بنی آدم اعضـــای یکدیگـرند که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوی بدردآورد روزگار دگر عضو هــارا نمــاند قــرار
تو کز محنت دیگـران بی غمی نشـاید که نـامت نهـد آدمی
نمایندگان محترم کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان، وزارت کشور جمهوری اسلامی ایران و وزارت امور پناهندگان و عودت كنندگان جمهوری اسلامی افغانستان:
همانطور که مستحضريد بعد از اجراي طرح ضربتي اخراج پناهندگان افغاني از ايران، در لابلای اجرای این طرح، حوادث تلخ و ناگواری به وقوع پیوسته و می‌پیوندد ،که اخبار آنرا از رسانه های بین المللی همه روزه می شنویم ، در حالي که بسیاری از این وقایع هنوز بیان نشده و یا به رشته تحریر در نیامده است ، که خلاصه ی آن توهین ، دشنام ، ضرب و شتم در ملاء عام ، اخراج زنان و کودکان (جدا از خانواده های شان)و تلف کردن اموال پناهندگان ، آزار جسمی ، روحی و روانی ، وحشت و هراس می باشد. که هیچ یک از موارد ذکر شده با قوانین بین المللی و اخلاق انسانی مطابقت ندارد و با وجود قوانین صریح بین المللی در مورد حقوق پناهندگان مطابق ماده های 17، 18 ، 22 ، 26 ، 29 و 32 با پناهندگان در این کشور همچون بردگان برخورد می گردد ، که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره نمود:
1- پناهندگان افغانی مقیم این کشور مجبور و محدود به انجام شغل های سخت و شاقه‌ی چون چاه کنی فاضلاب ، چوپانی، سنگ بری و ... گردیده که نظیر آنرا در زمان های گذشته برای بردگان داشتیم . این نوع برخورد خلاف قوانین بین المللی و پناهندگی طبق ماده های 17 و 18 می باشد .
2- عبور و مرور پناهندگان افغانی در بعضی از مناطق شهری همچون میدان قیام (سبز میدان) و حاشیه های زاینده رود و با دلایل واهی با اعلام مناطق ممنوعه تحریم گردیده و به موارد بسیاری افرادي که از این مناطق به دلايل مشکلات وضرورتهاي كاري تردد نموده اند، به شدت مورد ضرب و جرح نیرو های انتظامی قرار گرفته وبازداشت شده اند. این در حالي است که این نوع قوانین سخت گيرانه با ماده 26 حقوق پناهندگان مغایرت داشته و سالها است که منسوخ شده است.
3- بعضی از مسئولین استانی در سخنرانی ها و مصاحبه های رادیو و تلویزیونی خود اکثر مشکلات امنیتی ، شغلی ،بيكاري، فساد، گراني و ... را به حضور پناهندگان افغانی در استان ، مربوط دانسته و از مردم برای خروج آنان کمک و استمداد خواسته اند ، که این امر سبب جری شدن و سوء استفاده ی تعدادي از فرصت طلبان در آزار و اذیت و اخاذی از پناهندگان گردیده و جّوی از رعب ، وحشت و نگراني را در میان پناهندگان به وجود آورده است .
4- کارت های شناسایی خانواده هاي پناهندگان که به منزله شناسنامه ی یک مهاجر است در کنار این که فاقد هر گونه ارزش واقعی بوده و بلا استفاده می باشد، در این ایام به بهانه های مختلفی چون نداشتن کارت کار گری ، حضور در مناطق ممنوعه احتمال جعلی بودن و... توسط دفتر اتباع قید شده و تنها یک کپی از مدرک پس از گذراندن چند روز زندان به صاحب آن داده می شود . اعمال اين وضعيت موجب سرگردانی و ايجاد خسارات مالی فراوان به پناهندگان است . لذا پناهندگان خواستار رسیدگی به اعاده حیثیت و جبران خسارت مالی شان می باشد.
5- طبق ماده 22 حقوق پناهندگان که تحصیل حق هر انسان می باشد، دانش آموزان پناهنده حتی با پرداخت شهریه نيزدچار مشكلات در دوره هاي مختلف تحصيلي بخصوص دوره پيش دانشگاهي شده اند.
6- با توجه به اين كه جامعه ی پناهنده همچون دیگر جوامع از اقشار مختلف اعم دانشجويان، فرهنگیان ، بازنشستگان ، کارگران، بيماران و... تشکیل گرديده است. با اعمال يكسري سياست هاي استاني، پناهندگان محکوم به کارکردن و داشتن کارت کارگری با معرفی یک صاحبکار ایرانی هستند ، در غیر اینصورت می بایست خانه نشین شده و حق بیرون آمدن را ندارد.
7- پناهندگاني كه خواستار بازگشت داوطلبانه مي باشند، متاسفانه با دليل داشتن مشكلات مالي و حقوقي و عدم رسيدگي به موقع و صحيح با مشكلات عديده اي مواجه گرديده و باز گشت شان به تأخير افتاده و حتي عده اي بدون رسيدگي به مشكلات حقوقي و مالي شان از كشور اخراج گرديده اند.
8- پناهندگان كه به دلايل مختلف و ضرورت پيش آمده خواهان تردد در شهرستانهاي ديگر مي باشند اداره اتباع خارجه حصول برگ تردد را منوط به داشتن كارت كارگري و پرداخت عوارض شهرداري نموده اند.
9- مایه شرمندگی و خجالت است که دولت مردان و حاکمان افغانستان بدون داشتن هیچگونه درک صحیح از اوضاع پناهندگان و توانایی های خود با امضاء توافق نامه ها موجب بروز این فاجعه شده و پس از آن حتی قادر به پاسخگویی کوچکترین نیاز این پناهندگان نبوده ، تا آنجا که صدای مهاجر مبنی بر این که ما دیگر نیازی به نان نداریم کفنی برای ما مهیا کنید ، به آسمان بلند شده است.
10- و حال با توجه به مشکلات ذکر شده پناهندگان افغانی از کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد انتظار داریم که جهت حل این مشکلات به چاره اندیشی پرداخته و از شكسته شدن بیش از این از استخوان های این پناهندگان در زیر بار این همه تهمت ها ، توهین ها ، تحقیر ها و مشکلات جلوگیری کند ، لذا ما جامعه ی پناهندگان افغانی مقیم اصفهان پیشنهاد می کنیم که :
1- پناهندگاني كه خواهان بازگشت داوطلبانه هستند بايد به سرپرست آنها فرصت كافي داده شود تا داخل كشور رفته وزمينه هاي بازگشت خانواده هاي شان را فراهم كنند كه تا اين فرصت خانواده هاي شان اجازه اقامت در ايران را داشته باشند.
2- کمیساریا با تصویت بودجه و امضاء توافقنامه بین دولتین ایران و افغانستان مهلت اقامت را تا شرایط مطمئن تر تمدید و طرح بازگشت داوطلبانه را به معنی واقعی اجرا کند، نه این که با وارد آوردن فشار های روحی روانی آنان را مجبور به بازگشت داوطلبانه نماید.
3- در صورتی که نه دولت جمهوری اسلامی ایران پذیرای سیل عظیم پناهندگان است و نه شرایط فعلی افغانستان ایجاب می کند تا پناهندگان بر گردند و برای این که فاجعه ی انسانی پیش نیامده و مردم تلف نشود، از کمیساریای عالی پناهندگان تقاضا می شود که با تقسیم این تعداد پناهندگان باقی مانده، آنها را به کشور های ثالث معرفی و زمینه ی مهاجرت آنها را به کشور های مهاجر پذیر فراهم نمایند.
از طرف پناهندگان افغاني مقيم اصفهان
بالا
بازگشت