار وجنایتکار جنگی دست به خلع سلاح مجاهدین زد وایشان را افراد مسلح غیر مسئول نامید. تا هنوز طالبان در قراء قصبات وکوه ها فعال بودند که پیروان آمریکا در افغانستان با ایجاد وتشکیل ادارات غیر متعارف ونا مأنوس واژه های حقوقی جدید را بخاطر تهدید توهین وتضعیف مجاهدین طراحی وبکار انداختند. وراه ضعیف ساختن مجاهدین را زیر واژه های ذیل هموار ساختند.
دی دی آر ودایاک: دولت افغانستان به اساس پلانهای استرتیژیک آمریکا ودوستان غربی اش افراد مسلح طرفدار دولت را غیر مسئول وحتی جنگسالار خواند وبا وعده های دروغین کار واینده درخشان ایشان را خلع سلاح وزمینه ظهور مجدد طالبان را مساعد ساخت .دولت درحال مردم راخلع سلاح نمود که هیچنوع تضمین در جهت دفاع از مردم نداشت وقراء دور دست از ساحه اداره وکنترول دولت دور بود..در یک کلام دولت افغانستان به اساس مشوره های غلط غربی ها مردم را در جنوب وغرب دست بسته به طالبان تسلیم نمود تادوباره ایشان را مجبور به کشت تولید وترانسپورت تریاک نمایند. اگر مردم که وظیفه رسمی نداشتند سلاح میداشتند حتما از ورود مجدد طالبان در قریه ها جلوگیری میکردند اما متأسفانه دولت خود مردم را به طالبان سپرد. حال کجاستند آن روشنفکر روز اول که از جامعه مدنی صحبت میکردند سنگ دفاع از آزادی بیان ودفاع از حقوق بشر را به سینه میکوبیدند تا از إعدام کودک دوازده ساله در هلمند جلوگیری کنند وجلو حریق مکاتب وتأسیسات دولتی را بگیرند؟ مگر با شعار می شود با طالب مبارزه کرد نه خیر مبارزه با القاعده وطالب جرأت وشهامت می طلبد که اکثر روشنفکر ها جزء شعار چیزی بیش ندارند.
بر داشت معکوس: وقتی آمریکا بخاطر بر چیدن نظام نظامی سیاسی طالبان وارد افغانستان شد، مردم خصوصا قشر روشنفکر ما بر داشت معکوس از حضور آمریکا در افغانستان نمودند .ایشان گفتند آمریکا بزور بی پینجا ودو مجاهدین ویا اتحاد شمال را دوباره به صحنه آورد واگر آمریکا نمیبود مجاهدین هر گز قادر به بر گشت نمیبودند.اما حقیقت این بود که آمریکا بزور وقوت همین مجاهدین وارد کابل شد واگر نیروهای پیاده نظام مجاهدین نمیبود آمریکا تا حال توره بوره را هم فتح نمیکرد.اگر واقعیت چیزی دیگریست کجاست آن بی 52 ها که موسی قلعه را بگیرند ویا مناطق وسیع دیگری را که فعلا در کنترول طالبان است.مجاهدین که دل سرد شدند نیروهای خارجی هم آن مورال وشهامت را ندارند که بر سنگر طالبان بتازند وهمه میدانند اگر پیاده نظام وجود نداشته باشد این بمبارد ها هیچ نتیجه ندارد.آنچه به بار میاورد کشتار غیر نظامیان وتنفر بی پایان مردم است وبس.
یک مقایسه: رئیس جمهور میگویند این نا قضین حقوق بشر که منظورش مجاهدین است توپ وتانک وپول داشتند.آخر تو حالا تمام انواع طیارات وتانک های غرب وپول ملیاردها دالر را با خود داری که هیچ کار کرده نمیتوانی؟ به استثنائی خداوند دیگر همه جهان باتوپ وطیاره وتانک وپول با تو همراست.پولیکه در حکومت جناب عالی به مصرف رسیده افغانستان در طول تاریخ خواب آنرا هم ندیده بود چه شد این پول واین ناتو وپنتاگون وغیره که پنج روز میشود در اطراف یک ولسوالی زانو زده اند. وقتیکه مجاهدین ومخالفین طالبان علیه طالبان می رزمیدند طالبان از حمایت لوژستیکی کشور های تحت الحمایه آمریکا وپیاده نظام ماهر پاکستان بر خوردار بودند توپخانه پاکستان والقاعده عملا در افغانستان فعال بود با آنهم نیروهای مقاومت علیه طالبان می رزمیدند.، اما حالا بر خلاف طالبان ازان حمایت اربابان نعمت خود محروم اند ودر مقابل دولت غربی ودست نشانده آمریکا از حمایت 37 کشور بر خوردار است وطالبان با سلاح خفیف ونیمه سنگین وامکانات لوژستیکی محدود با قوت های خارجی واردوی ملی میجنگند.وقتی این تفاوت را با گذشته مقایسه میکنیم بدرستی در میابیم که نیروهای مقاومت از مورال وشهامت فوق العادۀ بر خوردار بوده اند وانگیزه دفاع از ناموس میهن در نهاد شان زنده بوده است وهمان ها فعلا هم میتوانند جواب طالبان را بدهند.
انگلیس ها که خود طالبان را در مقر سفارت شان در اسلام آباد بوجود آوردند حال از جنگ بایشان حیف میخورند همان است که گاهی موسی قلعه را به ایشان تسلیم میدهند وگاهی حل مسئله افغانستان را بدون حضور طالبان نا ممکن میدانند ایشان را جزء پروسۀ سیاسی افغانستان می پندارند.وای این ترفند های بجای نرسید حال دولت افغانستان ومشاورین غربی شان در یافتند که بدون حمایت مجاهدین نمیشود طالبان را شکست داد همان است که مسئله تسلیح مجدد مجاهدین را مطرح کرده اند در هفتۀ که گذشت ملا عبدالواحد رئیس باغران همراه با ملا عبدالسلام وارد کابل شدند. وزیر دفاع آمریکا وانگلیس تعهد نمودند که در صورت شکست دادن طالبان سنگین موسی قلعه وباغران را دوباره به ایشان تسلیم دهند وهمین حالا نظریه رجوع به مجاهدین تقویت یافته که عملیات کنونی در اطراف موسی قلعه تجربه اولی آن خواهد بود. شاید منظور آمریکا مقابل ساختن اقوام در مقابل یکدیگر باشد اما عملا دوباره به مجاهدین تکیه کرده است که آهسته آهسته پای نیروهای خارجی را از صحنه بکشند..
شعار مجاهدین: همه میدانند که مجاهدین مربوط به قشر وقوم وسمت خاص افغانستان نبوده تمام ملت افغانستان افتخار لقب مجاهد بودن را دارند.مجاهدین در شرائط کنونی افغانستان دارائی شعار وحدت ملی بوده با هیچ گروه سیاسی وملی مشکل ندارند ومیخواهند در محور وحدت ملی آزادی، استقلال وآبروی افغانستان را حفظ وافغانستان را از چنگال دشمنان داخلی وخارجی آن نجات دهند. شعار آزادی دفاع از استقلال وتمامیت ارضی تعهد به موازین جامعه جهانی ومنشور ملل متحد وسائر ارزش های مدنی از خواستهای مجاهدین واقعی است وبه همین منظور جبهه متحد ملی را بدون تعصب تشکیل داده اند وبا همه افراد ونیروهای مؤثر ومفید هم آهنگ حرکت میکنند ودر هر مقطع از زمان مطابق نیاز روز به پیش می روند..
بالا
بازگشت